Αποφασισμένος να κλείσει την Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής είναι ο νέος Πρόεδρος της χώρας, Χαβιέρ Μιλέι. Ο Αργεντινός πολιτικός δήλωσε την Παρασκευή ότι το κλείσιμο της κεντρικής τράπεζας της χώρας, μια από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, είναι «μη διαπραγματεύσιμο» ζήτημα, σύμφωνα με δήλωση του γραφείου του, που αναρτήθηκε στην πλατφόρμα X.
Το σχόλιο αυτό, ως απάντηση σε αυτό που αποκάλεσε «ψευδείς φήμες», έρχεται καθώς ο λαϊκιστής νέος πρόεδρος προσπαθεί να συγκροτήσει το οικονομικό του επιτελείο ενόψει της ανάληψης των καθηκόντων του στις 10 Δεκεμβρίου, με κάποιες ενδείξεις ότι επιλέγει πιο μετριοπαθή από το αναμενόμενο πρόσωπα για το υπουργικό του συμβούλιο.
O Εθνικός Οργανισμός Κοινωνικής Ασφάλισης της Αργεντινής (ANSE), ένας φορέας «κλειδί» δεδομένης της υπόσχεσης του Μιλέι να περικόψει τις κρατικές δαπάνες και επιδοτήσεις, θα έχει ως επικεφαλής τον οικονομολόγο Οσβάλντο Τζορντάνο από την κεντρική περιοχή Κόρδοβα, προστίθεται στην ανακοίνωση.
Αυτό δείχνει μια μετατόπιση από το προηγούμενο σχέδιο που προέβλεπε ότι ο Μιλέι θα διόριζε έναν στενό σύμμαχό του για να ηγηθεί της διοίκησης. Ο Οράσιο Μαρίν, στέλεχος του ιδιωτικού ενεργειακού τομέα, επιβεβαιώθηκε επίσης ως ο νέος επικεφαλής της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας YPF.
Ο Μιλέι αντιμετωπίζει σημαντικά εμπόδια να εφαρμόσει τα πιο ριζοσπαστικά μεταρρυθμιστικά του σχέδια, τα οποία περιλαμβάνουν τη δολαριοποίηση της οικονομίας, το κλείσιμο της κεντρικής τράπεζας και την ιδιωτικοποίηση κρατικών φορέων.
Μιλέι: Επιτακτική ανάγκη η υιοθέτηση του δολαρίου
Ο Μιλέι θεωρεί ότι η δολαριοποίηση της οικονομίας είναι ο ιδανικός τρόπος για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό που εξανεμίζει τα εισοδήματα των πολιτών και έχει οδηγήσει το 40% του πληθυσμού στη φτώχεια.
«Το πέσο λιώνει όπως ένα παγάκι στη Σαχάρα» συνήθιζε να λέει για το εθνικό νόμισμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Και άλλα κράτη πρόσφατα ή λίγο παλαιότερα χρησιμοποίησαν τη λύση της υιοθέτησης του δολαρίου στην εθνική τους οικονομία ως τελευταία επιλογή για να καταπολεμήσουν τον υπερπληθωρισμό και την απώλεια εμπιστοσύνης στο νόμισμά τους και στο δρόμο αυτό σκοπεύει να πορευτεί ο Μιλέι εγκαταλείποντας το πέσο, με τον πληθωρισμό στη χώρα του να κινείται στα επίπεδα του 150%.
Διάφοροι οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι η δολαριοποίηση ήδη συμβαίνει στη χώρα, αφού όλο και περισσότεροι Αργεντινοί συναλλάσσονται και αποταμιεύουν σε δολάρια. Όμως δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των πολιτών στέκεται επιφυλακτικά απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η χώρα είχε και πάλι συνδέσει το πέσο με το δολάριο σε μια ισοτιμία 1 προς 1 λόγω υπερπληθωρισμού, μπορεί τα πρώτα χρόνια να καταπολεμήθηκε ο πληθωρισμός και να επιταχύνθηκε η ανάπτυξη, όμως λίγο αργότερα για μια σειρά από λόγους ακολούθησε μια βαθιά ύφεση που οδήγησε σε capital controls και στο περίφημο corralito δέκα χρόνια αργότερα, που προκάλεσε τεράστια κοινωνική αναταραχή και τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Λίγο βορειότερα, το Εκουαδόρ επίσης κατέφυγε στο δολάριο για να τιθασεύσει ένα πληθωρισμό της τάξης του 33% τη δεκαετία του 2000. Πράγματι, τα τελευταία δέκα χρόνια ο μέσος πληθωρισμός είναι περίπου στο 1,5%, προσφέροντας σταθερότητα, όμως η πορεία της οικονομίας δεν είναι χωρίς προβλήματα.
Η δολαριοποίηση μιας εθνικής οικονομίας περιορίζει τη δυνατότητα μιας χώρας να χαράσσει τη δική της νομισματική πολιτική, ενώ είναι αδύνατον να γίνει μια υποτίμηση του νομίσματος ώστε να εξισορροπήσει τις τυχόν αυξήσεις των ελλειμμάτων των τρεχουσών συναλλαγών.