Μυστήριο με μάρκες 2.000 ετών που βρήκαν οι αρχαιολόγοι – Έχουν ελληνικά γράμματα

Μυστήριο καλύπτει μία ανακάλυψη αρχαιολόγων στην Ιερουσαλήμ. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν περισσότερο από μία δεκαετία τώρα,  ένα μικροσκοπικό πήλινο κατασκεύασμα,  με αποτύπωμα σφραγίδας που απεικόνιζε ένα πιθάρι κρασιού (αμφορέα) με ελληνική επιγραφή. Η ανακάλυψη έγινε στο Όρος του Ναού, στην Ιερουσαλήμ.

Λόγω της ομοιότητας που είχε το εύρημα με άλλο πήλινο αντικείμενο που είχε  επίσης ελληνική επιγραφή στην αραμαϊκή και είχε επίσης βρεθεί κοντά στο Όρος του Ναού, οι μελετητές αναρωτιούνται αν αυτά τα αντικείμενα λειτουργούσαν ως μάρκες για ανταλλαγές από τους προσκυνητές που ανέβαιναν στο Ναό.

Οι αρχαιολόγοι εξακολουθούν να προσπαθούν να κατανοήσουν τη φύση της μυστηριώδους πήλινης μάρκας ηλικίας 2.000 ετών που βρέθηκε το Σεπτέμβριο του 2011, κατά τη διαλογή θραυσμάτων κεραμικής που συλλέχθηκαν από προηγούμενα κοσκινίσματα χωμάτων, στην περιοχή. Ο αρχαιολόγος Gal Zagdon, υπεύθυνος της μονάδας διαλογής, ανέφερε ότι βρήκε ένα μικροσκοπικό πήλινο αντικείμενο, ακανόνιστου σχήματος.

Έπειτα από προσεκτική εξέταση, έγινε σαφές ότι δεν ήταν ένα κεραμίδι, αλλά ένα μικροσκοπικό κομμάτι αργίλου με μια εντυπωμένη σφραγίδα σε αυτό. Σε αντίθεση με τις κοινές σφραγίδες αργίλου (που μερικές φορές ονομάζονται bullae), η πίσω πλευρά του ήταν τρυπημένη, υποδηλώνοντας ένα είδος μάρκας, που δίνεται με το χέρι στον παραλήπτη, σε αντίθεση με τη σφραγίδα που ήταν συνδεδεμένη με έναν κόμπο που εξασφαλίζει ένα έγγραφο ή ένα κουτί.

Η σφραγίδα απεικονίζει έναν αμφορέα γνωστό από το δεύτερο μισό του πρώτου αιώνα μ.Χ. (περίπου 100 χρόνια πριν από την καταστροφή του Δεύτερου Ναού). Έξι ελληνικά γράμματα εμφανίζονται γύρω από τον αμφορέα.  Ένα από αυτά δεν ήταν καλά διατηρημένο στην επιγραφή.

Η ανάγνωση της επιγραφής, που έγινε με την ευγενική βοήθεια του Δρ. Leah Di Segni του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ (HU) – ενός εμπειρογνώμονα στην αρχαία ελληνική επιγραφία – κατέδειξε ότι αναγράφονται τα γράμματα ΔΟΥ-ΛΟ[Υ] (DOULOU), και η γενική πτώση του ονόματος Doulês. Ένα τέτοιο όνομα ήταν σύνηθες στη Θράκη, τη Μακεδονία και τις βόρειες περιοχές της Μαύρης Θάλασσας  – περιοχές όπου οι Εβραίοι είχαν εγκατασταθεί κατά την ύστερη ελληνιστική-πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο.

Το χρήσιμο εύρημα

Το αντικείμενο μπορεί να χρησιμοποιήθηκε ως πληρωμή από τους προσκυνητές που ανέβαιναν στο ναό.  Δύο μήνες μετά την ανακάλυψη του ελληνικού ευρήματος, βρέθηκε ένα άλλο, παρόμοιο, στις ανασκαφές στο κανάλι αποχέτευσης, κάτω από την Αψίδα του Ρόμπινσον (κάτω από το νότιο τμήμα του Δυτικού Τείχους), υπό την ηγεσία Eli Shukrun και Prof. Ronny Reich της Ισραηλινής Αρχής Αρχαιοτήτων (IAA).

Το νέο αντικείμενο έφερε μια αραμαϊκή επιγραφή που είχε αρχικά μεταφραστεί από τους αρχαιολόγους ως «αγνή στον Θεό». Ωστόσο, ο Ταλμουδιστής λόγιος, καθηγητής Shlomo Naeh αργότερα πρότεινε την εξήγηση ότι η μάρκα χρησιμοποιήθηκε από τους προσκυνητές που ανέβαιναν στο Ναό ως απόδειξη για να λάβουν τις προσφορές τους μετά την πληρωμή, με τη γραφή στην σφραγίδα να προορίζεται για την πρόληψη των πλαστογραφιών, συμπεριλαμβανομένων των συντομογραφιών του τύπου θυσίας, της ημέρας, του μήνα και το όνομα της ιερατικής διαίρεσης της εβδομάδας.

Αυτή η πρακτική περιγράφεται στο Mishna tractate Shekalim (5:4), την τέχνη του προφορικού Εβραϊκού νόμου, που συντάχθηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ.. Άλλοι μελετητές, συμπεριλαμβανομένου του καθηγητή Ze’ev Safrai και του Δρ. Avi Shweika, επέκριναν αυτήν την ερμηνεία και πρότειναν άλλα νοήματα για την ένδειξη.

Το Αραμαϊκό αντικείμενο προσθέτει επιπλέον περιεχόμενο στο ελληνικό αντικείμενο από το Όρος του Ναού. Συγκεκριμένα, απεικονίζει ένα βάζο κρασιού, ευθυγραμμιζόμενο με το μισναϊκό κείμενο, το οποίο πραγματεύεται το nesachim, έναν όρο για την σπονδή του κρασιού που χύνεται στο βωμό του Ναού και χρησιμοποιείται και για να αναφερθεί γενικά σε όλα τα αντικείμενα που προσφέρουν.αυτή προορίζονταν για ελληνόφωνους προσκυνητές, πιθανώς συμπεριλαμβανομένωνκαι Εβραίων από τη διασπορά.  

Σημαντικό είναι ότι, η Μισνά επιβεβαιώνει την παρουσία της ελληνικής γραφής στο Ναό, σημειώνοντας σε ένα άλλο κεφάλαιο του Tractate Shekalim (3:2) ότι τα καλάθια στην αίθουσα του θησαυροφυλακίου έφεραν ελληνικά γράμματα.
Σε έρευνα που διεξήχθη για το Εβραϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Αρχαιολογίας, ο Δρ. Yoav Farhi εξέτασε αρκετές πήλινες μάρκες που βρέθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Ανάμεσά τους οι δύο προαναφερθείσες, ένα άλλο σύμβολο από το Πρόγραμμα Διαλογής  χώματος του Όρους του Ναού με μια κακά διατηρημένη σφραγίδα, καθώς και άλλη μία μάρκα που βρέθηκε το 1970 κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Εβραϊκής Συνοικίας από τον καθ. Nachman Avigad. Αυτή η τελευταία έφερε μια σφραγίδα που απεικόνιζε ένα σύμβολο δισκοπότηρου, η οποία εμφανίστηκε επίσης σε νομίσματα σέκελ (το νόμισμα του Ισραήλ), από τις τελευταίες ημέρες της περιόδου του Δεύτερου Ναού. Συνήθως ερμηνεύεται ως ένα από τα σκεύη του Ναού.

Ο Farhi επιβεβαίωσε την ανάγνωση της ελληνικής επιγραφής από το Όρος του Ναού από τον Di Segni και εξέτασε τη σύνθεση του πηλού στα αντικείμενα, με τη βοήθεια του καθ. Yuval Goren από το Πανεπιστήμιο Ben-Gurion, εντοπίζοντας ομοιότητες μεταξύ της μάρκας από την Εβραϊκή Συνοικία και εκείνης από το Όρος του Ναού.
Πήλινες σφραγίδες ή μάρκες την Πρώιμη Ρωμαϊκή περίοδο (τους δύο τελευταίους αιώνες της περιόδου του Δεύτερου Ναού) είναι πολύ σπάνια ευρήματα στο Ισραήλ, και εκείνα με διάτρητη την πίσω πλευρά δεν είναι γνωστά από άλλους χώρους. Και τα τέσσερα αντικείμενα που μελετήθηκαν από τον Farhi, βρέθηκαν κοντά στο Όρος του Ναού, και ήταν πιθανό να σχετίζονταν με κάποιο τρόπο με τις δραστηριότητες που έλαβαν χώρα στο Ναό. Το στιλ τους είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό άλλων γνωστών σφραγίδων του ρωμαϊκού κόσμου.

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις