Η Τετάρτη 13 του Νοέμβρη ήταν μια μέρα σημαντική για όλη την Ελλάδα. Στα γραφεία της Ελληνικό Μετρό παρουσία του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών αποκαλύφθηκε το λογότυπο του μετρό Θεσσαλονίκης. Ένα σπουδαίο γεγονός για την Ελλάδα και τους Έλληνες, άξιο συζήτησης και σχολιασμού? Οι αντιδράσεις για το λογότυπο πολλές. Διχάζει τους πολίτες της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρης της χώρας από τη στιγμή που παρουσιάστηκε. Ένα μι, αν θέλετε το λέμε και μου, με έναν συγκεκριμένο συμβολισμό που παραπέμπει στον βυζαντινό τρόπο καλλιγραφικής γραφής. Σπουδαία έμπνευση, καμιά σχέση με το λογότυπο του μετρό της Αθήνας. Μια εικόνα που αποτελείται από απλά γεωμετρικά σχήματα. Τίποτα το πρωτότυπο όπως ένα μ.
Μήπως όμως να αφήσουμε στην άκρη τα λογότυπα και να συζητήσουμε για την ουσία? Να πούμε για το μετρό που λειτουργεί χρόνια τώρα στην Αθήνα. Έχετε μπει ποτέ για να δείτε τι γίνεται? Συρμοί, βαγόνια, δρομολόγια. Χιλιάδες κόσμου που μετακινείται καθημερινά, όχι για την ευχαρίστησή του αλλά για τη δουλειά του. Αναγκαστικά. Υποχρεωτικά. Και… Ο ένας πάνω στον άλλο. Σε κάθε στάση σπρώχνονται κυριολεκτικά για να χωρέσουν. Αναπνέουν, βήχουν πάνω στον άλλο. Εύκολα κολλάς ότι υπάρχει. Το πας σπίτι σου, το πας στη δουλειά σου, το πας στα παιδιά σου, το πας στους γονείς σου.
Ο κάθε ένας που μετακινείται με το μέτρο στην Αθήνα, πληρώνει 1,20 ευρώ, αρκετά μεγάλο ποσό, για να ποδοπατηθεί, να σπρωχτεί, να αρρωστήσει.
Μια καθημερινή δοκιμασία το ταξίδι αυτό! Ασχοληθείτε εσείς με το ‘’μ’’.