Η Φωτεινή Δάρρα δεν παρεκκλίνει από τις αρχές της, αλλά πορεύεται με πυξίδα τη μουσική ολοκλήρωση.
Συνέντευξη στην Πέννυ Κροντηρά
Πριν από λίγες μέρες σε παρακολουθήσαμε σε μια μοναδική παράσταση στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής, όπου με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Συγκελάκη, την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου, αλλά και τον Θανάση Πολυκανδριώτη ερμήνευσες μερικά από τα σπουδαιότερα λαϊκά τραγούδια των τελευταίων 80 ετών.
Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που τραγουδάς;
Είναι για μένα πάντα μαγική η στιγμή που ανεβαίνω επάνω στη σκηνή. Νιώθω να βρίσκομαι στον φυσικό μου χώρο. Σαν να σβήνουν όλα τα προβλήματα, όλα τα άγχη και οι δυσκολίες της καθημερινότητας. Ξαφνικά μια αστερόσκονη απλώνεται παντού… Στο Μέγαρο Μουσικής ήταν υπέροχα! Σχεδίασα από την αρχή μέχρι το τέλος αυτή την παράσταση και την απόλαυσα! Το σκηνικό ήταν μαγικό! Ο ήχος, τα φώτα, η παιδική χορωδία, η Συμφωνική ορχήστρα, το άκουσμα των 20 μπουζουκιών με τη διδασκαλία του Θανάση Πολυκανδριώτη, που με τίμησε με την παρουσία του.
Βιώσαμε μία δύσκολη δεκαετία τρομερών εναλλαγών, όπου η κρίση ισοπέδωσε σχεδόν τα πάντα. Πόσο επηρέασε τη ζωή σου;
Πολύ. Άλλαξε τα δεδομένα σε όλους μας και κυρίως μας έμαθε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Έμαθα να ζω με την αγωνία της επόμενης μέρας και με τις δυσκολίες της σημερινής και να τις ξεπερνώ. Πήρα δύναμη από την οικογένειά μου, από τους φίλους μου και από το κοινό, που εξακολούθησε να μου δείχνει την αγάπη του.
Θεωρείς ότι η τέχνη αποτελεί καταφύγιο στις δύσκολες συνθήκες της ζωής;
Για μένα σίγουρα ναι. Η τέχνη μπορεί να αποτελέσει καταφύγιο για όλους τους ανθρώπους, αρκεί να της επιτρέψουν να μπει στη ζωή τους.
Βέβαια πολλοί τόνισαν πώς μία μερίδα ανθρώπων του πνεύματος «σώπασαν» αυτήν την τόσο επώδυνη, αν θες, κοινωνικά δεκαετία της Ελλάδας…
Νομίζω πως περάσαμε μια περίοδο που ήταν δύσκολο να βρεις τον τρόπο να μιλήσεις για όσα ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό. Λέξεις, όπως “έθνος”, έγιναν σχεδόν απαγορευμένες στον φόβο μη θεωρηθείς εθνικιστής. Μέσα σε αυτό το μπέρδεμα χάσαμε πολλά. Κυρίως, την ενότητα που είναι το βασικό ζητούμενο για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Δεν σώπασαν όλοι οι άνθρωποι της τέχνης. Μίλησαν πολλοί από αυτούς με το έργο τους και όχι με κομματικές τοποθετήσεις. Για μένα το καλλιτεχνικό έργο μπορεί να είναι μια σοβαρή πολιτική πράξη. Ο κόσμος εμπνέεται από αυτό και ξεκαθαρίζει η αλήθεια.
Όλοι σχεδόν υποστηρίζουν ότι η δισκογραφία πια πνέει τα λοίσθια. Νιώθεις τυχερή που πρόλαβες να αποτυπώσεις, δισκογραφικά, τραγούδια, που αγαπήθηκαν από το κοινό αλλά και έμειναν στη συνείδηση του κόσμου;
Ναι, πρόλαβα λίγο από την καλή περίοδο της δισκογραφίας. Όταν υπήρχε δημιουργική διάθεση από τους ανθρώπους των εταιρειών, εκτός από τον βασικό τους στόχο, που ήταν η επιτυχία. Η νέα εποχή που επέβαλε τις playlist στα ραδιόφωνα, αποδυνάμωσε αργά αλλά σταθερά τη δισκογραφία. Το cd, ως προϊόν, απομυθοποίησε την απόκτηση του ηχογραφήματος, ως κάτι σπουδαίο και ξεχωριστό. Το internet έκανε εύκολη την πρόσβαση, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Τώρα τα cd διατίθενται πλέον παντού. Φτάσαμε λοιπόν στην εποχή που όλο το πράγμα είναι ελεγχόμενο, που το κοινό είναι πολύ δύσκολο να έρθει σε επαφή με τα περισσότερα νέα τραγούδια και να αποφασίσει αυτό πραγματικά τι επιλέγει να υιοθετήσει.
Ποιος άνθρωπος επηρέασε περισσότερο τη ζωή σου;
Το παιδί μου. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Αλλά πριν από αυτό οι γονείς μου, τα αδέρφια μου και οι φωτισμένοι δάσκαλοί μου στο σχολείο και στην τέχνη.
Έκανες την καριέρα που ονειρευόσουν;
Δεν ονειρευόμουν κάτι συγκεκριμένο. Ονειρευόμουν να είμαι μέσα στον χώρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, να ζω ανάμεσα σε καλλιτέχνες, που δημιουργούν και αλλάζουν τις ζωές των ανθρώπων. Να έρχομαι σε επαφή με το κοινό και να εκφράζομαι αληθινά και χωρίς περιστροφές μπροστά τους.
Ποια είναι η πιο σπουδαία συμβουλή που έλαβες στην πορεία σου;
Να κοιτάω μπροστά. Σαν τον Προμηθέα, να έχω ισχυρή θέληση, να μη διστάζω και να αγαπώ τους ανθρώπους και τη δικαιοσύνη.
Είχες ποτέ έπαρση;
Όχι ποτέ. Αντίθετα ήμουν και είμαι πάντα πολύ εργατική, γιατί πιστεύω πως ποτέ δεν κατακτάς την κορυφή. Και σε κάθε περίπτωση δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, να κατακτήσεις μέσα από τη γνώση την αλήθεια.
Ποιος συνθέτης παραμένει απωθημένο σου να συνεργαστείς;
Είχα την ευτυχία να συνεργαστώ και συνεχίζω να συνεργάζομαι με πολύ σπουδαίους δημιουργούς, με κορυφαίο, τον Νίκο Μαμαγκάκη, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μίμη Πλέσσα κ.ά. Είμαι ευγνώμων για αυτά που μου έδωσε μέχρι τώρα η ζωή. Εύχομαι να συνεχίσω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που προσφέρουν μέσα από την τέχνη τους.
Ποιο τραγούδι σου αγαπάς περισσότερο;
Νομίζω το “Στάλσιμο” αλλά και το “Τρέχει το νερό” και το “Σ’αγαπώ”. Τα αγαπώ όλα…
Ακολουθεί μία σειρά συναυλιών τους επόμενους μήνες στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου αλλά και σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη, με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα με επίκεντρο την Ελλάδα. Μίλησέ μου για αυτό το νέο στοίχημα.
Χαίρομαι πολύ για αυτά που έρχονται! Στο προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου θα συμπράξω με τη Συμφωνική ορχήστρα της Κύπρου υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Jens Georg Bachman. Τη συναυλία θα παρακολουθήσουν, μεταξύ άλλων, εκπρόσωποι και αρχηγοί κρατών. Η συναυλία τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη. Τα έσοδα θα διατεθούν σε ιατρικές έρευνες για την αντιμετώπιση της μυοπάθειας. Επόμενη στάση είναι μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη με μια συναυλία για την Ελλάδα, όπου θα τραγουδήσω τραγούδια μεγάλων ελλήνων δημιουργών σε πέντε διαφορετικές γλώσσες, αλλά και τραγούδια από το διεθνές ρεπερτόριο. Ακολουθούν οι συναυλίες μου στην Ελλάδα.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο Καρφί του Σαββατοκύριακου