Όσο περνούν τα χρόνια τόσο ανατρέχουμε πίσω στις παραδόσεις, από κάπου να κρατηθούμε ψάχνουμε και ενδόμυχα πολλές φορές σκεπτόμαστε, ότι είναι επιτακτική ανάγκη να νιώθουμε ότι υπάρχει Κάποιος πάνω από εμάς, σε Εκείνον θέλουμε να αφήνουμε τα άγχη μας, τις αγωνίες μας, σε Εκείνον να ρίχνουμε τα σφάλματα μας και τα παραπατήματά μας…
Κι όμως η πίστη είναι εσωτερική ανάγκη του κάθε ανθρώπου, πολλές φορές οι θρησκείες πατούν πάνω στα κηρύγματα τους για να καθυποτάξουν τον άνθρωπο και άλλες πάλι όπως ο Χριστιανισμός και ειδικότερα η Ορθοδοξία για να τον εξυψώσει… Αλλά ας τα αφήσουμε όλα αυτά, μιας και είναι δουλειά των Θεολόγων αυτού του είδους οι αναλύσεις…
Γράφει η Ευτυχία Λαμπροπούλου
Πριν λίγο περιδιαβαίνοντας στο Facebook έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση του δασκάλου μου Φάνη Ζουρόπουλου, που αναφερόταν στον Απόστολο Θωμά και έκλεινε το κείμενό του με την παρακάτω φράση «Λογικά ο Θωμάς θα έπρεπε να είναι ο προστάτης Άγιος των δημοσιογράφων». Πράγματι έτσι θα έπρεπε να είναι, μιας και ο Απόστολος Θωμάς υπήρξε πρότυπο χριστιανού ερευνητή- ρεπόρτερ.
Για να τεκμηριωθεί η άποψη αυτή πρέπει να αναφέρουμε την ιστορία… «Όταν μετά την Ανάσταση του, ο Κύριος παρουσιάσθηκε στους μαθητές στο ανώγειο χωρίς να ανοίξει τις πόρτες, ο Θωμάς δεν ήταν εκεί.
Όταν ήλθε και του είπαν οι άλλοι, ότι είδαν τον Κύριο εκείνος δεν πίστεψε. Έλεγε, ότι θα πιστέψει μόνο αν ψηλαφήσει τον Αναστάντα». Ο Απόστολος Θωμάς δεν έκανε τίποτα λιγότερο από αυτό που θα έκανε ένας σύγχρονος δημοσιογράφος – ερευνητής θα έπρεπε να δει, να αγγίξει, να νοιώσει για να μπορέσει να περάσει την άποψη αυτή στο ευρύ κοινό…
Μπορεί ο Χριστός να του είπε κατά το Ευαγγέλιο «Μακάριοι αυτοί που δεν θα με δουν και θα πιστεύσουν» όμως προηγουμένως του είχε πει «– Φέρε το δάκτυλο σου εδώ, και δες τα χέρια μου και την πλευρά μου και μην γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός.»… «Και απεκρίθηκε ο Θωμάς και είπεν σ’ Αυτόν: – Εσύ είσαι ο Κύριος μου και Θεός μου». Η τεκμηρίωση λοιπόν της αλήθειας έρχεται μέσα από την «απιστία» του Αποστόλου Θωμά και είναι ένα από τα στοιχεία που γνωρίζουμε γι αυτόν.
Το άλλο στοιχείο είναι πως «Τρεις ημέρες μετά τον ενταφιασμό της Παναγίας, άρπαξε ένα σύννεφο τον Απόστολο Θωμά και τον μετέφερε στην Γεθσημανή. Και ενώ περνούσε πάνω από τον τάφο της Θεοτόκου, συνάντησε την Παναγία να ανεβαίνει σύσσωμος στον ουρανό, η οποία και του έδωσε την Τίμια Ζώνη της. ο σύννεφο μετέφερε το Θωμά στο σπίτι της Παναγίας, όπου βρήκε όλους τους Αποστόλους που του είπαν για την Κοίμηση της Θεοτόκου. Λυπημένος εκείνος που δεν ήταν παρών, ζήτησε να ανοίξουν τον τάφο για να δει τη Θεοτόκο.
Όταν, όμως, άνοιξαν τον τάφο, το σώμα της Παναγίας δεν ήταν μέσα! Μετέστη στους ουρανούς! Τότε ο Θωμάς κατάλαβε το «μυστήριο» της οικονομίας του Θεού. «Είμαι μάρτυρας» φώναξε ο Θωμάς, και αμέσως έβγαλε από τον κόρφο του την Αγία Ζώνη της Παναγίας, η οποία μέχρι σήμερα βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους».
Εδώ υπάρχει το τεκμήριο «η Αγία Ζώνη»… η είδηση στο χέρι κάθε ερευνητή- δημοσιογράφου-ρεπόρτερ μοιάζει με ένα πάζλ που πρέπει να ενωθούν τα κομμάτια για να παρουσιαστεί ολοκληρωμένη. Αυτό συμβαίνει με τον Απόστολο Θωμά, κρατά την είδηση στα χέρια του, και ψάχνει το πώς; ξέρει το αποτέλεσμα και ψάχνει την αιτία.
Αν καθίσει κανείς και ψάξει και τα δύο αυτά στοιχεία που αφορούν τον Απόστολο Θωμά βλέπει πως μέσα σε λίγες μόνο σειρές τόσο του Ευαγγελίου, όσο και της ιεράς παρακαταθήκης φθάνουν στα χέρια μας οι απαντήσεις στις βασικές ερωτήσεις ενός δημοσιογράφου. Ποιος το έκανε; Τι συνέβη; Πού έλαβε χώρα; Πότε έλαβε χώρα; Γιατί συνέβη; Εδώ βλέπουμε από δημοσιογραφική σκοπιά πως δεν είναι μια απλή καταγραφή ενός γεγονότος, αλλά και τεκμηρίωση των όσων έχουν γραφεί ή έχουν ειπωθεί. Έστω και αν εμπεριέχει την υποκειμενική άποψη αυτού που την ασκεί.
Σύμφωνα με τα παραπάνω στοιχεία αντιλαμβανόμαστε, πως η δημοσιογραφία από την Αρχαία Ελλάδα ως τα Χριστιανικά χρόνια είχε ως στόχο και σκοπό, τη συγκέντρωση ειδήσεων– πληροφοριών και τη διάδοσή τους με στόχο την όσο το δυνατόν ορθή πληροφόρηση των πολιτών. Ιστορικά η δημοσιογραφία πολλές φορές εμπεριείχε την υποκειμενική άποψη αυτού που την ασκούσε, από τον τρόπο διαμόρφωσης ή παρουσίασης των συγκεντρωμένων πληροφοριών, μέχρι τον άμεσο σχολιασμό τους. Όμως ποτέ δεν έχασε την υπόστασή της και την εγκυρότητά της. Ας ελπίσουμε να μην συμβεί αυτό στις μέρες μας.