Η αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών, έφερε τον κ. Μητσοτάκη και το επιτελικό του κράτος στα πραγματικά τους μεγέθη: του καθεστωτισμού, του αυταρχισμού και της παραβίασης των δημοκρατικών κανόνων.

Για πόσο καιρό πίστευαν ότι θα είναι στο απυρόβλητο ο πρωθυπουργός συγκεκριμένοι υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη που με τις πράξεις τους αλλά και τις τοποθετήσεις τους προκαλούν το κοινό αίσθημα και παραβιάζουν άρθρα του Συντάγματος;

Όλες οι προσπάθειες του Μεγάρου Μαξίμου επικεντρώνονται στη διακοπή της ροής  των πληροφοριών και της έρευνας, να μην υπάρξουν άλλες αποκαλύψεις που θα καταδεικνύουν ότι η χώρα κυβερνάται από ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων, ανθρώπους που κινούνται στα όρια της δημοκρατικής εκτροπής.

Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να αναζητά και να χρησιμοποιεί όποια δικαιολογία θέλει.

Το ζήτημα, όμως, είναι αν τον πιστεύει πλέον κανείς.

Αν για όλα φταίει ο κ. Κοντολέων, ποιος επέλεξε το συγκεκριμένο για τη θέση του διοικητή της ΕΥΠ και ποιος άλλαξε και το νόμο για να μπορεί να διοριστεί στη συγκεκριμένη θέση με φωτογραφική τροπολογία;

Ποιος ήταν αυτός που μέσα στις πρώτες ώρες  που έγινε κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, πέρασε την ΕΥΠ στην αποκλειστική αρμοδιότητα του πρωθυπουργού;

Πρέπει να αναδειχθεί η αλήθεια, να υπάρξει κάθαρση. Και η κάθαρση επέρχεται όχι με τη μετάθεση αλλά με την ανάληψη και απόδοση των ευθυνών.

Η κυνική άποψη , που εκφράστηκε τόσο από τον κ. Πρωθυπουργό όσο και από τον κ. Γεραπετρίτη ότι η ΕΥΠ μπορεί να παρακολουθεί ‘’νομίμως’’  το σύνολο σχεδόν του πολιτικού, επιχειρηματικού και δημοσιογραφικού κόσμου και τους πολιτικούς της αντιπάλους είναι ανατριχιαστική.

Οδηγεί τη χώρα σε λογικές και πρακτικές που ίσχυαν πριν από 60 χρόνια, έρχεται σε σύγκρουση με τον πυρήνα των αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Επιβεβαιώνει ότι ο κ. Μητσοτάκης συνιστά πρόβλημα για την πολιτική σταθερότητα και τις ομαλές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

Αποφεύγοντας να αναλάβει την πολιτική ευθύνη, ο πρωθυπουργός, νομίζει ότι κερδίζει χρόνο.

Κάνει μεγάλο λάθος.

Την πολιτική ευθύνη , που ο ίδιος αποφεύγει να αναλάβει, την έχουν ήδη καταλογίσει οι πολίτες.

Όσο και αν παίζει το παιχνίδι της πόλωσης και της οξύτητας μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει αρνητικά δείγματα γραφής κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του..

Δείγματα ακραίου καθεστωτισμού με προσπάθεια ελέγχου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης , με ανακάλυψη της ανάγκης ελέγχου των αρμών της εξουσίας, δηλαδή θεσμών όπως η δικαιοσύνη.

Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατία.

Αυτές οι πρακτικές απωθούν τους πολίτες.

Και είναι καιρός να αντιληφθεί και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι η εμμονή σε πρακτικές κομματικού ελέγχου των θεσμών, οι κραυγές, οι διχαστικές και ακραίες φωνές αλλά και ο λαϊκισμός, ουσιαστικά διευκολύνουν τον κ. Μητσοτάκη.

Το ΠΑΣΟΚ είναι σε μεγάλη απόσταση από αυτές τις λογικές. 

Το  ΠΑΣΟΚ δίνει τη μάχη για να αποκαλυφθεί η αλήθεια και  για να επιστρέψει η χώρα σε συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας και σεβασμού των συνταγματικών ελευθεριών.

Αυτόνομα και ανυποχώρητα, μέχρι να λάμψει η αλήθεια.

Και η δέσμευση αυτή έχει ξεχωριστή σημασία σήμερα, στις 3 του Σεπτέμβρη, μια εμβληματική ημερομηνία και επέτειο που συνδέεται με τη γέννηση του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί στο ΠΑΣΟΚ δεν ταιριάζει ο ρόλος του κομπάρσου αλλά του πρωταγωνιστή. 

* Ο Μιχάλης Κατρίνης είναι επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και βουλευτής Ηλείας

** Δημοσιεύθηκε στο «Καρφί»