Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούσα τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών από το Λουξεμβούργο, (15 Ιουνίου)να εξηγεί πως έφθασε το Eurogroup στην …μεγαλειώδη συμφωνία με τους δανειστές.
Aρθρο του Τάκη Διαμαντόπουλου*
Και ενώ προσπαθούσε να διευκρινίσει, με δυσκολία που φαινόταν στο πρόσωπο του, όλες τις πτυχές της συμφωνίας «πέταξε» με την ευκολία που τον διακρίνει στα αγγλικά, ότι «είχαμε για πρώτη φορά μια δημιουργική σαφήνεια», ειδικά για το χρέος.
Και πάγωσα ο άνθρωπος, όταν ακούς τον Έλληνα υπουργό να μιλάει για μια τέτοια εξέλιξη, που όμοια της δεν υπάρχει κάτι συμβαίνει. Θα συμφωνούσαμε με τον κ. Τσακαλώτο, εάν ό ίδιος παραδεχόταν ότι η «δημιουργική σαφήνεια» αφορούσε το γεγονός ότι δεν πήραμε τίποτα ουσιαστικό.
Και αυτό είναι εξόφθαλμα πασίδηλο, διότι αυτοί που μας έδωσαν το αναμενόμενο, δηλαδή, την δόση, ή την υπερ-δόση για άλλους, έφυγαν για τις πρωτεύουσες των χωρών τους ικανοποιημένοι πως δεν ξέφυγαν από τον αρχικό τους σχεδιασμό.
Τώρα θα μου πείτε, πως η Αθήνα πανηγυρίζει ακόμη για την συμφωνία, αυτό είναι …αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Και φυσικά, είναι παγκοίνως γνωστό, ότι η κυβέρνηση παίρνει άριστα στην επικοινωνία και την ικανότητα να κάνει το μαύρο- άσπρο. Με ψύχραιμο μάτι και μακριά από κομματικούς φακούς, αν δει κανείς τα αποτέλεσμα της συμφωνίας, δεν θα αργήσει να κατανοήσει, πως πάμε φουλ για ένα διαρκές μνημόνιο μέχρι το 2060. Και θα μου πείτε μέχρι τότε ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.
Σωστά, πανηγυρίζουμε για το γεγονός ότι θα πάμε σε πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2023 και νιώθουμε ευχαριστημένοι που θα συζητηθούν τα όποια μέτρα για το χρέος το 2018 με την ολοκλήρωση του προγράμματος. Μου θυμίζει την λαϊκή ρήση που την άκουσα για πρώτη φορά από την γιαγιά μου, όταν χτυπούσαμε μικρά παιδιά στο παιχνίδι μας, «δεν πειράζει παιδιά μου, μέχρι να παντρευτείτε θα γίνεται καλά».
Και η κυβέρνηση στην ίδια γραμμή είναι, «δώστε όλα τα χρήματα σας μέσω της εφορίας και των υποχρεώσεων προς το κράτος για να γίνουν πλεόνασμα και μετά το 2060 θα διορθωθούν τα πράγματα».
Είναι λυπηρό το γεγονός, ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να καταλάβει πως από μόνη της, δεν μπορεί να τραβήξει το κάρο των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα και η κοινωνία.
Για να φύγουμε από τα μνημόνια και την επιτροπεία χρειάζεται εθνικό σχέδιο και ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία πάνω από 200 έδρες, που θα στηρίζει μια οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών. Με ισχνές πλειοψηφίες 153 βουλευτών κανένας ξένος επενδυτής δεν θα φέρει τα χρήματα του στην Ελλάδα.
Έτσι όπως λειτουργούμε σαν κράτος θυμίζει την αλεπού που κυνηγά την ουρά της.
Ένας φαύλος κύκλος που δεν έχει τέλος και ουσία. Και φυσικά, αφού η κυβέρνηση κατηγορεί τους πάντες για παράδοση της χώρας στους δανειστές, στην προηγούμενη περίοδο, προσπαθεί να γράψει το δικό της ιστορικό κύκλο με ένα διαρκές μνημόνιο, δηλαδή εδώ πάει γάντι «μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε», ο λόγος για τους δανειστές, που από τοκογλύφοι και κακοί άνθρωποι έχουν μεταλλαχθεί σε υποστηριχτές της χώρας μας κατά την κυβέρνηση. Που να τα πεις αυτά και να σε πιστέψουν και όλα γίνονται γιατί στο βάθος υπάρχει η εξουσία.
Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα κανείς δεν μπορεί μόνος του, οι πολιτικές δυνάμεις, αν θέλουν να βοηθήσουν την χώρα θα πρέπει να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να συνεννοηθούν για το καλό του τόπου και της κοινωνίας. Στις επιχειρήσεις λειτουργεί ο κανόνας, ότι αν κάτι δεν πάει στρατηγικά καλά, δεν αναζητείς ευθύνες στους θυρωρούς και στο πρωτόκολλο, αλλά στους έχοντες την κύρια ευθύνη.
Τώρα, αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι με επικοινωνιακά τερτίπια και ψέματα θα μείνει αλώβητη σαν ωκεανό προβλημάτων που η ίδια δημιούργησε, είναι βαθιά νυχτωμένη.
Η ώρα της κρίσης θα έρθει για όλους και θα είναι αμείλικτη όσο και αν αμπαλάρουμε το περιεχόμενο της πολιτικής μας.
Ο Τάκης Διαμαντόπουλος είναι επιχειρηματίας – στέλεχος της Ένωσης Κεντρώων
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
