Χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος για τον ίδιο τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τις περί αυτόν κομματικές δυνάμεις των διάφορων «προεδρικών», ΡΕΝΕ και Πολακικών εξελίσσεται η προσυνεδριακή περίοδος στον ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θυμίζει έντονα μια πολιτική εκδοχή της ρήσης «και κερατάς και δαρμένος».

Η έμπνευση των επικοινωνιολόγων του κ.Τσίπρα να ξεπεράσουν τον παραδοσιακό κομματικό σκόπελο που διαμορφώνουν οι τάσεις, οι συνιστώσες, οι φράξιες, οι ομάδες και οι ομαδάρχες με την ντρίμπλα της εκλογής από το σώμα των μελών του κόμματος τόσο του Προέδρου όσο και της Κεντρικής Επιτροπής, ώστε να βγάλουν τον Αλέξη Τσίπρα από την φθορά της εσωτερικής κακομοιριάς και να τον «παραδώσουν» ακέραιο στην κοινωνία των πολιτών, αποδείχθηκε ανεπαρκής.

Η αρρώστιες του ΣΥΡΙΖΑ και ευρύτερα του πολιτικού χώρου που παραδοσιακά εκφράζει είναι τόσες και με τέτοιο ειδικό βάρος, που κάθε απόπειρα να ιαθεί ο σκληρός πυρήνας του κόμματος με επικοινωνιακές ντρίμπλες, που ψάχνουν να μεταφέρουν το παιχνίδι στην άλλη περιοχή χωρίς να περάσει η μπάλα από τα χαφ, χωρίς ένα κανονικό και λογικό εσωκομματικό transition, είναι καταδικασμένη εξ ορισμού.

Ο λόγος είναι απλός: οι σταθερές και διαχρονικές κομματικές συνιστώσες, τάσεις, ομάδες, φράξιες κ.λ.π. έχουν, τελικά, πολύ μεγαλύτερη από την αρχικά εκτιμημένη δυναμική στο εσωκομματικό παιχνίδι.

Δείχνουν ότι επηρεάζουν δυναμικά κάθε ιδέα διεύρυνσης με ευρεία κοινωνική αναφορά, οριοθετούν σκληρά και περιχαρακώνουν ασφυκτικά την εξουσία τους, μπλοκάρουν όλες τις απόπειρες να προσαρμοστεί η κομματική φυσιογνωμία στην κοινωνία και στην εποχή, παραμένουν πιστές στην τριτοδιεθνιστική κομματική πρωτοπορία κι ευκολότερα από ότι πιστεύεται είναι σε θέση να ακυρώσουν όλες τις διευρύνσεις, αν οι ίδιες δεν τις ελέγχουν.

Η συνταγή, επίσης, πασίγνωστη και ιστορικά επιβεβαιωμένη: η διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας ενός κόμματος σε διαρκή σύγκρουση, πολιτική και ιδεολογική, με καθημερινά μαχαιρώματα, περιοδικές αναταράξεις, σκληρές προσωπικές αντιπαραθέσεις και ακραίες επιθέσεις όλων εναντίον όλων είναι η ασφαλέστερη οδός για να αποτρέψει τον καθένα να δει με συμπάθεια το χώρο, υψώνει τείχη απέναντι στην κοινωνία και καταδικάζει σε αποτυχία κάθε εγχείρημα να ανοίξουν ασφαλείς δίοδοι από τις οποίες θα εισέλθει νέο αίμα στον γηρασμένο και σε αποσύνθεση κομματικό οργανισμό.

Στην ακραία εκδοχή τους αυτές οι κομματικές παθογένειες δεν έχουν κανένα πρόβλημα, καμία ηθική ή πολιτική δέσμευση να υπονομεύσουν ευθέως τις εξαγγελθείσες καταστατικές τροποποιήσεις, να ακυρώσουν στην πράξη την όποια δυναμική τους και να τις καταστρέψουν στην γέννηση τους με μια απλή επιλογή: να οδηγήσουν την διαδικασία εκλογής από το σώμα των μελών σε παταγώδη αποτυχία, είτε δια της οργανωμένης αποχής των «δικών τους» από την συμμετοχή στις εκλογές, είτε με την ακραία πολιτική και ιδεολογική όξυνση και τις προσωπικές κόντρες, που θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά στην ευρύτερη κοινωνία.

Ο Αλέξης Τσίπρας ζει, μετά την δημοσιοποίηση των καταστατικών τροποποιήσεων, ένα δράμα σκληρότερο από αυτό που ξεκίνησε να ξεπεράσει: η εικόνα του καθημερινού ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο θολή και επισφαλής, οι προοπτικές του εγχειρήματος τόσο αόριστες και ο κίνδυνος να εκτεθεί ως Πρόεδρος εκλεγμένος από ένα εκλογικό σώμα δυο-τριών δεκάδων χιλιάδων μελών τεράστιος, που δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα επιμείνει μέχρι το τέλος στη διαδικασία που εξήγγειλε περιχαρής πριν λίγο καιρό.

Ο θάνατος του Μίμη Δαρειώτη και η αποθέωση της προσφοράς του στην ανανεωτική κομουνιστική αριστερά ήταν το τελευταίο ( εν πολλοίς αναγκαστικό) γεγονός στην αποτίμηση του οποίου «ο όλος ΣΥΡΙΖΑ» συνενώθηκε και ομονόησε.

Μετά τον Μίμη και χωρίς αυτόν η κατάσταση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο, ο εκλιπών είχε σημαντικά περάσματα σε όλες τις συνιστώσες και στις τάσεις του κόμματος, ο λόγος του μετρούσε παντού και είχε τον τρόπο του να κρατάει τα μπόσικα.

Ο μήνας που απομένει μέχρι την διεξαγωγή του συνεδρίου χαρακτηρίζεται από όλες τις πλευρές «η τελευταία ευκαιρία». Η ερμηνεία του όρου ποικίλλει, η κάθε τάση την αποτιμά με βάση τα ειδικότερα χαρακτηριστικά της, όλες συμφωνούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε για τα καλά σε μια περίοδο μεγάλων αναταράξεων, το τέλος της περιόδου αυτής είναι εξαιρετικά πιθανό να σημάνει και τη λήξη αυτής της πολιτικής μετάλλαξης που έζησε η χώρα από το 2012 μέχρι και φέτος.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται για όσα τους περιμένουν και παίρνουν νερό μαζί τους, το μέλλον τους προβλέπεται να έχει πολλή ξηρασία!!!