Ομολογώ ότι τα έχω χαμένα. Διαβάζω ότι ο Χαβιέ Μιλέι, 53 ετών, είναι ακροδεξιός, επειδή θέλει την απαλλαγή της Αργεντινής από τη διαφθορά, τις συντεχνίες, την κατάρρευση του κράτους δικαίου και τον 100% πληθωρισμό.
Παρομοιάζεται δε με τον πρώην Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος όμως, ήταν υπέρ του προστατευτισμού, της αποπαγκοσμιοποίησης και κατά της ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών.
Ακροδεξιές θεωρούνται επίσης στην Ευρώπη τόσο η Ιταλίδα Πρωθυπουργός, Τζόρτζια Μελόνι, όσο και η Γαλλίδα, Μαρίν Λεπέν, υποψήφια για τη Γαλλική προεδρία. Οι δυο κυρίες ωστόσο, στην οικονομία βρίσκονται στον αντίποδα με τον Αργεντινό πολιτικό, ο οποίος τάσσεται υπέρ της ελεύθερης επιχειρηματικότητας και της
αναβάθμισης της κουλτούρας της εργασίας.
Κατά τα λοιπά, ο Χαβιέ Μιλέι, από κάποιους θεωρείται ότι είναι «τρελός», για άλλους όμως είναι ένας υπερφιλελεύθερος οικονομολόγος, που τολμά να θίξει και να αντιμετωπίσει θέματα ταμπού στη χώρα του, όπως είναι η διαφθορά πολιτικών ηγετών και συνδικαλιστών και τα σχέδια πρόνοιας που απαξιώνουν την κουλτούρα της εργασίας – και προκαλούν τη σχεδόν μόνιμη κρίση της Αργεντινής.
Με τα ακατάστατα καστανά μαλλιά του σε στυλ Μπόρις Τζόνσον, τα μπλε μάτια και τις φαβορίτες που τον κάνουν να μοιάζει με βρετανό ροκ σταρ της δεκαετίας του 1970, ο Χαβιέ Μιλέι είναι ένα φαινόμενο των μέσων ενημέρωσης που την Κυριακή 13/8 μετατράπηκε σε αξιόπιστο πολιτικό ηγέτη στα μάτια των Αργεντινών.
Παρά τις οξύτατες επιθέσεις που δέχτηκε τασσόμενος σουρεαλιστικά υπέρ της ελεύθερης κατοχής όπλων, κατά των αμβλώσεων και υπέρ των ελεύθερων πωλήσεων ανθρώπινων οργάνων.
Υποστηρίζοντας ότι στην Αργεντινή το πρόβλημα είναι οι πολιτικοί που κάθε άλλο παρά αποτελούν λύση, ο νέος πολιτικός τερμάτισε πρώτος στις προκριματικές εκλογές στις 13 Αυγούστου. Αυτός που τον συγκρίνουν με τον πρώην Πρόεδρο της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο ή τον Αμερικανό Ντόναλντ Τραμπ, κέρδισε πάνω από 7 εκατομμύρια ψήφους, έναντι 4,9 εκατομμυρίων για τον σημερινό περονιστή υπουργό Οικονομίας Σέρτζιο Μάσα και 3,9 εκατομμυρίων για τη δεξιά αντίπαλο Πατρίσια Μπούλριχ, πρώην Υπουργός Ασφαλείας. Η νίκη του πολιτικού του σχηματισμού, La Liberté Avance, συγκλόνισε σχεδόν ολόκληρη τη χώρα, από τη Γη του Πυρός στο νότο μέχρι τις επαρχίες Mendoza και Salta στο βορρά.
Ο 53χρονος Μιλέι κέρδισε σε 16 από τις 24 εκλογικές περιφέρειες της νοτιοαμερικανικής χώρας. Η επαρχία του Μπουένος Άιρες, σχεδόν τόσο μεγάλη όσο η Γαλλία και όπου ψηφίζει ένας στους τρεις Αργεντινούς, είναι από τις λίγες που έχουν αντισταθεί στο κύμα Milei. «Είναι μια ψήφος κυρώσεων κατά της περονιστικής κυβέρνησης αλλά και κατά της αντιπολίτευσης [...]. Εικονίζει την απόγνωση και την οργή της κοινωνίας», αναλύει ο συντάκτης Ricardo Kirschbaum στην καθημερινή Clarin. Ο υποψήφιος εκμεταλλεύτηκε μια αποχή ρεκόρ 31%, σε μια Αργεντινή όπου η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ο Χαβιέ Μιλέϊ, που δεν μασάει τα λόγια του, θεωρείται ακόμη και ελευθεριάζων γιατί υπογραμμίζει ότι «η συντεχνιακή κοινωνική δικαιοσύνη είναι μια τεράστια πολιτική απάτη που ασκείται εις βάρος όλων αυτών που έχουν πραγματικές ανάγκες». Θεωρεί απαράδεκτη έτσι «την υπερφορολόγηση ανθρώπων που εργάζονται σκληρά και δημιουργικά, για να εισπράττουν άχρηστοι γραφειοκράτες και μαφιόζοι των συντεχνιών».
Ο Αργεντινός πολιτικός υπόσχεται επίσης να «δυναμιτίσει» την Κεντρική Τράπεζα της Αργεντινής και να δολαριοποιήσει επίσημα την οικονομία της Αργεντινής, κάτι που ήδη συμβαίνει στην πράξη. Η χώρα αυτή τη στιγμή υποφέρει από ετήσιο πληθωρισμό 115% και το δολάριο στη μαύρη αγορά καθορίζει την πραγματική τιμή των αγαθών και των υπηρεσιών, με το πέσο Αργεντινής να υποτιμάται καθημερινά.
Η φιλελεύθερη γλώσσα του φαίνεται να έχει απήχηση στους Αργεντινούς, των οποίων η αγοραστική δύναμη κα¬ταβροχθίζεται από τον πληθωρισμό 115%, ενώ οι κολοσσιαίες δημόσιες δαπάνες και το τεράστιο χρέος της Αργεντινής προς το ΔΝΤ (44 δισεκατομμύρια δολάρια) αναγκάζουν την κυβέρ¬νηση των Περονιστών να εκδίδει όλο και περισσότερα χρήματα, γεγονός που δημιουργεί μια μόνιμη πληθωριστική πίεση.
Πρόκειται για καταλήστευση, λέει ο Χαβιέ Μιλέϊ, προσθέτοντας ότι «θα πρέπει να φύγει με κλωτσιές η πολιτική κάστα που οδηγεί στον παρασιτισμό και το ξεγύμνωμα της Αργεντινής».
Γεννημένος το 1970 στο Μπουένος Άιρες, όπου ως έφηβος φύλαγε το τέρμα της ποδοσφαιρικής ομάδας Chacarita Juniors, αποφάσισε εν μέσω υπερπληθωρισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1980 (+1.000% ετησίως) να σπουδάσει οικονομικά.
Γι’ αυτόν τον θαυμαστή του προέδρου Κάρλος Μένεμ, ο οποίος κατευνάζει τον πληθωρισμό δολλαριοποιώντας την οικονομία - και του οποίου την εμφάνιση μιμείται μέχρι τις φαβορίτες που καλύπτουν τα μάγουλά του - είναι το κλειδί για τον τερματισμό των επαναλαμβανόμενων κρίσεων που συγκλονίζουν την Αργεντινή.
Οι μεγάλες διεθνείς προκλήσεις και το success story της Ελληνικής οικονομίας
Ζητείται συναίνεση για... ρήξεις
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
