Καθημερινά οι πολιτικοί, κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι, μας πρήζουν με τις ανόητες κοκορομαχίες τους, λέγοντας κάθε λογής κοινοτοπίες περί της ζωής μας και του μέλλοντος μας, χωρίς να προσθέτουν κάτι ουσιαστικό στο απλό και αμείλικτο ερώτημα, που τους τίθεται για το πως η χώρα θα ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο της αέναης κρίσης.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Είναι προφανές ότι όλες αυτές οι μεγαλόστομες κουβέντες ένα και μόνο σκοπό έχουν, να πείσουν από τη μια, την μεγάλη κατηγορία των πολιτών που ο Γ.Β. Δερτιλής χαρακτηρίζει αμαθείς και από την άλλη το κόμμα τους, ότι δήθεν δίνουν την μάχη των εμπροσθοφυλακών για να κρατήσουν απρόσβλητες τις Θερμοπύλες.
Στην ουσία όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν, τόσο οι μεν όσο και οι δε, μια και είναι βολεμένοι με αποδοχές που φτάνουν τις 7.000 μηνιαίως, σε μια χώρα όπου 600.000 αμείβονται με λιγότερο από 400 ευρώ το μήνα, 1.100.000 είναι άνεργοι, εκ των οποίων σχεδόν 800.000 πέραν του ενός έτους, ενώ 400.000 στην περίοδο της κρίσης, πήραν των οματιών τους και κατευθύνθηκαν σε άλλες πολιτείες.
Σε μια χώρα όπου ο ενεργός πληθυσμός δεν ξεπερνάει τα 3,6 εκατ. και ο μη ενεργός, συνταξιούχοι, μαθητές-φοιτητές, νοικοκυρές, κλπ να φτάνουν τα επτά εκατομμύρια, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι ούτε ασφαλιστικό στέκεται, ούτε κοινωνικό κράτος μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Οι φλυαρίες των πολιτικών περί καλών και κακών, είναι λόγια κενά περιεχομένου, που εξυπηρετούν μόνο τα προσωπικά συμφέροντα του καθενός.
Σε αυτή την συγκυρία, οι κάθε λογής προφήτες έρχονται με συνταγές τύπου τσελεμεντέ για να μας πουν το κοντό τους και το μακρύ τους.
Μερικοί μας πουλάνε την δραχμή ως το μάνα εξ ουρανού, άλλοι μας λένε ότι θα διαβουλευθούν με της τοπικές κοινωνίες για το μοντέλο ανάπτυξης, ενώ τρίτοι προσπαθούν με νέο αμπαλάζ να πουλήσουν το παλιό δοκιμασμένο προϊόν, που αποτελεί και την γενεσιουργό αιτία του κακού.
Και βεβαίως όλοι μαζί επαινούν τον λαό, που υπομένει τα δεινά, υποσχόμενοι ένα καλύτερο αύριο, που δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.
Κι όταν τους λες μα και άλλες χώρες μπήκαν στα επαχθή μνημόνια, άλλα βγήκαν με την μία, σου απαντούν με άρες μάρες κουταμάρες.
Κανείς δεν σου μιλάει για την γενεσιουργό αιτία του κακού, που δεν είναι άλλη από το υπερτροφικό, διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό και εν πολλοίς εχθρικό δημόσιο, προς τους πολίτες και όσους έχουν την διάθεση να ξεκινήσουν μια κάποια επιχειρηματική δραστηριότητα.
Γιατί και οι προηγούμενοι και οι σημερινοί θεωρούν το δημόσιο την ιερή αγελάδα, που κανείς δεν πρέπει να αγγίξει. Από εκεί μέσω των κάθε λογής ρουσφετιών, αντλούν την βασική μάζα της πελατείας τους.
Και δυστυχώς κι αν κάποιος δημόσιος λειτουργός θελήσει να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του ευρύτερου και στενότερου δημοσίου τομέα, έχει να αντιμετωπίσει από τους προϊσταμένους του μέχρι τους διπλανούς του και πάνω απ’ όλα τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.
Αρνούνται σε όλα τα επίπεδα κάθε μορφής αξιολόγηση, κρατάνε εντός του δημοσίου τους επίορκους, και φτιάχνουν σαν τον ιστό της αράχνης χέρι-χέρι πολιτικοί και δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο νόμους, που θυμίζουν το κλασικό έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε».
Σε αυτό το χάος επιδιώκει να επιβιώσει σήμερα ο πολίτης, που φυσικά δεν είναι άμοιρος ευθυνών, μια και το σύστημα που διαχειρίζεται την διακυβέρνηση της χώρας, είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας.
Ακόμη και η θηλιά που πέρασαν στην χώρα για τα επόμενα 100 χρόνια με το υπερταμείο που μας φόρεσαν οι δανειστές μας, πέρασε απαρατήρητο από την κοινωνία.
Και οι νέοι, αδιάφοροι ή κάποιοι ασκούνται στην επαναστατική τους τακτική παίζοντας με το graffiti, ακόμη και πάνω σε μνημεία, ή κάνοντας πρόβες εικονικού πολέμου στα Εξάρχεια, ή το χειρότερο, καίγοντας λεωφορεία και τρόλεϊ και σπάζοντας παράλληλα ακυρωτικά μηχανήματα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
Οι υπεύθυνοι του του χάους τρίβουν τα χέρια τους, μια και ο σαματάς και η φασαρία των μηδενιστών τους βολεύει, προκειμένου να τους παρασχεθεί περισσότερη αστυνομική προστασία, που αφαιρείται από τους δρόμους με αποτέλεσμα οι ληστείες να μην έχουν αρχή και τέλος σε πόλεις μικρές και μεγάλες.
Ταυτόχρονα βολεύουν «ημετέρους» σε κρατικούς φορείς, εξασφαλίζοντάς τους παχυλές αμοιβές, αλλά και εφ άπαξ σε αριθμούς, που ζαλίζουν τον άνεργο και τον εργαζόμενο των 400 ευρώ.
Ταυτόχρονα εμφανίζουν πλαστούς αριθμούς των απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα, μια και σ’ αυτόν δεν παρουσιάζουν 50.000, που απασχολούνται σε ΝΠΙΔ, άλλα και άλλες κατηγορίες στις οποίες εργάζονται χιλιάδες και κανείς δεν γνωρίζει το πως και το γιατί υπάρχουν μισθοδοτούμενοι από το κράτος, δηλ. από όλους εμάς.
Αν δεν στήσουν από την αρχή όλους τους χώρους της δημόσιας διοίκησης με βάση τα σημερινά δεδομένα αναγκών και δράσεων, αν δεν μειωθεί δραστικά το κράτος στην κορυφή, αν δεν δώσουν το καλό παράδειγμα πληρώνοντας φόρους, εισφορά αλληλεγγύης ίση με αυτήν των υπολοίπων πολιτών, αν δεν περιορίσουν δραστικά τις πλουσιοπάροχες αμοιβές τους οι κατέχοντες την εξουσία, η χώρα θα βολοδέρνει όπως τα εξαρτημένα άτομα και θα ζητάει συνεχώς, βοήθεια από τρίτους, που θα την ελέγχουν και η λέξη εθνική ανεξαρτησία θα πάψει να έχει οποιοδήποτε νόημα σε αυτόν τον τόπο…
ΠΗΓΗ: ORGI.GR
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
