Δευτέρα βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει να ακούσει κανείς τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να μιλάει με πολίτες για την προσφυγική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης για να καταλάβει ότι η πολιτική χρειάζεται πολιτικούς και όχι τεχνοκράτες για να κάνει το επόμενο βήμα.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Στο κατάμεστο "Βελλίδειο" ο Επίτροπος Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας έδωσε μαθήματα πολιτικής τεχνικής σε ένα δύσκολο θέμα μπροστά σε ένα απαιτητικό και χωρίς ενημέρωση -κατά συλλογική ομολογία- κοινό.
Ο Αβραμόπουλος πήρε ένα από τα πιο βαριά χαρτοφυλάκια στην Επιτροπή Γιούνκερ. Τόσο βαρύ που ο Αλέξης Τσίπρας ως Πρωθυπουργός έκανε μια από τις λίγες σοφές κινήσεις του εκείνη την περίοδο: άλλαξε την απόφασή του να τον προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να μην το χάσει η χώρα -καθώς δεν θα το έπαιρνε όποιος θα προτεινόταν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα έμενε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Σε λίγους μήνες αυτό το χαρτοφυλάκιο έγινε το πιο κρίσιμο στην Ευρώπη. Ο Αβραμόπουλος, ο πρώτος Αντιπρόεδρος Τίμερμανς και η "υπουργός Εξωτερικών" Μογκερίνι είναι σήμερα τα πρόσωπα - κλειδιά των πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη.
Ειδικά από την απόδοση του χαρτοφυλακίου του Αβραμόπουλου κρίνονται μεταξύ άλλων: οι Ευρωτουρκικές σχέσεις -άρα και οι συνέπειες του προσφυγικού στην Ελλάδα- το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία και στην Ολλανδία και η τύχη της Μέρκελ στη Γερμανία. Από αυτή την άποψη είναι το πιο πολιτικό ευρωπαϊκό αξίωμα.
Ο πρώτος που το αντιλήφθηκε ήταν ο ίδιος ο Επίτροπος και το έδειξε με την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα. Δεν ήταν ελληνική εκδήλωση παρ' ό,τι το κοινό και ο ομιλητής είχαν την ιδία εθνικότητα. Οι Επίτροποι δεν εκπροσωπούν τη χώρα προέλευσής τους, αλλά την Επιτροπή. Ήταν ευρωπαϊκό γεγονός στο όποιο ο Έλληνας πολιτικός με τη μεγαλύτερη κινητικότητα στον πλανήτη αυτή την περίοδο, έφερε την πολιτική σε πρώτο πλάνο.
Αν δει το βίντεο της εκδήλωσης ο πρόεδρος Γιούνκερ θα διαπιστώσει ότι δικαιώνεται η επιμονή του να ζητάει από τους Επιτρόπους να βρίσκονται διαρκώς κοντά στους πολίτες και να συζητούν μαζί τους ανοιχτά και χωρίς επιφυλάξεις. Όλοι το κάνουν, αλλά ο Αβραμόπουλος το κάνει υψηλή πολιτική.
Ήταν υπόδειγμα επικοινωνίας υπέρ της κοινοτικής Ευρώπης και των αρχών της. Σε μια χώρα που ψήφισε πριν από δυο χρόνια αντιευρωπαϊκά, ο Επίτροπος μετέτρεψε μια τυπική εκδήλωση για διάλογο σε συλλογική ομολογία πίστης στην ευρωπαϊκή προοπτική.
Ο διάλογος με το κοινό ήταν άμεσος, ζωντανός, επίκαιρος, αλλά κυρίως ειλικρινής και πραγματικός. Γι' αυτό συμπαρέσυρε και τους πιο δύσπιστους στην υπόθεση του προσφυγικού -που ήταν και το θέμα του- στην αποδοχή του ευρωπαϊκού πνεύματος: "Οι πρόσφυγες δεν είναι εισβολείς, η αλληλεγγύη είναι όρος ύπαρξης της ευρωπαϊκής ιδέας".
Είναι αξιοθαύμαστο με πόσο απλά εκφραστικά μέσα δημιούργησε ζεστή σχέση με το κοινό. Για το όποιο δεν έδειξαν τον παραμικρό σεβασμό οι τοπικοί άρχοντες. Σε μια εκδήλωση με το πιο καυτό θέμα της εποχής για την περιοχή και τον πλέον αρμόδιο άνθρωπο της Ευρώπης παρόντα, ο Μπουτάρης και ο Τζιτζικώστας έκαναν απλώς ένα... "πέρασμα", ενώ οι δυο κυρίες της αριστερής κυβέρνησης ούτε που καταδέχθηκαν. Από ευρωπαϊκή ταυτότητα καλά πάει η συμπρωτεύουσα...
Ο Αβραμόπουλος παρακάμπτοντας τη μικροτοπική διαχείριση που ανέδειξαν κάποιες από τις ερωτήσεις, φώτισε τη μεγάλη εικόνα του θέματος. Απάντησε σε όλα με βαθιά γνώστη των πραγμάτων, με ευρωπαϊκό αέρα και πολιτική τόλμη. Υπήρξε ακριβοδίκαιος με τις ελληνικές αρχές και για τα προβλήματα κάλυψε τη χώρα και όχι τις κυβερνήσεις.
Έτσι έφτασε με απίστευτη δεξιοτεχνία να μιλήσει στην ευρωπαϊκή συνείδηση του ακροατηρίου εδραιώνοντας την αίσθηση ότι η κοινοτική Ευρώπη βρίσκεται στο πλευρό της Ελλάδας σ' αυτή τη δύσκολη υπόθεση.
Το συμπέρασμα είναι ότι η Ευρώπη χρειάζεται πολιτική και η πολιτική χρειάζεται πολιτικούς, όχι διαχειριστές. Πρωτίστως γιατί όπως θα έλεγε ο Βίσμαρκ: "Ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας".
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
