Η Μαρία Καρυστιανού ανέβηκε στο βήμα στη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος για τα δύο χρόνια από την τραγωδία στα Τέμπη. Το μήνυμά της σαφές προς όλους όσοι πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας, να συνεχίσουν να αγωνίζονται.
«Αγαπημένο μου παιδί, Μαρθούλα μου. 2 χρόνια πέρασαν από τη μαύρη εκείνη νύχτα. Σαν σήμερα νιώθουμε ότι πεθάναμε μαζί σας. Πέρασαν δύο χρόνια από την ημέρα που συγκλόνισε και πάγωσε την ύπαρξή μας.
Όσοι από εμάς είχαμε τα παιδιά μας στο τρένο, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τι άρχιζε. Από την πρώτη στιγμή δίπλα μας βοηθοί οι 57 ψυχές. Με ότι μας έχει απομείνει προχωράμε μπροστά.
Φαίνεται πως περνώντας ο καιρός η οργή μας παίρνει το μέγεθος που αρμόζει στην κατάσταση. Αντιλαμβανόμαστε το βάθος της σήψης και της προδοσίας. Η αναξιοπρέπεια μας κυβερνά και η ατιμία.
Σε κόντρα των εκμεταλλευτών σήμερα ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται στις πλατείες. Να βρούμε την δύναμη να προσφέρουμε στα δολοφονημένα μας παιδιά τα ιερά που τους πρέπουν.
Ανακαλύπτουμε δυνάμεις που αγνοούσαμε ότι υπάρχουν. Ως μανάδες οφείλουμε να διαφυλάξουμε ότι απέμεινε από τα παιδιά μας. Έχουμε χρέος να επιφέρουμε την ασφάλεια για τα ζωντανά μας παιδιά.
Όποιος τα βάζει με την φύση γίνεται δέκτης δινών και συμφορών. Στο σήμερα αγάπη μας έδωσε μια αγκαλιά. Μια ένωση πολυπόθητη για την κάθαρση της ψυχής. Μέσα από την αληθινή εξιχνίαση του εγκλήματος στα Τέμπη έχουμε ευκαιρία να δώσουμε οξυγόνο σε κάθε τσακισμένη ψυχή».
Η Μαρία Καρυστιανού απευθύνθηκε «στους φονιάδες των παιδιών μας», λέγοντας: «Προσβάλλατε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς. Διαπράξατε την μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα από τον παλμό της νέμεσις.
Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν. Το ποτάμι της αλήθεια δεν έχει γυρισμό. Η δικαιοσύνη θα έρθει. Μαζί της θα φέρει άπειρο οξυγόνο. Η αγάπη τα πάντα νικά.
Είθε να μην ήταν ο φόνος των παιδιών μας να μας ενώσει, αλλά έτσι έγινε. Τις μητέρες μάς ευλόγησε η φύση κι ο Θεός να γεννάμε, να θρέφουμε και να προστατεύουμε τα παιδιά μας. Ως μανάδες οφείλουμε να διαφυλάξουμε ό,τι απέμεινε από τα παιδιά μας.
Η αλήθεια θα βρεθεί, η δικαιοσύνη θα έρθει και θα γεμίσει οξυγόνο η ζωή μας. Το θεϊκό ποτάμι της αλήθειας δεν έχει γυρισμό. Σας ευχαριστούμε. Θλίβομαι όμως βλέποντας τα σφραγισμένα παντζούρια της Βουλής. Φοβούνται και καλά κάνουν».