Στη σιωπή του δειλινού,

σου μιλώ χωρίς λέξεις,

αγγίζοντας τα σύνορα του χρόνου.

Είσαι το φως

που διαπερνά τα σύννεφα,

η ανάσα 

που ξυπνά τις νύχτες,

η θάλασσα 

που ποτέ δεν σταματά.

Μέσα σου βρίσκω

όλα όσα φοβήθηκα,

όλα όσα επιθύμησα.

Το άγγιγμά σου,

μια υπόσχεση αιώνια,

η ματιά σου,

ένα κάλεσμα 

σε άγνωστα σύμπαντα.

Αγάπη μου,

δεν είσαι λέξη,

είσαι φλόγα,

είσαι ταξίδι,

είσαι ο ουρανός 

που αγκαλιάζει το άπειρο

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος