Ορόσημο, και για την οικονομική πορεία της μεταπολεμικής Ελλάδας αναμφισβήτητα, είναι η πλήρης ένταξη της Χώρας μας στην ΕΟΚ.
Το 1979 δόθηκε η ευκαιρία στην Ελλάδα να εναρμονιστεί με τα κρατούντα στην Δύση, να εκσυγχρονίσει το διοικητικό της πλαίσιο, να συγκλίνει την οικονομία της με τις άλλες χώρες μέλη, να λειτουργήσει καλύτερα την δημοκρατία της.
Του Ό,τι ζήτησε της δόθηκε, πολιτική στήριξη, τεχνογνωσία, χρόνος και βεβαίως πακτωλός χρημάτων.
Το πώς και το γιατί βουλιάξαμε είναι γνωστό πλέον και στα βρέφη. Όπως, επίσης, είναι σε όλους αντιληπτό γιατί δεν έχει τελειωμό η ‘’ναυαγιαίρεση’’ της Ελλάδας σε αντίθεση με την Ισπανία, την Πορτογαλία και φυσικά την Ιρλανδία.
Και αφού κατασπαταλήσαμε άσωτα την ‘’ουσία’’, αρχίζουμε πάλι από την αρχή την κουβέντα για την ανασυγκρότηση του μικρού μας τόπου, δυστυχώς όμως με ίδιες συνταγές, δίχως φρόνηση και ακόμα χειρότερα με σχεδόν ίδιο το πολιτικό προσωπικό.
Είναι ανάγκη, όμως, να δούμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως αρέσει ή όπως ανεβάζει το prestige και το πολιτικό κεφάλαιο ορισμένων.
Στα σαράντα κοντά χρόνια της ευρωπαϊκής μας πορείας πέρασαν από τα ‘’χέρια’’ μας απίστευτοι πόροι, φτηνό και ενίοτε σκανδαλωδώς επιδοτούμενο χρήμα, για δουλειές, για υποδομές, για την γεωργία, την μεταποίηση, την εκπαίδευση, την καινοτομία κλπ. ‘’χρήμα με ουρά’’. Παρά ταύτα δεν σηκώσαμε την Ελλάδα εκεί που μπορεί να φτάσει. Την πτωχεύσαμε και υποθηκεύσαμε τις επόμενες γενιές.
Και ερχόμαστε στο σήμερα: Οι τράπεζες είναι κλειστές, έχουμε την χειρότερη φήμη όσον αφορά στις κυβερνητικές θέσεις για την επιχειρηματικότητα, την πιο σκληρή φορολογία, το πιο ακριβό και αναποτελεσματικό ασφαλιστικό σύστημα, την πιο αντιπαραγωγική διοίκηση, την πιο αρνητική θέση στην μέτρηση του ‘’παραδοτέου’’ μας (αξιολόγηση), την Χώρα σε επιφυλακή εχθροπραξιών με γείτονες και με τα καλύτερα νιάτα μας εκτός Ελλάδας.
Συγκρίνοντας τα δεδομένα που προανέφερα η λογική και αυθόρμητη σκέψη είναι ότι, έχουμε ξεφύγει εντελώς όταν σε τέτοιο περιβάλλον επιδιώκουμε σωτηρία με προσωπικό, νοοτροπίες και μοντέλα του περασμένου αιώνα!
Να μας κάνουν λοιπόν την χάρη οι πληρωμένες ‘’πλατφόρμες προώθησης’’ και να ενδιαφερθούν επιτέλους λίγο και με την Πατρίδα, να εμφανίζουν την πραγματική κατάσταση στους πολίτες.
Πολιτικό και μόνο είναι το θέμα για να ξεκολλήσουμε από την λάσπη και θα δώσω, με ένα ιστορικό flash back, ένα παράδειγμα για το πώς γίνεται η αληθινή πολιτική για το καλό του συνόλου και όχι των προσώπων.
Βρισκόμαστε στην μεταπολεμική περίοδο, η ελληνική ναυτιλία προσπαθεί να ορθοποδήσει στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα της εποχής. Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για ρηξικέλευθες αποφάσεις, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του εθνικού νηολογίου και η πλοιοκτησία στρέφεται στις λεγόμενες ‘’σημαίες ευκαιρίας’’.
Τα βαπόρια αυξάνονται, ο Παναμάς, η Ονδούρα, η Λιβερία κλπ τα δίνουν όλα προκειμένου να προσελκύσουν τα ελληνόκτητα πλοία, ενώ ο Πειραιάς και οι Έλληνες ναυτικοί μαραζώνουν.
Για την αναστροφή της καταστροφικής πορείας η κυβέρνηση του Παπάγου (19 Νοεμβρίου 1952-4 Οκτωβρίου 1955) με Υπουργό Συντονισμού τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη παίρνει αποφάσεις δίχως να υπολογίσει λαϊκίστικες αντιδράσεις.
Στις 10 Νοεμβρίου του 1953 εκδίδει το ΝΔ 2687/1953 ‘’Περί επενδύσεως και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού’’ όπου στο Άρθρον 13.1 αναφέρει: ‘’… Κεφάλαια εξωτερικού εν τη εννοία των άρθρων 1 και 2 του παρόντος Ν.Δ/΄τος λογίζονται και τα από της ενάρξεως της ισχύος αυτού νηολογούμενα υπό Ελληνικήν σημαίαν πλοία ολικής χωρητικότητος ανωτέρας των 1.500 κόρων…’’
Είχε προηγηθεί τον Ιανουάριο του 1952 η ψήφιση του νέου Συντάγματος στο 112 άρθρο του οποίου υπήρχε ρητή διάταξη για την προστασία των κεφαλαίων εξωτερικού.
Τι προέβλεπε με δυο λόγια, αυτό το αυξημένης τυπικής (συνταγματικής) ισχύος ΝΔ:
Προέβλεπε και προβλέπει ακόμα και σήμερα με το 107 του ισχύοντος Συντάγματος, την έκδοση εγκριτικής πράξης (δυο μήνες διαδικασία) για την νηολόγηση πλοίου στην Ελληνική σημαία (άρθρο 13.2) στην οποία καθορίζονται οι όροι της νηολογήσεως, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των πλοιοκτητών, το φορολογικό καθεστώς, η σύνθεση του πληρώματος, η ελευθέρα υποθήκευσή του, το δικαίωμα εξαγωγής των κεφαλαίων από την πώληση του πλοίου κλπ. αλλά κυρίως ότι, η εν λόγω εγκριτική πράξη δεν τροποποιείται δίχως την συναίνεση του πλοιοκτήτη. Καθαρές δουλειές. Σταθερό και ΑΝΕΚΚΛΗΤΟ καθεστώς επενδύσεων.
Με αυτό το Νομοθετικό, συνταγματικής ισχύος, Διάταγμα και άλλες συμπληρωματικές διατάξεις ενισχύθηκε η ‘’ΠΙΣΤΗ’’ (εμπιστοσύνη) στο εθνικό νηολόγιο, άρχισε ο επαναπατρισμός των ελληνόκτητων πλοίων και έγινε η Ελλάδα αυτό που είναι σήμερα, η πρώτη και αδιαμφισβήτητη ναυτιλιακή δύναμη της Ευρώπης και του κόσμου.
Αυτές ήταν πολιτικές, αυτό ήταν fast track διαδικασία κι όχι λόγια.
Να λοιπόν τι λείπει σήμερα: Λείπει η αναγνώριση του προβλήματος, ο προσδιορισμός της θεραπείας και το καθεστώς σταθερότητας που θα ενισχύει την εμπιστοσύνη του πολίτη και του επενδυτή στην χώρα.
Καθένα από τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και ειδικά χαρακτηριστικά που θα καρποφορήσουν στο διαμορφωμένο οικονομικό περιβάλλον (που δυστυχώς θα κρατήσει ακόμα πολύ) εφόσον συνειδητοποιηθεί από τις Κυβερνήσεις η αναγκαιότητα δημιουργίας ειδικού, στοχευμένου, πραγματικού, μακράς πνοής και εθνικών διαστάσεων αναπτυξιακού καθεστώτος.
Το να παρουσιάζουμε κάθε τρεις και λίγο εκθέσεις ιδεών αναπτυξιακών προτάσεων προκειμένου να εντυπωσιάζεται το εκλογικό σώμα όχι μόνο δεν ωφελεί αντιθέτως επισπεύδει τον αφανισμό.
Η τοπική αυτοδιοίκηση, οι βουλευτές, τα επιμελητήρια, προσωπικότητες με ισχυρή οικονομική θέση εντός ή εκτός Ελλάδος που έλκουν την καταγωγή τους από τα νησιά Λέσβο, Λήμνο, Χίο και Σάμο επιβάλλεται να ξεκινήσουν άμεσα συνεργασία για τον καθορισμό των απαιτήσεών της ευρύτερης περιοχής για πρόοδο.
Όχι πια λόγια σε Ημερίδες και συνέδρια που στο τέλος τα παίρνει ο αέρας !!
Ένα μόνο νομοθετικό ‘’εργαλείο’’ δομημένο στην φιλοσοφία του προαναφερόμενου ΝΔ, στα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της περιοχής θα παρακινήσει ελπιδοφόρα την αναζωογόνηση του ΒΑ Αιγαίου και θα εξασφαλίσει την σωτηρία των νησιών του. Όταν επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος, οι ιδέες και οι προτάσεις είναι εύκολο όχι μόνο να προκύψουν, αλλά κυρίως και να υλοποιηθούν.
Η έκταση όλων των νησιών της περιοχής μας είναι περίπου 3.400 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο συνολικός πληθυσμός περίπου 180.000 χιλιάδες κάτοικοι, όσους δηλαδή έχει σχεδόν από μόνη της η Ρόδος και η Κέρκυρα. Βγάλτε εσείς συμπεράσματα για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση.
Η επόμενη Κυβέρνηση, όπως βάσιμα διαφαίνεται, θα είναι πολύ σύντομα του Κυριάκου Μητσοτάκη οι απόψεις του οποίου ευνοούν τις μετρημένες και αξιολογημένες πολιτικές, προτάσεις με στόχευση, ρεαλισμό και εθνικό στόχο.
Ας ξεκινήσουμε χωρίς καθυστέρηση την επιδίωξη αυτού του αναγκαίου εθνικού στόχου. Στην υφιστάμενη προεκλογική ευρωπαϊκή συγκυρία και με τα γεωπολιτικά δεδομένα της ευρύτερης περιοχής ένας τέτοιος στόχος είναι ρεαλιστικός και πραγματοποιήσιμος.
Είναι υποχρέωση όλων των πολιτικών δυνάμεων του ΒΑ Αιγαίου να το επιδιώξουν άμεσα και να το επιτύχουν.
Η δική μας ευθύνη, του κάθε πολίτη, είναι να κάνει την αυτοκριτική του για τις μέχρι τώρα αποφάσεις και επιλογές του. Να αξιολογεί, επιτέλους, τους εντεταλμένους του και να τοποθετείται ανάλογα με το ‘’παραδοτέο’’ τους για τον τόπο.
*Υποναύαρχος (ε.α.) Λ.Σ.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
