Στις ΗΠΑ πληθαίνουν οι ενδείξεις αναζωπύρωσης της τραπεζικής κρίσης με αιχμή τη First Republic Bank, η μετοχή της οποίας τείνει να χάσει σχεδόν το 100% της αξίας της, επηρεάζοντας αρνητικά τις αγορές.
Η νέα πτώση του δείκτη Dow Jones κατά 230 μονάδες χθες, μετά τις 300 μονάδες την Τρίτη, δείχνει ότι οι επενδυτές φοβούνται τα χειρότερα. Επιπλέον, οι τραπεζικοί κλυδωνισμοί στις ΗΠΑ, έστω και αν αυτοί αφορούν μικρού μεγέθους τράπεζες, δεν αποκλείουν την εκδήλωση ενός ντόμινο, για το οποίο υπάρχουν σχέδια διαχείρισης, αλλά μπορεί να μην είναι αρκετά για να περιορίσουν τις συνέπειες. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί η νέα μείωση της τιμής του πετρελαίου κατά 3,5%, καθώς πολλοί φοβούνται ότι από τη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, μπορεί να ξεκινήσει μια ύφεση, που θα πλήξει οικονομικούς χώρους και μπορεί να οδηγήσει σε στασιμότητα την παγκόσμια οικονομία. Ειρήσθω εν παρόδων, η πτώση των τιμών του πετρελαίου μπορεί να μας βολεύει στην αντλία, αλλά η μείωση της ζήτησης, συνδέεται με στασιμότητα σε μια οικονομία και συνεπώς με προβλήματα στις επενδύσεις και στην απασχόληση.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, τα υψηλά επιτόκια αποτελούν μεν το απαραίτητο αντίδοτο για την αντιμετώπιση των πληθωριστικών τάσεων, ωστόσο, μπορεί να αποτελέσουν και το... αναμμένο σπίρτο μέσα σε μια... μπαρουταποθήκη. Το υψηλό παγκόσμιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, ιδίως στις δυτικές οικονομίες και μέσα σε συνθήκες υψηλών επιτοκίων και στασιμότητας της οικονομίας, μπορεί να οδηγήσει σε πολύ... δυσάρεστες καταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και όταν συμβαίνουν ανεπιθύμητες καταστάσεις, το μεγάλο ζητούμενο είναι η διαχείριση τους. Και η διαχείριση τέτοιων καταστάσεων απαιτεί άμεσα αντανακλαστικά, λογικούς και ρεαλιστές πολιτικούς. Σίγουρα όχι Βαρουφάκηδες, Τσίπρες και λοιπά περιθωριακά στοιχεία, που ακόμη και αν τους υποδείξεις ότι κάτι δουλεύει σωστά, είναι ικανοί να το διαλύσουν...
Οδικός χάρτης με πολλές αβεβαιότητες
Χθες, ο πρωθυπουργός και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, παρουσίασε το πρόγραμμα της νέας τετραετίας, το οποίο περιλαμβάνει μόνο... ευχάριστα.
Οι αυξήσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, σε συνδυασμό με τη μείωση φόρων, αναμφίβολα αποτελούν το αυτονόητο σε μια οικονομία. Όμως, το ζητούμενο είναι η κατάσταση του διεθνούς περιβάλλοντος και φυσικά να μην μας προκύψουν νέες περιπέτειες, όπως συνέβη με την πανδημία ή με τη ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία. Ευπρόσδεκτοι οι υψηλότεροι μισθοί και οι υψηλότερες συντάξεις, καθώς και η μείωση των φόρων, αλλά αυτά από μόνα τους δεν αρκούν, αφού ακόμη δεν έχουν αντιμετωπιστεί πολλά δομικά προβλήματα και παθογένειες στη χώρα.
Το πλαίσιο των προϋποθέσεων και υποθέσεις εργασίας για να βγουν οι αυξήσεις στους μισθούς κατά 25%, αλλά και οι μειώσεις φόρων και εισφορών, περνούν πρώτα απ΄ όλα από τη δημοσιονομική κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται η χώρα και φυσικά από το ενδεχόμενο εκδήλωσης κρίσεων. Αυτή τη στιγμή, το ζήτημα των τραπεζών στις ΗΠΑ, μας υποψιάζει για το ενδεχόμενο αστάθειας στις αγορές και γι αυτόν τον λόγο, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για τα χειρότερα. Σε κάθε περίπτωση, η οριοθέτηση των στρατηγικών στόχων των προσεχών ετών αποτελεί έναν μπούσουλα, σχετικά με το πού θέλουμε να φτάσουμε, έτσι ώστε να μας προκύψουν καλύτεροι μισθοί, καλύτερες συντάξεις, υψηλότερα επιδόματα και περισσότερες μειώσεις φόρων και εισφορών.
Ως βάση για την υλοποίηση των υποσχέσεων, λαμβάνεται υπόψιν η διατήρηση μέσου ποσοστού ανάπτυξης 3% έως το 2027, με διπλασιασμό των δημοσίων επενδύσεων και γενική αύξηση των επενδύσεων κατά 70%. Το σημείο αυτό είναι πολύ λεπτό, καθώς μια διεθνής κρίση μπορεί να ακυρώσει τους στόχους για ολόκληρο το οικοδόμημα. Η δυναμική των επενδύσεων στην Ελλάδα είναι δεδομένη μέχρι στιγμής, αλλά υπάρχουν αβεβαιότητες, όπως για παράδειγμα οι εκλογές ή μια ενδεχόμενη χρηματοοικονομική ή και γεωπολιτική κρίση. Φιλόδοξος στόχος στο τέλος της τετραετίας είναι και η αύξηση των εξαγωγών, ώστε να διαμορφωθούν στο 60% του ΑΕΠ το 2027, με προοπτική το 70% στο τέλος του 2030. Αν έχουν φτάσει οι εξαγωγές μας σε ένα τέτοιο επίπεδο, τότε τι άλλο θέλουμε! Όπως επίσης, καθοριστική θα είναι η συμβολή του τουριστικού προϊόντος, καθώς σύμφωνα με το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και το μοντέλο που έχει επεξεργαστεί, τα ετήσια δημόσια έσοδα, θα ανέλθουν στα 30 δισεκατομμύρια! Να σταθούμε και στο μερίδιο της Βιομηχανίας στο ΑΕΠ της χώρας, καθώς αναμένεται να ανέλθει στο 15%, με την εφαρμογή της εθνικής στρατηγικής, ενώ θετικό... σοκ θα προκαλέσει το ενδεχόμενο να περιλαμβάνεται η Ελλάδα σε λίγα χρόνια στις 10 κορυφαίες χώρες παγκοσμίως, σε σχέση με την εφοδιαστική αλυσίδα.
Όλα τα παραπάνω, προϋποθέτουν πολιτική σταθερότητα, υιοθέτηση και πίστη προωθημένων προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων και φυσικά μηδενισμό των ελλειμμάτων. Η προοπτική μείωσης του δημοσίου χρέους στο 140% του ΑΕΠ το 2027 και στο 120% το 2030 είναι κάτι που θα το δείξει η ίδια η ζωή, καθώς η δουλειά των κυβερνήσεων είναι να θέτουν στόχους και όταν δεν τους επιτυγχάνουν, να μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές, πριν είναι πολύ αργά. Και η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι έχουμε αφήσει πίσω μας τον σκληρό πυρήνα της κρίσης των μνημονίων, δεν μπορεί να χαλαρώσει ούτε στιγμή, καθώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κατάσταση του διεθνούς περιβάλλοντος. Οι στόχοι πρέπει να τίθενται, οι εναλλακτικές πρέπει να βρίσκονται στο τραπέζι όταν υπάρχει αποτυχία, αλλά πάνω απ΄ όλα πρέπει να είμαστε όλοι συγκρατημένοι και κυρίως να αποφεύγουμε να θέτουμε σε κίνδυνο την πορεία μας, δια της ψήφου μας...
Τυχοδιωκτισμός και λαϊκισμός θα κάνουν... πάρτι την προεκλογική περίοδο!
Οι στόχοι στην οικονομία περνάνε μέσα από την εφαρμογή συγκεκριμένων μοντέλων, τα οποία σίγουρα δεν μπορεί να έχουν καμία σχέση με τις... "Δήμητρες".
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, μιλάει για κυβέρνηση νικητών, θεωρώντας ότι ο ίδιος (ακόμη και αν το κόμμα του είναι δεύτερο) μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τις υπόλοιπες δυνάμεις, μπορεί να αθροίσουν ποσοστό κατά πολύ υψηλότερο της Νέας Δημοκρατίας και να σχηματίσουν κυβέρνηση. Μάλιστα, από το οικονομικό φόρουμ των Δελφών άφησε και υπονοούμενα ότι αν χρειάζονται 5-10 βουλευτές για να συμπληρωθεί η... ομάδα και να προκύψει κυβέρνηση, κάτι μπορεί να... γίνει! Προφανώς υπονοεί ότι θα βρεθούν βουλευτές από άλλα κόμματα, π.χ. το ΜεΡΑ 25 ή τον Βελόπουλο ή ακόμη και το ΚΚΕ για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Ακόμη και αν υπάρχουν διαψεύσεις από τα μικρότερα κόμματα, ουδείς μπορεί να προβλέψει τι... ομελέτα, μπορεί να φτιαχτεί μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου.
Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ακολουθεί μια πιο υπεύθυνη και συνετή στάση, επισημαίνοντας ότι περιμένει τα δεδομένα των εκλογών για να προχωρήσει την επόμενη μέρα σε συζητήσεις για προγραμματική σύγκλιση. Το γεγονός ότι σε αυτές τις εκλογές θα σημειωθεί ρεκόρ συμμετοχής κομμάτων δείχνει ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε μια χώρα όπου ο πολιτικός τσαρλατανισμός και τυχοδιωκτισμός, μπορούν να μας ξαναφέρουν στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων, όπως συνέβη το 2015. Η χώρα δεν γίνεται να επιστρέψει σε τέτοιες εποχές και όσα ακούγονται από τον Βαρουφάκη δεν αποτελούν τίποτα περισσότερα από μια στρατηγική επιλογή για να... μιλήσει σε αποκλεισμένους νέους, σε άτομα που θέλουν να γίνουν όλα μπάχαλο, να... ανατιναχθούν οι τράπεζες και άλλα τέτοια.
Έχουν απομείνει τρεις εβδομάδες και κάτι... εικοσιτετράωρα μέχρι να στηθούν οι κάλπες. Θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά. Στο τέλος της ημέρας τον λόγο έχει ο κυρίαρχος λαός, όποιες επιλογές και να κάνει. Το μεγάλο ζητούμενο όμως είναι αν οι επιλογές αυτές θα συμβάλλουν ώστε να διαμορφωθούν πολιτικοί συσχετισμοί που θα βελτιώσουν τις προοπτικές της χώρας και όχι για να ζημιωθούμε συνολικά. Αυτό θα φανεί στην κάλπη, η οποία, όπως είχε πει κάποτε ο Φλωάράκης είναι... γκαστρωμένη!
Ψήφος εμπιστοσύνης της S&P στις ελληνικές τράπεζες
Μητσοτάκης ή πάμε κι όπου βγει
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
