Τα καύσιμα και ο πληθωρισμός: η Σκύλα και η Χάρυβδη του καλοκαιριού 2022 και εμείς οι ναυτικοί να καταφέρουμε να περάσουμε ανάμεσα! Συμπληρωματικά τα θέματα μείωσης των φυσικών πόρων και η οικολογική καταστροφή, δεν μπορεί πλέον να αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Ας μείνουμε όμως στο οικονομικό φάσμα της υπόθεσης!
Μετά από καιρό γίνεται και πάλι επίκαιρο το αστείο «πως μένει τόσος μήνας στο τέλος του μισθού» αλλά νομίζω έπειτα από κρίση και πανδημία, δεν το βρίσκει ξεκαρδιστικό κανείς. Ήταν σίγουρα το τελευταίο που περιμέναμε. Και επειδή όπως έλεγε ο πατέρας μου «μη στενοχωριέσαι αλλά σκέψου», αποφάσισα να σκαρφιστώ λύσεις για να διακόψω το ξέφρενο άδειασμα του πορτοφολιού μου, αφού η ανοδική πορεία της τιμής του πετρελαίου, δεν φαίνεται να μπορεί να ανακοπεί άμεσα.
Ηλεκτροκίνηση λοιπόν! Αυτοκίνητο; Σε μια άλλη ζωή! Οι τιμές των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι απλησίαστες. Πατίνι ; Αρκετά περιοριστικό. Τι μένει; το ηλεκτρικό ποδήλατο. Ω ναι! O κύβος ερρίφθη. Στην μισή τιμή λες και με περίμενε, ένα ελαφρώς μεταχειρισμένο του κινεζικού κολοσσού τεχνολογίας, σε μια ημέρα έγινε δικό μου. Μισή τιμή, από την ήδη επιδοτούμενη με έκπτωση 30%, αν κάποιος θέλει να αγοράσει ένα καινούργιο.
Η περιπέτεια ξεκίνησε την ίδια ημέρα. Οι βόλτες με το ποδήλατο είναι ούτως η άλλως στο πρόγραμμα μου για την εκγύμναση της εβδομάδας. Οι γνώριμες διαδρομές μου, δοκιμαστικά με το ηλεκτρικό, έγιναν στον μισό χρόνο και με τον μισό βαθμό δυσκολίας. Ευτυχώς στον Πειραιά τα πράγματα είναι λίγο πιο βατά και οι μετακινήσεις εντός κέντρου και παραλίας Πειραιά είναι εφικτές. Έμενε να δοκιμάσω το κέντρο της Αθήνας!
Αφού λοιπόν πήρα τον «αέρα» του οχήματος, είδα την δύναμη του ποδηλάτου μέτρησα τις σωματικές και ψυχικές αντοχές μου και αφού αγόρασα κράνος και καθρέπτες, έβαλα πλώρη για Παγκράτι. Προς στιγμήν σκέφτηκα να μοιραστώ το νέο με τη μητέρα μου, αλλά μετά την έκανα εικόνα με τα λιβανιστήρια και τα μάτια να προσπαθεί να με μεταπείσει. Μόνο που εδώ το θέμα είναι η οικονομία. Το θέμα είναι να βρούμε λύσεις να περιοριστούν τα έξοδα από εκεί που είναι δυνατόν – από πού άραγε;- οπότε δεν θα έκανα πίσω ούτως η άλλως! Μου έλεγαν πως είναι επικίνδυνο το εγχείρημα μου, αλλά σκέφτηκα πως ο κόσμος πλέον είναι ενημερωμένος, οι οδηγοί των αυτοκινήτων είναι περισσότερο συνετισμένοι και έρχονται καθημερινά σε επαφή με μέσα μετακίνησης όπως πατίνια και ποδήλατα.
ΜΕΡΟΣ Α
Απόσταση από σπίτι μου στον ΗΣΑΠ Πειραιά. Μια απόσταση 4 km
Με τον αέρα και την αυτοπεποίθηση μιας γνήσιας Ευρωπαίας, ξεκίνησα περιχαρής με το κράνος μου και τον καθρέφτη μου να κατηφορίσω στο λιμάνι. Μια διαδρομή που άλλωστε έχω κάνει πολλές φορές για βόλτα με το συμβατικό μου ποδήλατο. Πράγματι διήνυσα την απόσταση σε 15 λεπτά με το ηλεκτρικό (ο μισός χρόνος που κάνει κανείς με τα πόδια) και με βαθμό δυσκολίας 2 στα 10.
Η κίνηση στον δρόμο του λιμανιού ήταν ελαφριά και ο δρόμος σχετικά άνετος. Τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα στην Ακτή Μιαούλη δυσκόλεψαν αρκετά την προσπάθεια, αλλά η χρήση της λωρίδας των αυτοκινήτων, όποτε ήταν απαραίτητο, έγινε χωρίς πρόβλημα και οι οδηγοί των μηχανοκίνητων ήταν πολύ συνεργάσιμοι. Είναι προφανές πως ακολούθησα την σηματοδότηση των δρόμων για ασφαλή οδήγηση και με το ποδήλατο.
ΜΕΡΟΣ Β
Επιβίβαση στη γραμμή ΗΣΑΠ Πειραιάς - Κηφισιά με προορισμό την Ομόνοια.
Όμορφα πολιτισμένα με ακόμη μια ομοϊδεάτισσα στον συρμό, έφτασα στην Ομόνοια.
Σημειώνουμε πως επιτρέπονται δύο ποδήλατα ανά συρμό και προτιμάμε το τελευταίο βαγόνι για να μην εμποδίζουμε τους άλλους επιβάτες.
Βρείτε εδώ κανόνες για τα ποδήλατα στα ΜΜΜ
Η επιστροφή ήταν το ίδιο απλή (αφού επιβιβάστηκα όμως, γιατί το πριν το περιγράφω παρακάτω)
Το κόστος του εισιτηρίου 2 διαδρομών ήταν € 2,3
ΜΕΡΟΣ Γ
Διαδρομή με Ποδήλατο Ομόνοια Παγκράτι και επιστροφή
Η εμπειρία ήταν μέτρια. Σχετικά μικρή κίνηση την πρωινή ώρα γύρω στις 10.00 και η ανάβαση της Σταδίου κατάφερα να γίνει όλη από την άσφαλτο. Η επιστροφή όμως από Παγκράτι σε Ομόνοια, ήταν κυριολεκτικά η διαδρομή του τρόμου.
Η Πανεπιστημίου ήταν καζάνι που έβραζε! Οι οδηγοί, τουλάχιστον όταν εγώ προσπαθούσα να συμπορευτώ μαζί τους ήταν κυρίως ανυπόμονοι και ένιωθα απειλητικά. Τα ταξί σταματούσαν απότομα και η διέξοδος μου αριστερά ήταν σχεδόν αδύνατη, με τα αυτοκίνητα να προσπερνάνε γρήγορα ενώ δεξιά έμενε μόνο το πεζοδρόμιο. Ένας οδηγός μηχανής μου φώναξε «θα σε φάνε»!!. Κυριολεκτικά ανυπόφορη η Αθήνα, απόγευμα Παρασκευής. Μην το επιχειρήσετε. Τελικά κατάφερα να φτάσω μέσω πεζοδρομίου κυρίως και να αισθάνομαι και άσχημα που έκανα χρήση του, ενώ ήμουν αρκετές φορές επάνω στο ποδήλατο. Ήταν θέμα επιβίωσης, ζητώ την κατανόηση σας.
Η περιπέτεια αυτή ολοκληρώθηκε με την κατάβαση στην στάση ΗΣΑΠ της Ομόνοιας για επιβίβαση στον συρμό, με προορισμό τον Πειραιά. Χωρίς καμία πρωτοτυπία, οι εικόνες και τα περιστατικά στην Ομόνοια, μέσα ή έξω από τον σταθμό, δεν ήταν και πάλι από αυτά που σου γεννούν θετικά συναισθήματα. Όσο με αφορά, κάθε φορά με πιάνει το στομάχι μου.
Η δεύτερη απόπειρα μου μικροκινητικότητας στο κέντρο της Αθήνας, έγινε με μια αλλαγή στο Γ μέρος. Αυτή τη φορά με την γραμμή ΗΣΑΠ Πειραιάς - Κηφισιά, άλλαξα στο Μοναστηράκι και επιβιβάστηκα στο Μετρό με προορισμό τον Ευαγγελισμό. Εκεί βγήκα στην έξοδο που οδηγεί στο πάρκο Ριζάρη και η άφιξη μου στο Παγκράτι έγινε χωρίς επικινδυνότητα και πολύ ευχάριστα.
Είναι ενθαρρυντικό που πλέον υπάρχει και ΚΟΚ για τα ποδήλατα τον οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει αναλυτικά στο site του Υπουργείου Μεταφορών
Κάπως έτσι μετά από τις δυο αυτές ενδιαφέρουσες ημέρες, στην εβδομαδιαία ρουτίνα θα προστεθεί πλέον μια ημέρα μικροκινητικότητας εκτός Πειραιά (γιατί εντός έχω θέσει στόχο να μετακινούμαι μόνο με το ηλεκτρικό ποδήλατο)
Ας μην γράψω τα γνωστά «δεν υπάρχουν ποδηλατόδρομοι», «οι δρόμοι της Αθήνας είναι πολύ κακά συντηρημένοι για να τους διανύσεις με ποδήλατο» γιατί θα ήθελα να εστιάσω στην θετική οπτική της ευκαιρίας που μας δίνει η τεχνολογία και πως μπορούμε να την εντάξουμε στην ζωή μας, σήμερα και σε αυτή την χώρα που λέγεται Ελλάδα.
Αν πάλι το όφελος εξοικονόμησης δεν σας έπεισε δοκιμάσετε την μικροκινητικότητα, θα σας υπενθυμίσω και κάποια άλλα που διαπίστωσα
- Είναι ωραία να ξεκινάς την ημέρα σου και να σε φυσάει ο αέρας στο πρόσωπο (ναι συμφωνώ καλύτερα να ήταν καθαρός)
- Είναι ωραία να αισθάνεσαι πως κάνεις το σωστό και συμμετέχεις στην προσπάθεια ώστε να γίνει λίγο πιο ανθρώπινη η Αθήνα.
- Είναι ωραία να συνδυάζεις άσκηση και μετακίνηση
- Είναι ωραία να δοκιμάζεις νέες εμπειρίες
Καλό καλοκαίρι στην πόλη από εμένα!