Στην ομιλία του ο Τραμπ κατά την ορκωμοσία αναφέρθηκε στην απόπειρα δολοφονίας του όπου στην κυριολεξία «παρά ένα αφτί» θα ήταν νεκρός. Ο Θεός όμως όπως είπε ήθελε να γίνει αυτός πρόεδρος των ΗΠΑ έτσι τον έσωσε για να πραγματοποιήσει την MAGA (την Αμερική μεγάλη ξανά).
Του Λάμπρου Ροϊλου
Φαίνεται όμως ότι εκτός από το μέρος του κοινού που θα πιστέψει στην «ελέω Θεού» εξουσία του, την έχει πιστέψει και ο ίδιος.
Επομένως θα πιστεύει ότι αφού έχει και σαν πλανητάρχης την εξουσία επί του πλανήτη να κάνει ότι θέλει με την επίδειξη της δύναμης του, έχει και την επίφαση της ευλογίας του θεού σε αυτό.
Έτσι λοιπόν ύστερα από δύο αιώνες βρέθηκε ο κόσμος στην επανάληψη του δόγματος της "ελέω Θεού βασιλείας", που είχε επικρατήσει στην Ευρώπη με τους εκεί τότε μονάρχες (εξ'ου και προέκυψε ο όρος) να την επικαλείται τώρα ένας εκλεγμένος πρόεδρος σε μια χώρα θεωρούμενη υπόδειγμα δημοκρατίας και δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Οι «ελέω Θεού βασιλείς» και ο Διαφωτισμός. Η μοναρχία ήταν η κυρίαρχη μορφή διακυβέρνησης των κρατών της ευρωπαϊκής ηπείρου μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Με την επικράτηση του χριστιανισμού αποκρυσταλλώθηκε η ιδέα της «ελέω Θεού βασιλείας», η οποία επικράτησε με την βαθμιαία επιβολή της κληρονομικής διαδοχής.
Παράλληλα οι εξελίξεις στην Ευρώπη τον 17ο και 18ο αιώνα οδήγησαν στην εποχή του διαφωτισμού. Σε αυτό συνετέλεσαν αρχικά η «αγροτική επανάσταση» με μεταβολές στην αγροτική οικονομία (δημιουργία μεγάλων αγροκτημάτων, εφαρμογή νέων μεθόδων καλλιέργειας, επέκταση της χρήσης μηχανημάτων), προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού. Στην συνέχεια ακολούθησε στα τέλη του 18ου αιώνα η «βιομηχανική επανάσταση» με χρησιμοποίηση μηχανημάτων και την δημιουργία εργοστασίων.
Βασικές αρχές του διαφωτισμού ήσαν: Η απόρριψη κάθε αυθεντίας, η κριτική κάθε υφιστάμενης γνώσης, η αποδοχή της λογικής ως του μόνου ασφαλούς τρόπου ερμηνείας του κόσμου και η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος μπορεί να προοδεύει διαρκώς.
Προφανώς τον 21ο αιώνα αναδύεται η «Ψηφιακή επανάσταση».
Ο Πλανητάρχης Τραμπ και τα πρώτα έργα:
Ο Τραμπ προβάλει σαν αντισυστημικός και ένας τέτοιος κυβερνήτης φαίνεται να συναρπάζει τα πλήθη διεθνώς. Γιατί (εκτός του μικρού ποσοστού των αναρχικών) για την πληθώρα των αντισυστημικών τι καλύτερο να εξουσιάζει το σύστημα ένας αντισυστημικός;
Λόγω της διεθνούς οικονομικής δυσπραγίας βλέπουμε κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει και στην Ευρώπη με την άνοδο της ακροδεξιάς, ουσιαστικά αντισυστημικής και ιδιαίτερα κατά της Ε.Ε., που την θεωρεί υπεύθυνη για τις αποφάσεις και κατευθύνσεις που δίνει στους κυβερνώντες των 27 χωρών μελών της και οδηγώντας στην πιο πάνω δυσπραγία.
Είναι λαϊκιστής, διαθέτοντας την απλοϊκή σκέψη του μέσου Αμερικανού. Ας θυμηθούμε την προτροπή του να πιούμε αντισηπτικό γιατί θα σκοτώσει τον covid σε δευτερόλεπτα. Λαϊκισμός άλλωστε είναι όταν υπόσχεσαι ότι μπορείς να κάνεις πράξη αυτό που αποτελεί, την δεδομένη στιγμή, τον ευσεβή (αλλά συνήθως αδύνατο) πόθο ενός λαού.
Δηλώνει πάντα υπεραισιόδοξος για όλα και ιδιαίτερα για αυτά που πρόκειται να κάνει, τονίζοντας ότι η επιτυχία τους θα οφείλεται στην ικανότητα του. Κάτι που αρέσει.
Για την Αμερική βέβαια του 2025 δεν ξέρω αν ετυμολογικά ο όρος πλανητάρχης μπορεί να αποδοθεί στην «αρχή» (εξουσία) του «πλανήτη» ή στην «πλάνη» (οικτρά) της «αρχής» αυτής της χώρας, που ονομάζεται Τραμπ όσον αφορά αυτά που νομίζει ότι μπορεί να πετύχει.
Θεωρώ ότι με την νέα απόσυρση του από τις αρχές της συνθήκης των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή, την προτροπή του drill, drill πετρέλαιο, όπως και η διατάραξη της διεθνούς οικονομίας και εμπορίου με τους δασμούς αποτελεί σοβαρή απειλή για τον πλανήτη μας.
Με τις δηλώσεις πράξεις του δείχνει να πιστεύει ότι ελέω Θεού και εξουσίας, του επιτρέπονται τα πάντα: Όπως (1) η παραβίαση του διεθνούς δικαίου (βλέπε ακόμα και την στρατιωτική απειλή για κατάληψη της διώρυγας του Παναμά, της Γροιλανδίας καθώς και της λωρίδας της Γάζας), αλλά και (2) η παραβίαση του συντάγματος των ΗΠΑ (με την ουσιαστική κατάργηση θέσεων χιλιάδων ομοσπονδιακών υπαλλήλων, με την κατάργηση του δικαιώματος ιθαγενείας όσων γεννήθηκαν στις ΗΠΑ, με παραβίαση ειλημμένων αποφάσεων του Κογκρέσου και με τον ισχυρισμό του περί τρίτης θητείας του ως προέδρου αλλά και άλλα πολλά).
Επανερχόμαστε δηλαδή σε καταστάσεις αποικιοκρατίας; Που θεωρούσαμε ότι τελείωσαν τον 20ο αιώνα ιδιαίτερα μετά τους 2 παγκοσμίους πολέμους;
Μήπως χρειαζόμαστε μια νέα εποχή Διαφωτισμού;
Το κίνητρο και η ψυχολογία του Τραμπ πίσω από αυτά πιστεύω ότι είναι η ψυχοσύνθεση και οι σκέψεις/πράξεις του ως dealer/συναλλασσόμενου επιχειρηματία. Όπως ένας τέτοιος σε περίπτωση αγοράς θα προσέφερε ένα εξευτελιστικό ποσό και σε πώληση ένα υπέρογκο ώστε να επιτύχει το συμφερότερο γι’ αυτόν.
Έτσι απειλεί παράλληλα Καναδά, Μεξικό Κίνα και Ε.Ε. με δασμούς στα εισαγόμενα προϊόντα, προκειμένου να επιτύχει μια ευνοϊκή γι’ αυτόν συμβιβαστική λύση, άλλωστε έχει γράψει και σχετικό βιβλίο (Τhe art of dealing).
Να δούμε όμως τι θα κάνει όταν με τα αντίμετρα που θα λάβουν αυτές οι χώρες και τα μέτρα που θα του γυρίσουν μπούμερανγκ, από την ακρίβεια των εισαγόμενων και την άνοδο του πληθωρισμού να πλήττει τους Αμερικανούς πολίτες, τι θα έχει να πει τότε.
Εξ' ου και η «τρελή» δήλωση του περί μετατροπής της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής». Όταν κάτι παρόμοιο είχε εισηγηθεί στην 1η θητεία του και στον Κιμ Γιονγκ Ουν, τον ηγέτη της Βόρεια Κορέας κατά τις συναντήσεις τους, ότι θα έπρεπε δηλαδή να αξιοποιήσει με όμοιο τρόπο την ακτογραμμή της χώρας του παρά να ασχολείται με την απόκτηση πυρηνικών όπλων! Είχε μάλιστα δηλώσει τότε ότι είχαν «ερωτευτεί ο ένας τον άλλο» και ότι όλα θα έβαιναν καλώς στις συναντήσεις τους, με τις οποίες βέβαια υπήρξε μηδέν εις το πηλίκον.
(Η Βόρεια Κορέα παρέμεινε ίσως η μεγαλύτερη πυρηνική απειλή για τις ΗΠΑ). Μην κρύβοντας τότε για μια ακόμα φορά τον θαυμασμό του για απολυταρχικούς ηγέτες όπως και για τον Πούτιν και τον Ερντογάν, τους οποίους θα ήθελε αν μπορούσε να μιμηθεί. Τώρα θα σκέφτεται ότι μπορεί να έχει και αυτός την ευκαιρία του.
Μας είχε προϊδεάσει άλλωστε με τις προεκλογικές δηλώσεις του όπως: «Για μια ημέρα θα είμαι δικτάτορας», και ότι «αν με εκλέξετε δεν θα χρειαστεί να ξαναψηφίσετε» οι οποίες συνηγορούν σε αυτό. Οι δισεκατομμυριούχοι της Silicon Valley τον περιέβαλαν στην ορκωμοσία του. Με τον Elon Mask (πλατφόρμα Χ) και τον Mark Zuckerberg (ΜΕΤΑ και Facebook) (και όχι μόνον) να ελέγχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τα οποία η νέα γενιά κατευθύνεται στην παραπληροφόρηση και παραπλάνηση.
Πράγμα στο οποίο θα βοηθήσει τα μέγιστα η εξαγγελθείσα από αυτόν επένδυση STARGATE των 500 δις δολαρίων σε Τεχνητή νοημοσύνη (που μπορεί να παραποιήσει με πειστικό τρόπο την πραγματικότητα). Ο εξοστρακισμός από το πεντάγωνο τεσσάρων ειδησεογραφικών οργανισμών όπου τους είχαν παραχωρηθεί γραφεία μεταξύ των οποίων και οι New York Times, Politico και όχι μόνο, καθώς και η δήλωση του περί «απελευθέρωσης του λόγου» δείχνουν το πόσο μεγάλη απειλή για την δημοκρατία της χώρας του αποτελούν αυτά, για την οποία είχε προειδοποιήσει ο Biden.
Προφανώς ο Τραμπ παρά την προεκλογική εξαγγελία του για το αντίθετο, υιοθετεί πλήρως το Project 2025 του Ηeritage Foundation όπως άλλωστε επιβεβαιώνει και σε συνέντευξη του ο αρχιτέκτονας του σχεδίου αυτού Πωλ Ντανς.
(Το Heritage Foundation, είναι Αμερικανικός συντηρητικός οργανισμός έρευνας δημόσιας πολιτικής ή δεξαμενή σκέψης, με έδρα την Ουάσιγκτον, D.C.
Η αποστολή του είναι «να διαμορφώσει και να προωθήσει συντηρητικές δημόσιες πολιτικές βασισμένες στις αρχές της ελεύθερης επιχείρησης, της περιορισμένης κυβέρνησης, της ατομικής ελευθερίας, των παραδοσιακών Αμερικανικών αξιών και μιας ισχυρής εθνικής άμυνας». Ιδρύθηκε το 1973 και ήκμασε τη δεκαετία του 1980 κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ρεπουμπλικανού Ρόναλντ Ρίγκαν.)
Το Project 2025 -σύμφωνα με την ιστοσελίδα της πιο πάνω δημιουργού του- «είναι ένα ιστορικό κίνημα, το οποίο συγκεντρώθηκε από πάνω από 100 αξιόπιστες οργανώσεις από όλο το συντηρητικό κίνημα, για να γκρεμίσει το βαθύ κράτος και να επιστρέψει την κυβέρνηση στους ανθρώπους. Η εντολή του για ηγεσία: The Conservative Promise, που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2023, είναι προϊόν περισσότερων από 400 μελετητών και ειδικών σε θέματα πολιτικής από όλη τη χώρα. Το βιβλίο προσφέρει ένα μενού με προτάσεις πολιτικής για να ανταποκριθεί στις βαθύτερες προκλήσεις της χώρας μας και να επαναφέρει την Αμερική σε τροχιά, όπως:
• Ασφαλίστε τα σύνορα, ολοκληρώστε την κατασκευή του τείχους και απελάστε τους παράνομους αλλοδαπούς
• Αφοπλισμός της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης αυξάνοντας τη λογοδοσία και την εποπτεία του FBI και του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
• Απελευθερώστε την αμερικανική παραγωγή ενέργειας για μείωση των τιμών της ενέργειας
• Περικοπή της αύξησης των κρατικών δαπανών για μείωση του πληθωρισμού
• Να γίνουν οι ομοσπονδιακοί γραφειοκράτες πιο υπόλογοι στον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο και στο Κογκρέσο
• Βελτιώστε την εκπαίδευση μεταφέροντας τον έλεγχο και τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης από τους γραφειοκράτες της ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, απευθείας στους γονείς και στις πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις
• Απαγόρευση των βιολογικών αρσενικών να αγωνίζονται σε γυναικεία αθλήματα
• Οι ενέργειες των φιλελεύθερων πολιτικών στην Ουάσιγκτον έχουν δημιουργήσει μια απελπισμένη ανάγκη και μια μοναδική ευκαιρία για τους συντηρητικούς να αρχίσουν να αναιρούν τη ζημιά που έχει προκαλέσει η Αριστερά και να χτίσουν μια καλύτερη χώρα για όλους τους Αμερικανούς το 2025.
• Δεν αρκεί να κερδίσουν οι συντηρητικοί τις εκλογές. Εάν πρόκειται να σώσουμε τη χώρα από τη λαβή της ριζοσπαστικής Αριστεράς, χρειαζόμαστε τόσο μια κυβερνητική ατζέντα όσο και τους κατάλληλους ανθρώπους, έτοιμους να εφαρμόσουν αυτήν την ατζέντα την πρώτη μέρα της επόμενης συντηρητικής διοίκησης.
• Αυτός είναι ο στόχος του Προεδρικού Σχεδίου Μετάβασης 2025. Το έργο θα βασιστεί σε τέσσερις πυλώνες που, συλλογικά, θα ανοίξουν το δρόμο για μια αποτελεσματική συντηρητική διοίκηση: μια πολιτική ατζέντα, το προσωπικό, την εκπαίδευση και ένα εγχειρίδιο 180 ημερών.
Πιο επεξηγηματικός για το σχέδιο/πρόγραμμα Project 2025 είναι ο αρχιτέκτονας του Πωλ Ντανς, διευκρινίζοντας το πως εννοεί να γκρεμίσει το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ: «Το βαθύ κράτος» είναι μια διασταύρωση των συμφερόντων της ελίτ, των οικονομικών συμφερόντων και αυτό συνδυάζει τον Τύπο, τους ακαδημαϊκούς και την wall street, ενώ λειτουργεί κατά κάποιο τρόπο μέσω του συστήματος της δημόσιας διοίκησης». Προσθέτοντας ότι στα πλαίσια αυτού του «γκρεμίσματος» είναι «σημαντικό να πάρουμε πίσω το Υπουργείο Δικαιοσύνης». Νομίζω (συνεχίζει αυτός) ότι με το σχέδιό μας του Project 2025 στη νέα κυβέρνηση, έχουμε φυτέψει σπόρους σε όλους τους τομείς και μία μέρα θα έρθει η «μεγάλη συγκομιδή».
Κατάργηση της διάκρισης των 3 εξουσιών;
Σύμφωνα με τα πιο πάνω θεωρώ ότι όλα αυτά στοχεύουν με απλά λόγια στον απόλυτο έλεγχο από μια μικρότερη εκτελεστική εξουσία -που βέβαια θα υπακούει στα κελεύσματα του προέδρου-, τόσο της δικαιοσύνης, όσο και της 4ης εξουσίας, δηλαδή των μέσων ενημέρωσης (υποκατεστημένων από φερέφωνα του και τα ελεγχόμενα όπως πιο πάνω social media). Μάλιστα με τον έλεγχο Βουλής και Γερουσίας έχει και την νομοθετική εξουσία στο τσεπάκι του, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις μιας μελλοντικής απολυταρχίας.
Να δούμε εδώ το αποτέλεσμα των εσωτερικών αντιδράσεων και τις αντοχές μιας δημοκρατίας που θαυμάζαμε.
Όσον αφορά την φήμη του «ειρηνοποιού» που έχει καλλιεργήσει ο Τραμπ (διεκδικώντας, κατ’ αυτόν το Νόμπελ Ειρήνης!! )θα αποτελέσει αντικείμενο άλλου άρθρου.
Ο Τραμπ υποσχέθηκε να κάνει την Αμερική μεγάλη ξανά, αλλά οι πράξεις του και οι σκοποί του αποβλέπουν να γίνει η χώρα μέσα στην Αμερική μεγάλη, όχι όμως στον κόσμο, όπως ήταν μέχρι τώρα. Εκεί, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, δείχνετε ότι θα την μικρύνετε πολύ κε Τραμπ.
* Ο Λάμπρος Ροϊλός είναι συντ. δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συγγραφέας και ερευνητής