Πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στην οδό Turgot στη γαλλική πόλη Ντιζόν, έχουν αποκαλύψει ένα συναρπαστικό πανόραμα μεταμορφώσεων των χρήσεων της γης.

Από ταφικό χώρο της γαλατικής περιόδου στην μεταγενέστερη μετατροπή του σε αγροτική έκταση στη διάρκεια της σύγχρονης εποχής, η περιοχή έχει μια πλούσια ιστορία πολιτιστικών και κοινωνικών πρακτικών που αξίζουν ενδελεχή εξερεύνηση.

Το σημείο βρίσκεται νότια του κήπου του μοναστηριού «Cordeliers», στα σύνορα με τη σημερινή οδό Tivoli, η οποία ακολουθεί ένα μονοπάτι από έναν τοίχο της σύγχρονης εποχής.

Το 1990, ανασκαφές στην κοντινή περιοχή Sainte-Anne και την κατοικία Fyot, αποκάλυψαν ανθρώπινη δραστηριότητα, χρονολογούμενη από τα τέλη της Γαλατικής Περιόδου έως την Αρχαιότητα.

Η πιο πρόσφατη αρχαιολογική εντόπισε πολλά στρώματα κατοίκησης, μεταξύ των οποίων και μοναδικές ταφές που ανάγονται στη δεύτερη περίοδο της Εποχής του Σιδήρου.

Ανακαλύφθηκαν 13 ατομικοί τάφοι, με μια ιδιαίτερη διάταξη: τα σώματα ήταν καθισμένα, στον βάθος κυκλικών λάκκων, διαμέτρου ενός μέτρου και με κατεύθυνση προς τα δυτικά.

Τα χέρια ήταν χαλαρά παράλληλα στον κορμό και οι παλάμες κοντά στη λεκάνη, ενώ τα πόδια ήταν ασύμμετρα λυγισμένα.

Αυτοί οι τάφοι δεν περιείχαν κτερίσματα, εκτός από ένα βραχιόλι με μαύρη πέτρα, χρονολογούμενο από το 300 έως το 200 π.Χ., επαληθεύοντας τη σύνδεσή τους με τη Γαλατική περίοδο.

Νεκρόπολη βρεφών

Στην ίδια τοποθεσία, αλλά χρονολογούμενη τον 1ο αιώνα π.Χ., αποκαλύφθηκε μια νεκρόπολη για την ταφή παιδιών κάτω του ενός έτους. 

Αυτή η ταφική ομάδα, στο δυτικό σημείο της ανεσκαμμένης περιοχής, ξεχωρίζει για τις ομοιογενείς της πρακτικές. Τα σώματα αποτίθεντο οριζόντια, μέσα σε μικρές ταφικές δομές που περιείχαν καρφιά και υπολείμματα ξύλινων φέρετρων.

Η τακτοποιημένη διάταξη των τύμβων, σε ευθυγραμμίσεις, μαρτυρά τελετουργική φροντίδα στην οργάνωσή τους.

Το πέρασμα του χρόνου και, αργότερα η αγροτική δραστηριότητα, άλλαξαν μερικώς τη νεκρόπολη, απαλείφοντας κάποιες από τις αρχικές της δομές. Στο ανατολικό σημείο του χώρου αυτού, ταυτοποιήθηκαν λάκκοι για φύτευση, πιθανόν ρωμαϊκής προέλευσης, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για τα φυτά και ήταν διατεταγμένοι σε παράλληλες σειρές.

Αυτές οι δομές, μήκους 1,5 μέτρου, αναπαριστούν περίεργα προσαρτήματα σε σχήμα V, μαρτυρώντας συγκεκριμένο σχεδιασμό των αγροτικών δραστηριοτήτων, ενδεχομένως σχετικών με την αμπελουργία.