Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, μια ετήσια εμπορική εκδήλωση μεγάλης σημασίας για την Ελλάδα. Ποτέ δεν κατάλαβα το ΄΄μεγάλης σημασίας’’.
Την επισκέφτηκα και φέτος.
Τεχνολογία, έρευνα, καινοτομία. Τίποτα από αυτά δεν είδα. Διαλέξεις, συμπόσια. Κανένα ενδιαφέρον.
Φέτος λέει, επικεντρώθηκε στην οικονομία και στην ευημερία των πολιτών. Εγώ ως επισκέπτρια δεν το ένιωσα, δεν το είδα, δεν το κατάλαβα αυτό.
Είχε γεύσεις από Ελλάδα. Μάλλον για τους ξένους επισκέπτες. Εμείς τις γεύσεις της Ελλάδας τις ξέρουμε, να τις γευτούμε δεν μπορούμε!
Ήταν και οι πολιτικοί αρχηγοί εκεί. Ποιος νοιάζεται όμως για αυτό!
Το μόνο που άξιζε ήταν οι συναυλίες. Μπορούσες να απολαύσεις αγαπημένους καλλιτέχνες μόνο με 8,00 ευρώ το εισιτήριο της έκθεσης. Επίσης ‘’δεν έπεφτε καρφίτσα’’ στα ξενοδοχεία και στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Λαδάδικα, Τσιμισκή, παραλία, Αριστοτέλους , τόσος κόσμος!
Τί κράτησα εγώ? Το δωράκι που πήρα, ένα μπαλάκι antistress, όταν κατάφερα να βάλω και τα τρία καλάθια σε μπασκέτα ύψους 1.83μ.