Ο Αϊνστάιν μαζί με τις επιστημονικές του ανακαλύψεις και τη θεωρία της σχετικότητας, ασχολήθηκε έντονα και με θέματα που αφορούν την καλή ζωή.

Ο Βένιαμιν Κοέν, υπεύθυνος για τους λογαριασμούς του Αϊνστάιν στα social media, έγραψε το βιβλίο “The Einstein Effect” το οποίο περιλαμβάνει τους κανόνες ζωής που ακολουθούσε ο ίδιος:

Τρεις από τις μεγαλύτερες αγάπες του Αϊνστάιν ήταν η ιστιοπλοΐα, το να παίζει βιολί, αλλά και να ψήνει ψωμί. Στην ιστιοπλοΐα και το βιολί μπορεί να μην τα κατάφερνε και τόσο καλά, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως τα παρατούσε.

Όπως έγραψε ο ίδιος: «Μια κρουαζιέρα στη θάλασσα είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για ηρεμία και προβληματισμό για να σκεφτείς από μια διαφορετική οπτική γωνία». Να σημειωθεί πως υπήρχαν μαρτυρίες πως ο επιστήμονας συχνά έχανε την κατεύθυνσή του ή προσάραζε τη βάρκα.

Ακόμη αρνούνταν να φορέσει σωσίβιο παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσε να κολυμπήσει, και ζητούσε συχνά βοήθεια για να ρυμουλκήσει το σκάφος του.

Όλα αυτά όμως, ήταν τόσο μικρά στην ηρεμία και την ψυχική ελευθερία που του έδινε μια βόλτα στα ανοιχτά.

«Η νοοτροπία παζλ»

Μια από τις πιο παρεξηγημένες φράσεις του ήταν η εξής: «Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση». Αυτό που στην πραγματικότητα ήθελε να περιγράψει όμως, είναι ο τρόπος που έλυνε τα προβλήματα του.

Όπως στο παζλ χρειάζεται να φανταστείς και να οραματιστείς το πως περίπου θα είναι το επόμενο βήμα για την ολοκλήρωση ενός στόχου, έτσι και στα προβλήματα.

Η ευέλικτη, μη άκαμπτη κοσμοθεωρία του, καθώς και η φαντασία του προς κάθε κατεύθυνση, ήταν τα στοιχεία που του επέτρεψαν να συλλάβει ιδέες που οι άλλοι θα απέρριπταν αμέσως.

Η επιστήμη, η αλήθεια και η εκπαίδευση είναι για όλους, όχι για τους προνομιούχους

Πίστευε βαθιά ότι κάθε άνθρωπος που τον ενδιαφέρει η επιστήμη και η εκπαίδευση θα έπρεπε να είχε το δικαίωμα να ασχοληθεί σοβαρά με αυτή. Κάτι τέτοιο το αποδεικνύουν και οι πράξεις του.

Ήταν επικριτικός απέναντι στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Για τις αντιρατσιστικές του ενέργειες του, το 1932 το FBI είχε ανοίξει φάκελο για τον αυτόν. Το 1937, ο Αϊνστάιν κάλεσε τη έγχρωμη Μάριον Άντερσον, αστέρι της όπερας, να μείνει στο σπίτι του, όταν της αρνήθηκαν τη διαμονή στο ξενοδοχείο του Πρίνστον.

Το 1946, επισκέφτηκε το Πανεπιστήμιο Λίνκολν -το πρώτο κολέγιο στις Ηνωμένες Πολιτείες που χορηγούσε πτυχίο σε έγχρωμους- και έκανε διαλέξεις, μιλώντας με φοιτητές και απαντώντας σε ερωτήσεις. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις ο Αϊνστάιν είχε πει σε μία ομιλία του: «Υπάρχει ένας διαχωρισμός των έγχρωμων από τους λευκούς στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτός ο διαχωρισμός δεν είναι ασθένεια των έγχρωμων ανθρώπων. Είναι μια ασθένεια των λευκών ανθρώπων».