Κυριάκος Μητσοτάκης και Λαϊκισμός
Ο νέος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας διαθέτει ορισμένα ιδιαίτερα προσόντα πέρα από την ανατροφή σε σπίτι «πολιτικό φροντιστήριο» με πατέρα που, παρά την πολυκύμαντη και πολυτάραχη εγχώρια πολιτική του σταδιοδρομία, πάνω απ΄όλα ήταν Statesmαn. Είχε σε υψηλότατο επίπεδο γνώση των συμφερόντων και της θέσεως της Ελλάδος στο διεθνές πολιτικό περιβάλλον.
Του Στράτη Στρατήγη*
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανήκει κατ’ αρχήν ηλικιακά στην ίδια γενιά με τον Αλέξη Τσίπρα. Μορφωμένος, πολύγλωσσος και κοσμοπολίτης, είναι ο αντίποδας του. Σοβαρός αστός με μεστό σε επιχειρήματα πολιτικό λόγο, αντιμετωπίζει με επιτυχία από διαφορετικό επίπεδο τον υβριστικό πλέον λαϊκιστικό λόγο του αντιπάλου του.
Εκπροσωπεί την δημιουργική γενιά του ιδιωτικού τομέα από 30 μέχρι 50 ετών, αυτούς που εκπατρίζονται για καλλίτερη μοίρα, σε αντίθεση με τον Τσίπρα που εκπροσωπεί την συνδικαλισμένη κρατικοδίαιτη του διογκωμένου δημόσιου τομέα, πολλούς κηφήνες ή τρωκτικά του δημοσίου ταμείου καθώς και οργισμένους και αναρχικούς που καταστρέφουν ατιμώρητοι καθημερινά την δημόσια περιουσία.
Σεβόμενος επίσης τα πρωτεία της μεγάλης του αδελφής στην επιλογή της να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση στην πολιτική, επέλεξε σταδιοδρομία στον ιδιωτικό τομέα. Αριστεύοντας στην πανεπιστημιακή του εκπαίδευση, εξελίσσεται εντός δεκαετίας σε έμπειρο στέλεχος στα χρηματοοικονομικά. Οικονομικός αναλυτής και σύμβουλος στο εξωτερικό, επέστρεψε στην Ελλάδα και διέπρεψε επί τριετία ως Διευθύνων Σύμβουλος εταιρείας επιχειρηματικών συμμετοχών της ΕΤΕ. Την σχετική του εμπειρία απέδειξε όταν σαν προτεραιότητά του στις αλλαγές στο κόμμα, επέλεξε τον οικονομικό του εξορθολογισμό..
Τέλος εκλογική περιφέρειά του, είναι από το 2004 η μεγαλύτερη της χώρας, η Β΄ Αθηνών. Εγκατέλειψε την παραδοσιακή εκλογική περιφέρεια της οικογένειας, τα Χανιά. Ασφαλώς δεν θα πάψει να τα θεωρεί ως ιδιαίτερή του πατρίδα και να τιμά τους συμπολίτες του, αλλά δεν χρειάζεται πια να τους «φροντίζει» ως πολιτευτής επαρχίας με πελατειακή βάση.
Ανατρέχω στην εποχή του Σεπτεμβρίου του 1993 όταν ο Αντώνης Σαμαράς, προκάλεσε την παραίτηση του πατέρα του. Οι επόμενοι Πρόεδροι του κόμματος, από την εποχή του αείμνηστου Μίλτου Έβερτ, είχαν παρασυρθεί από το ΠΑΣΟΚ σε λαϊκιστική αντιπολιτευτική τακτική. Ήταν η περίοδος διαγραφής ή φυγής σοβαρών στελεχών από την ΝΔ ( Μάνος, Ανδριανόπουλος, Κοντογιαννόπουλος και άλλοι μη επώνυμοι) που της στέρησαν το φιλελεύθερο κεντρώο πρώην πρόσημο της.
Ο πολλά υποσχόμενος μετά την εκλογή του το 2004, Κώστας Καραμανλής, απράγμων πλέον για προσωπικούς του λόγους μετά τις εκλογές του 2007, κήρυξε αιφνιδιαστικά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, τις έχασε και παραιτήθηκε. Τον διαδέχθηκε τον Νοέμβριο, εκλεγμένος από την βάση, ο Αντώνης Σαμαράς. Παρά την καταγωγή, εργατικότητα και τον δυναμισμό του, επέλεξε ακόμη πιο έντονο λαϊκισμό ως αντιπολιτευτική τακτική.
Έβλαψε, κατά την άποψη μου, την εικόνα της ΝΔ, αλλά και του ιδίου και της υγείας του. Παρά την σωστή κριτική των όρων του πρώτου επί Γεωργίου Παπανδρέου μνημονίου, στα «Ζάππειά» του το 2010, τους προσδίδει λαϊκιστικά χαρακτηριστικά με αντιευρωπαϊκό και συνωμοσιολογικό χρώμα και μας διχάζει σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». Με ακροδεξιούς προσωπικούς συμβούλους, αναδεικνύει λαϊκιστές βουλευτές της ΝΔ στις εκλογές του 2012.
Ακολουθούν λάθη: το άκομψο «μαύρο» στην ΕΡΤ τον Ιούνιο 2013 επί συγκυβερνήσεως με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, η μη αλλαγή του εκλογικού νόμου με το «δώρο» των 50 εδρών το καλοκαίρι του 2014, και η αντικατάσταση του ΦΑΠ με τον πολύ πιο άδικο ΕΝΦΙΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εν τω μεταξύ αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση το 2012. Ο Τσίπρας, κατ’ εξοχήν λαϊκιστής, με την «αριστερά» του που δεν είχε ποτέ κυβερνήσει αυτοδύναμα, με το πολυδιαφημισμένο ακόμη «ηθικό πλεονέκτημα», χρησιμοποίησε τα λάθη των προηγουμένων κυβερνήσεων και κατέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015.
Αποδείχθηκε, μέσα σε 22 μήνες, η πιο αναποτελεσματική αλλά και πιο επικίνδυνη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Εξανέμισε το πρωτογενές πλεόνασμα των προκάτοχων της και με νέο δανεισμό βύθισε την χώρα σε πρωτοφανή ύφεση με εξαθλίωση της αστικής τάξης και παράλληλο στόχο την επιβολή ιδιότυπου ολοκληρωτικού καθεστώτος με επεμβάσεις σε βασικούς δημοκρατικούς θεσμούς, όπως την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Δεν χρειάζεται πλέον σήμερα η ΝΔ στην ηγεσία έναν λαϊκιστή «Αντι-Τσίπρα» Το είναι πλέον ο ίδιος, χάνοντας μέρα με την ημέρα την προ έτους εκλογική του βάση. Όσες οβιδιακές μεταμορφώσεις της τελευταίας στιγμής και αν επιχειρήσει, δεν τον πιστεύουν πια.
Αντίπαλο σε περίπτωση εκλογών δεν θα έχει ο Κυριάκος.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεχίσει αυτό που έχει ήδη αρχίσει.
Να δημιουργήσει η ΝΔ υπό την ηγεσία του, ένα αληθινό μη παραπειστικό αφήγημα διακυβέρνησης και να επιλέξει την ομάδα που θα την αναλάβει, απαλλαγμένη από αθεράπευτους λαϊκιστές ή από νοσταλγούς πρόσφατων ηγεσιών της.
*Επ. Δικηγόρος Δ.Ν., τ. Βουλευτής Επικρατείας