Ακατανόητη βάσει της κοινής λογικής είναι η πλήρης αντίθεση που εμφανίζεται στην κρίση δύο δικαστηρίων, σε δύο διαφορετικές χώρες, αλλά για την ίδια υπόθεση, δηλαδή τη νόμιμη κηδεμονία του 6χρονου Ράινερ Πέντερσεν. Το παιδί εν τέλει απήχθη από την Ελλάδα και μεταφέρθηκε, πιθανότατα παρατύπως, στη Νορβηγία, την πατρίδα του πατέρα του.

Στη Νορβηγία το δίκιο είναι με το μέρος του Νορβηγού πατέρα. Στην Ελλάδα με την Ελληνίδα μητέρα. Οι διαφορές του ζευγαριού μοιάζουν αγεφύρωτες, καθώς ανταλλάσσουν βαριές κατηγορίες μεταξύ τους -ακόμη και για χρήση βίας ενώπιον του παιδιού ή και εις βάρος του.

Κατά την άποψη του πατέρα, Ρίκι Πέντερσεν, η απαγωγέας είναι η Ελληνίδα μητέρα του Ράινερ. Για εκείνην όμως, η αρπαγή του 6χρονου από την Κηφισιά και ιδιαίτερα ο τρόπος που αυτή εκτελέστηκε -από τρίτο πρόσωπο, έναν κουκουλοφόρο που διέφυγε με το παιδί μέσα σε ένα μαύρο βαν, η ανενόχλητη φυγάδευση του παιδιού κ.λπ- δεν μπορεί παρά να είναι έργο αδίστακτων επαγγελματιών.

Ο συνήγορος του Ρίκι Πέντερσεν, Sjak R. Haaheim, σε επιστολή του προς τους Έλληνες αντιδίκους του κάνει λόγο για απαγωγή εκ μέρους της μητέρας από τον Ιούλιο του 2020 και αποδίδει το νομικό κομφούζιο «στην ανικανότητα των ελληνικών δικαστηρίων να εφαρμόσουν της Συνθήκη της Χάγης 1980 και να διατάξουν την άμεση απόδοση του παιδιού στον μόνιμο τόπο κατοικίας του».

Κατ' αυτό τον τρόπο, η υπόθεση του 6χρονου Ράινερ ανάγεται σε ζήτημα που χρήζει μελέτης από ειδικούς στο συγκριτικό δίκαιο. Είναι σαφές όμως ότι ο Νορβηγός νομικός εισάγει μια επιπλέον διάσταση, αυτής της τήρησης μιας διεθνούς συνθήκης όπως αυτή της Χάγης για τους όρους υποχρεωτικής έκδοσης παιδιών στη χώρα καταγωγής τους κ.λπ., μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από το ίδιο το παιδί.

Ουδείς γνωρίζει πόσο έχει επηρεάσει τον Ράινερ η όλη, απίστευτη περιπέτεια. Ο πατέρας του δημοσιοποιεί βίντεο, στα οποία το παιδί φαίνεται ήρεμο και χαρούμενο στη Νορβηγία. Η μητέρα από την άλλη πλευρά οδύρεται για τη βίαιη αρπαγή του γιου της. Η επιστολή της προς τα ελληνικά ΜΜΕ είναι μεν μακροσκελής, αποτυπώνει όμως εναργώς τη δική της συναισθηματική κατάσταση. Καταγγέλλει, δε, ακόμη και απειλές με μαχαίρι από τον Ρίκι Πέντερσεν.

Η επιστολή της μητέρας

«Δεν έχω ασχοληθεί με τα κανάλια και το κουτσομπολιό μέχρι σήμερα διότι το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρεθεί το παιδί μου. Παρ' όλα αυτά οφείλω να πω δυο πράγματα, και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Πριν τον ερχομό μου με τον Ράινερ στην Ελλάδα το 2020, υπήρξε δικαστική διαμάχη στην Νορβηγία μεταξύ εμένα και του πρώην άντρα μου που διήρκησε σχεδόν 2 χρόνια, από το 2018 που χωρίσαμε, όταν με απείλησε με μαχαίρι μπροστά στο παιδί. Υπήρξε πολύ σοβαρή βία εκ μέρους του προς εμένα στο παρελθόν και υπάρχει επίσημη καταγγελία στην Νορβηγία για τα συμβάντα.

Μετά τον χωρισμό μας, όταν ο πρώην άντρας μου δεν κατάφερε να με πείσει να γυρίσω πίσω σε εκείνον, ξεκίνησε να με απειλεί ότι θα μου πάρει το παιδί. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο όταν έχει ασκήσει τόση βία πάνω μου στο παρελθόν, καθώς θεωρούσα τότε ότι στην Νορβηγία υπάρχει νόμος και τάξη και προστασία για τις γυναίκες. Εκείνος παρόλο που είχαμε υπογράψει να έχουμε 50-50 με συνεπιμέλεια, πήρε το παιδί συνεχίζοντας να με απειλεί με μεγάλο μίσος και πολύ άσχημη συμπεριφορά, με αποτέλεσμα να αναγκαστώ να απευθυνθώ στις αρχές της Νορβηγίας προκειμένου να πάρω το παιδί μου πίσω.

Επί δύο συνεχόμενα χρόνια πάλευα μόνη μου στην Νορβηγία να διεκδικήσω τα δικαιώματά μου, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Παρέδωσα στην αστυνομία αρκετές αποδείξεις για την βίαιη συμπεριφορά του, τις απειλές, τα επεισόδια βιασμού μέσα από μηνύματα αλλά και από έγγραφα από το νοσοκομείο του Κριστιανσαντ.

Εκείνη την περίοδο ξεκίνησα να υποψιάζομαι και για βίαιη συμπεριφορά πάνω στο παιδί μας, από την αντίδρασή του Ράινερ όποτε τον έβλεπα. Απευθύνθηκα στις υπηρεσίες προστασίας γυναικών οι οποίες μετά την εξιστόρησή μου κάλεσαν άμεσα τις παιδικές υπηρεσίες να ερευνήσουν την υπόθεση.

Προσπάθησα συνεχόμενα να συνεφέρω τον πρώην άντρα μου, να σταματήσει αυτή την τρέλα και να μεγαλώσουμε μαζί το παιδί μας χωρίς διαμάχες. Εκείνος μου απαντούσε απαξιωτικά ότι δεν ενδιαφέρεται, να πάω να αυτοκτονήσω, ότι θα φροντίσει εκείνος και η οικογένεια του να μην ξαναδώ ποτέ τον Ράινερ. Περιέργως φαινόταν πολύ σίγουρος για την υπόθεση.

Με σοκ διαπίστωσα στο δικαστήριο ότι όχι μόνο δεν δέχτηκαν να με βοηθήσουν να αποκατασταθεί η επικοινωνία μου με τον Ράινερ, αλλά μείωσαν περαιτέρω την επικοινωνία μου με το παιδί σε κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο!

Η δικηγόρος που είχα αρχικά δεν με υποστήριξε και μου παρείχε λανθασμένες οδηγίες. Είχε φροντίσει να μην υπάρχει διερμηνέας στο δικαστήριο, το οποίο έγινε στα νορβηγικά, χωρίς να καταλαβαίνω τίποτε. Την απέλυσα αφού έκανα καταγγελία στο δικηγορικό σύλλογο και μετά πήγα σε όλα τα δικηγορικά γραφεία του Κριστιανσαντ ένα ένα ζητώντας υποστήριξη, αλλά για κάποιο λόγο κανείς δεν ήθελε να πάρει την υπόθεσή μου. Δήλωσα αυτοεκπροσώπηση και έστειλα στο δικαστήριο 80 σελίδες με κείμενο και αποδεικτικά στοιχεία για ό,τι είχε συμβεί.

Με αγνόησαν και πάλι, λέγοντας ότι είναι καλύτερα το παιδί να μείνει με τον πατέρα γιατι εκείνος έχει οικογένεια εκεί, ενώ εγώ όχι.

Μέχρι και άνθρωποι στη φυλακή έχουν το δικαίωμα να βλέπουν τα παιδιά τους παραπάνω από ένα ΣΚ κάθε δύο εβδομάδες. Δεν υπήρξε κανένας ουσιαστικός λόγος να μου απαγορεύουν να είμαι μάνα στο παιδί μου. Δεν έχω ψυχολογικά προβλήματα, δεν κάνω χρήση ουσιών, δεν πίνω καν αλκοόλ, ήμουν σε θέση για 3 χρόνια να δουλεύω να σπουδάζω και να φροντίζω το παιδί μου ολομόναχη χωρίς κανένα πρόβλημα.

Από τους ανθρώπους που ενεπλάκησαν στην υπόθεση, κάποιοι φαινόταν πως ήθελαν να με βοηθήσουν, αλλά πολλές φορές διαπίστωσα ότι σαν να φοβόντουσαν να μιλήσουν στο δικαστήριο.

Η αστυνομία περιέργως έθεσε την υπόθεση βίας στο αρχείο, όπως και οι παιδικές υπηρεσίες.

Χωρίς καμία απολύτως διαφυγή, ο άντρας μου, μού πρότεινε να γυρίσω μαζί του, αλλιώς όπως είπε 'θα συνεχίσω και δεν θα σου αρέσει', αφήνοντας υπονοούμενα ότι θα φρόντιζε με το γραφείο μεταναστών να με πετάξει και έξω από την χώρα.

Γύρισα πίσω μαζί του ώστε να μπορώ να προστατέψω το παιδί μου, αφού κανένας άλλος δεν το έκανε. Σταμάτησα τον Ρίκυ την ώρα που χτυπούσε τον Ράινερ τρεις φορές όσο ήμουν μαζί του επί έναν ολόκληρο χρόνο.

Χωρίς να υπάρχει καμία κάλυψη για μένα και τον γιό μου από πουθενά στη Νορβηγία, πρότεινα στον πρώην άντρα μου να μετακομίσουμε στην Ελλάδα, όπου τουλάχιστον είχα την οικογένειά μου και γνωστούς. Εκείνος, ενώ επί ένα χρόνο αρνιόταν με διάφορες δικαιολογίες, τελικά δέχτηκε την πρότασή μου, καταλήγοντας όμως στο να με κατηγορήσει για απαγωγή του παιδιού όταν ήρθαμε.

Στα ελληνικά δικαστήρια τα οποία με αθώωσαν πλήρως, αποδείξαμε με μηνύματα ότι όχι μόνο είχε γνώση ότι θα ερχόμασταν, αλλά και ότι είχε συναινέσει.

Ζήτησα και πάλι συνεπιμέλεια προσκαλώντας τον πατέρα να έρθει μαζί μου στην Ελλάδα προκειμένου το παιδί να έχει και τους δύο γονείς. Τον παρακάλεσα να σταματήσουμε την δικαστική διαμάχη και να βρούμε μια ανθρώπινη λύση. Δεν δέχθηκε ποτέ.

Ήρθε στην Ελλάδα μόνο για το δικαστήριο – δηλαδή μόνο και μόνο για να αφαιρέσει το παιδί, ενώ είχε βγάλει ερήμην μου απόφαση στη Νορβηγία που μου αφαιρεί κάθε δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί μου. Βρίσκονταν στην Ελλάδα από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο, όταν και εκδικάστηκε η έφεση. Η πρώτη φορά που δέχθηκε να έρθει να δει τον Ράινερ σε όλο αυτό το διάστημα, ήταν τον Σεπτέμβριο, 5 μήνες μετά την άφιξή του, και μετά από τέσσερα εξώδικα που του έστειλα προσκαλώντας τον σε επικοινωνία με το παιδί.

Μέχρι και σήμερα δεν ζήτησα ποτέ διατροφή, αποζημίωση η οποιαδήποτε χρηματική ανταμοιβή από εκείνους. Όσο έλειπα από τη Νορβηγία επικοινώνησαν με τον χώρο εργασίας μου πιέζοντάς τους να με απολύσουν.

Από τότε που έφυγαν τον Οκτώβριο, ο πατέρας έκοψε κάθε επικοινωνία μαζί μας, πέρα από ένα τηλεφώνημα στον Ράινερ κάθε δύο μήνες.

Όποτε έχει ρωτήσει ο Ρίκυ τον Ράινερ αν ήθελε να επιστρέψει στην Νορβηγία, ο μικρός του απαντούσε ότι θέλει να είναι με την μαμά. Αν γνώριζα ότι το παιδί μου θα ήταν καλά με τον πατέρα, θα έκανα πέρα την πίκρα μου, αλλά γνωρίζω πολύ καλά και εγώ και όλοι όσοι με έχουν ζήσει με το παιδί ότι ο Ράινερ θέλει να είναι μαζί μου. Στην Νορβηγία με δικαστική απόφαση μου απαγορεύουν να έχω οποιαδήποτε επικοινωνία με το παιδί, ενώ υπάρχει ένταλμα σύλληψης. Παρολ' αυτά ο Ρίκυ δηλώνει μέσω του δικηγόρου του ότι 'Η μητέρα είναι ευπρόσδεκτη να έρθει όποτε θέλει να δει το παιδί'.

Πονάω για το παιδί μου που ξέρω ότι μάλλον δεν θα ξαναδεί ποτέ την μάνα του, και εάν ποτέ αυτό το γράμμα φτάσει στην Νορβηγία κάνω μια έκκληση σε οποιονδήποτε είναι εκεί τουλάχιστον να προσπαθήσει να προστατέψει τον γιο μου, γιατί αυτή η οικογένεια είναι γεμάτη μίσος.

Όταν ήρθα εγώ με τον Ράινερ από την Νορβηγία, τον κρατούσα από το χέρι πηγαίνοντας διακοπές χαμογελώντας και ζήτησα στον πατέρα να έρθει εδώ.

Όταν έφυγε ο Ράινερ για την Νορβηγία, έφυγε σε μαύρο βαν από κουκουλοφόρο μπράβο ουρλιάζοντας. Αν από όλα τα παραπάνω δεν είναι προφανές ότι αυτή η οικογένεια είναι μαφία, τότε μάλλον δεν γνωρίζω καλά τον ορισμό της λέξης. Όσο καλοφτιαγμένα και να είναι τα ψέματά τους, ακόμη και αν όλος ο κόσμος θέλει να τους πιστέψει, η αλήθεια δεν θα αλλάξει ποτέ.

Ράινερ δεν σταμάτησα ποτέ να παλεύω για να είμαι μαζί σου, έκανα πραγματικά τα πάντα, και δεν θα υπάρξει ούτε μια μέρα στη ζωή μου που να μην πονάω μακριά σου. Σ' αγαπώ».

Ο πατέρας πήρε αυτό που ήθελε

«Είμαι πραγματικά ανακουφισμένος που ο γιος μου είναι και πάλι μαζί μου, ασφαλής, δύο χρόνια σχεδόν αφ' ότου τον είχε αρπάξει από εμένα η μητέρα του» ανέφερε την Παρασκευή ο Ρίκι Πέντερσεν σε σύντομη συνέντευξή του στο Mega.

Ο Πέντερσεν δηλώνει πως μπορεί να κατανοήσει τη θλίψη της μητέρας του Ράινερ, αλλά όχι και τις ψευδείς, όπως ο ίδιος τις θεωρεί, κατηγορίες εναντίον του: «Καταλαβαίνω πως η μητέρα νιώθει απογοητευμένη, αλλά δεν κατανοώ γιατί εξαπολύει ψευδείς κατηγορίες εναντίον μου» επισήμανε ο Ρίκι Πέντερσεν.

Στο ίδιο πνεύμα, ο δικηγόρος του, προσθέτει ότι «η μητέρα του Ράινερ απλώς λέει ψέματα. Αν υπήρχε αλήθεια, έστω και ως έναν βαθμό στους ισχυρισμούς της, θα είχε την ευκαιρία να καταθέσει αυτές τις κατηγορίες στην εκδίκαση της επιμέλειας του τέκνου. Ο Ράινερ συναντήθηκε χθες με τα ξαδέλφια του. Είναι παιδιά συνομήλικά του, έπαιξαν μαζί και είναι κάπως παράξενο, διότι ήταν σαν να μην μεσολάβησαν αυτά τα δύο χρόνια απουσίας. Επανασυνδέθηκαν αμέσως, λες και έπαιζαν μαζί και την προηγούμενη μέρα».

Ο Ράινερ υποβλήθηκε σε ιατρικές εξετάσεις, καθώς ο πατέρας του εξέφρασε την ανησυχία του ότι το παιδί στην Ελλάδα δεν τρεφόταν σωστά. «Το παιδί είναι με τον πατέρα του στους γιατρούς, για να κάνει ένα γενικό τσεκ απ, καθώς υπάρχουν υποψίες πως δεν τρεφόταν καλά» ανέφερε ο συνήγορος του Ρίκι Πέντερσεν.

Ο κουκουλοφόρος και το διαβατήριο

Στο μεταξύ, όπως αποκαλύπτει ο δικηγόρος, ο μεγαλόσωμος άνδρας με κουκούλα που απήγαγε το παιδί από το σπίτι στην Κηφισιά ήταν φίλος του πατέρα. «Είναι μια πολύ δραματική ιστορία. Αυτό που συνέβη είναι ότι ένας φίλος του πατέρα πλησίασε το παιδί και τον ρώτησε 'ο πατέρας σου είναι εδώ κοντά, θες να πας στο σπίτι μαζί του;' Το παιδί απάντησε 'Ναι, θέλω να πάω σπίτι!' Αν το παιδί έλεγε 'όχι, θέλω να μείνω με την μαμά μου' όλη η επιχείρηση θα είχε εγκαταλειφθεί» είπε ο δικηγόρος του πατέρα.

Ο πελάτης του δεν υπεισήλθε σε λεπτομέρειες για το πώς κατάφερε να βγάλει το παιδί από την χώρα, τονίζοντας πάντως πως ταξίδεψαν με μια κανονική πτήση: «Δεν γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες για την επιστροφή, αλλά πιστεύω πως ταξίδεψαν με μια κοινή πτήση» ανέφερε ο δικηγόρος και υποστήριξε τον πελάτη του, δηλώνοντας πως δεν έκανε κάτι λάθος, «γιατί αυτό που έκανε στην πραγματικότητα είναι να πάρει πίσω το παιδί, βάσει των νομίμων δικαιωμάτων του ως γονέα».

Πάντως, εντύπωση προκαλούν οι ισχυρισμοί του πατέρα ότι ο Ράινερ δεν έχει αναζητήσει καθόλου μέχρι σήμερα τη μητέρα του, μαζί με την οποίαν διέμενε επί σχεδόν δύο χρόνια: «Όχι, ρώτησα τον πατέρα αν είχε σημάδια που να δείχνουν ότι του λείπει η μητέρα του αλλά μέχρι στιγμής η απάντησή του ήταν αρνητική» υποστηρίζει ο δικηγόρος του πατέρα.

Ο Ρίκι Πέντερσεν απάντησε στις κατηγορίες της μητέρας για ενδοοικογενειακή βία, που μάλιστα έφτασε ως του σημείου της απειλής με μαχαίρι: «Η μητέρα του Ράινερ είχε την δυνατότητα να μιλήσει ελεύθερα ενώπιον του δικαστηρίου στην Νορβηγία. Εκείνη όμως επέλεξε να μην πράξει κάτι τέτοιο. Το παιδί χρειάζεται φροντίδα και όχι πόλεμο».