Υψηλού πολιτικού ρίσκου που υπονομεύει την εμπιστοσύνη αγορών και εταίρων την ώρα που η οικονομική δραστηριότητα έχει αρχίσει να αποκτά βηματισμό χαρακτηρίζει ο ΣΕΒ τις παροχές της κυβέρνησης.
Η εφάπαξ αυτή παροχή, που χρηματοδοτείται όχι επειδή κατέστη δυνατό να αυξηθεί η συνταξιοδοτική αποταμίευση αλλά επειδή υπερφορολογούνται τα πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αναδεικνύει το έλλειμα ιδιοκτησίας της πολιτικής που εφαρμόζεται, τονίζει.
Στις επισημάνσεις που κάνει ο ΣΕΒ στο εβδομαδαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία τονίζει ότι πρόκειται για μονομερή ενέργεια με την οποία υπονομεύεται η εμπιστοσύνη αγορών και εταίρων, καθώς επιβεβαιώνεται η κρατούσα εκτίμηση ότι η χώρα ακολουθεί μία πολιτική προσαρμογής με το ζόρι και ότι με την πρώτη ευκαιρία εγκαταλείπει την προσπάθεια και δεν τηρεί τα υπεσχημένα.
Η κίνηση αυτή, υψηλού πολιτικού ρίσκου, που ξαναφέρνει στο προσκήνιο την πολιτική αβεβαιότητα, υποσκάπτοντας την ανάκαμψη της οικονομίας, θυμίζει τον εκτροχιασμό των σχέσεων Ελλάδας-δανειστών του 2014 και δίνει άλλοθι στους επικριτές της χώρας να σκληρύνουν την στάση τους.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, που απαιτούν οι θεσμοί, τείνουν να στραγγαλίζουν την οικονομία και να καθιστούν πολιτικά ευάλωτες τις κυβερνήσεις, γεγονός που επιτείνει την αβεβαιότητα και την αδυναμία να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Η Ελλάδα, στη δυσμενή θέση που βρίσκεται σήμερα, δεν έχει την πολυτέλεια για μονομερείς ενέργειες που υποσκάπτουν την αξιοπιστία της. Ειδικότερα στην ανάλυση επισημαίνεται:
Αλλά και οι θεσμοί χάνουν τάχιστα την αξιοπιστία τους όταν οι μεν συστήνουν στους δε δημοσίως να ληφθούν και πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη των στόχων που έχουν συμφωνηθεί από όλους. Ποιόν και τι πρέπει να πιστέψουν οι αγορές; Το ΔΝΤ ή τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς;
Δεν είναι τυχαίο που οι αγορές αντιδρούν αρνητικά τις τελευταίες μέρες, ιδίως μετά την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας ότι παγώνει η εφαρμογή των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους που μόλις πρόσφατα συμφωνήθηκαν.
Οι Έλληνες πολίτες θέλουμε πράγματι αξιοπρέπεια και προοπτική. Αυτή θα έρθει όμως με πολιτικές που οδηγούν την οικονομία σε σταθερή ανάπτυξη, ώστε οι συντάξεις να μπορούν να αυξηθούν σε μόνιμη βάση.
Εν τέλει, αν θέλουμε να ξανακερδίσουμε την εθνική κυριαρχία που δικαιούμαστε στη χάραξη της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, ο ευρωπαϊκός δρόμος είναι ένας: συνεπής δημοσιονομική πειθαρχία και σαρωτικές αλλαγές στη λειτουργία κράτους και αγορών που δημιουργούν πραγματικές ευκαιρίες για ανάπτυξη και δημιουργία πλούτου.
Ο ΣΕΒ σημειώνει ότι σε κάθε περίπτωση, ο εφάπαξ χαρακτήρας της παροχής δεν προσφέρεται για μόνιμες δράσεις. Εάν όντως, τα €617 εκατ. δεν έχουν συνέχεια, τότε θα έπρεπε τα χρήματα αυτά να χρησιμοποιηθούν για να πληρώσει το κράτος τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του, είτε για να πάρουν τουλάχιστον το εφάπαξ άνθρωποι που περιμένουν για χρόνια, είτε να επιστραφούν βεβαιωμένοι φόροι ή φόροι προς επιστροφή που δεν έχουν ακόμη βεβαιωθεί. Θα μπορούσαν, επίσης, να αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις ή να δοθούν ως κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις.