Έχουμε να δούμε πολλά στην υπό διαμόρφωση σχέση ανάμεσα στον πρώην Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, Νίκο Ανδρουλάκη.
Του Γιώργου Λακόπουλου
Ως τότε όμως θα ωφελούσε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αν η ηγεσία του μπορούσε να πάρει κάποια μαθήματα, όχι από τον Ανδρουλάκη- σ’ αυτά ο Τσίπρας υπήρξε ο πρώτος διδάξας- αλλά από τον… Γ. Παπανδρέου.
Ο φορέας ενός ισχυρού ονόματος προσπάθησε να κρυφτεί πίσω του και να διεκδικήσει την ηγεσία -διαγράφοντας μόνος του τις αμαρτίες του, όταν κυβερνούσε.
Θεώρησε ότι οι πολίτες ξέχασαν τα έργα και τις ημέρες του και προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το ΚΙΝΑΛ ως όχημα επιστροφής του. Και φυσικά διασύρθηκε.
Τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο κινδυνεύει να πάθει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αν δεν βγάλει από τη εικόνα του τους δικούς του Παπανδρέου.
Όσους δηλαδή έχουν βάρη από την προηγουμένη Kυβέρνηση Τσίπρα, ή με τον ένα η τον άλλο τρόπο προκαλούν τη κοινή γνώμη- εμφανιζόμενοι στο προσκήνιο ως προϊόντα παρθενογενέσεων.
Για τον Παπανδρέου υπήρχε το φυσικό ερώτημα: γιατί να τον ψηφίσουν όσοι πήγαν στην κάλπη του ΚΙΝΑΛ; Η απάντηση ήταν απλή: δεν τον ψήφισαν.
«Δήλωσαν» ότι θέλουν το ΚΙΝΑΛ, αλλά χωρίς τον – Παπανδρέου. Τα υπόλοιπα είναι θεωρίες.
Αν μεταφέρουμε την ίδια λογική στην Κουμουνδούρου, το ίδιο ερώτημα εμφανίζεται ως νόμισμα με δύο όψεις στο εθνικό ακροατήριο- εν όψει των βουλευτικών εκλογών.
Στη μια πλευρά: γιατί να ψηφίσουν τον Τσίπρα οι Έλληνες πολίτες και ιδίως όσοι αυτοτοποθετούνται στη Δημοκρατική Παράταξη;
Η απάντηση είναι επίσης απλή: Έχει συγκροτημένη δημόσια παρουσία και κάνει «γκελ» στην κοινωνία, δεν βαρύνεται με υποθέσεις διαφθοράς, κράτησε όρθια την κοινωνία και συσπειρωμένη τη Δημοκρατική Παράταξη -όταν την πούλησαν οι επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ- οδηγώντας στην ίδια κάλπη Αριστερά και Κεντροαριστερά, έβγαλε τη χώρα από το Μνημόνιο και έλυσε προβλήματα, από το Μακεδονικό ως τον τηλεοπτικό χάρτη.
Τα λάθη του είναι πολλά και γι’ αυτό άλλωστε έχασε το 2019 από το σύστημα Μητσοτάκη- διαπλοκής. Αλλά ο τελικός απολογισμός του είναι θετικός: κύλησε μπροστά τον τροχό της χώρας και του κόμματός του, αλλά και τον εαυτό του.
Το ερώτημα στην άλλη όψη όμως είναι πιο κρίσιμο, γιατί λόγω της απάντησης επισκιάζει το πρώτο.
Γιατί να ψηφίσουν οι πολίτες τον ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ όταν στην ηγετική ομάδα του βρίσκονται μεταξύ άλλων οι εξής:
-Ένας πρώην γραμματέας και πολύ-υπουργός που απέτυχε στα πάντα και απωθεί με το λόγο του, ένας πρώην υπουργός που έχει αφήσει τη φωνούλα του στα πιο απίθανα κασετόφωνα, μια πρώην περιφερειάρχης του δεν καταλάβει τι σημαίνει πολιτική ευθύνη, ένας ευρωβουλευτής που μπέρδεψε την πολιτική με το «real estate», ένα αγοραίος πρώην αναπληρωτής υπουργός που ρυπαίνει φραστικά ,-δίκην προβοκάτορα κατά του κόμματός του-, ένας πρώην πρόεδρος της Βουλής χωρίς κύρος και ένας υπερήλικος που διορίσθηκε δυο φορές στη Βουλή, στην οποία δεν έχει καμία προσφορά και σταδιοδρόμησε σαν «μέντορας του προέδρου».
Αυτά τα οιονεί » εφτά θανάσιμα αμαρτήματα » όσο πλησιάζουν οι εκλογές θα βρίσκονται όλο και πιο συχνά σε πρώτο πλάνο και θα σκιάζουν την πορεία προς την εκλογική νίκη.
Τώρα να συνδέσουμε τα δύο ερωτήματα με ονόματα και διευθύνσεις: Γιατί όσοι προτίθενται να ψηφίσουν τον Τσίπρα, να τον κάνουν όταν θα διαφανεί ότι σε ενδεχομένη νίκη του θα βρεθούν στην διακυβέρνηση ο Σκουρλέτης, ο Πολάκης, ο Παππάς, η Δούρου, ο Βούτσης ή ο Φλαμπουράρης;
Η απάντηση είναι απλούστερη: δεν θα τον ψηφίσουν.
Θα τον καταπιούν οι δικοί του Παπανδρέου που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι για να υπάρχει κάποιος στο δημόσιο βίο πρέπει να έχει λαϊκό έρεισμα ως προσωπικότητα .
Να μην το δημιουργεί τρώγοντας τις σάρκες του κόμματος και υποκλέπτοντας το ρεύμα που δημιουργεί το κόμμα και ο επικεφαλής του.
Οι πολίτες δεν θέλουν βαρίδια και δεν αντέχουν τους αποτυχημένους. Επιδιώκουν το καινούριο με την ελπίδα ότι θα τους πάει μπροστά και πάντως απεχθάνονται ό,τι τους γυρίζει πίσω. Οι κάλπες έχουν πάψει να είναι κολυμβήθρες του Σιλωάμ.
Προς Θεού, κανείς δεν έχει κάτι προσωπικό με τους ανθρώπους. Συμπαθείς ως πρόσωπα, αποκαρδιωτικοί ως πολιτικοί, σε βαθμό που αξιοποιούνταν συστηματικά από τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για να τον κοντύνουν. Ειδικά για κάποιους από τους εφτά΄ «δεν σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν». Απλώς δεν τα φορτώνουν πλέον…
Πρώτοι οι ίδιοι πρέπει να καταλάβουν ότι συμβολίζουν -αλά Παπανδρέου- ό,τι ακριβώς δεν θέλει η κοινωνία και όσα δεν χρειάζεται η Αριστερά και η Παράταξη. Ή να το καταλάβει για λογαριασμό τους αυτός που διεκδικεί τη λαϊκή εντολή. Δεν διεκδικεί λευκή επιταγή- ειδικά σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα.
Οι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν τον Αλέξη Τσίπρα ως εναλλακτική λύση, όταν διαπιστώσουν ότι δεν θα ποτίσουν και κάποιες γλάστρες μαζί του.
Δεν χρειάζονται περισσότερα. Η τύχη του Παπανδρέου είναι case study για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Τσίπρα. Από τον τρόπο που θα απαντήσει ,θα κριθούν οι επιδόσεις του κόμματός του στις κάλπες.
ΠΗΓΗ: anoixtoparathyro.gr
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
