Σε επεξήγηση των αναφορών του χθες από τη Θεσσαλονίκη για την «παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα με τους νόμους και τους κανόνες» προχώρησε το πρωί της Τετάρτης ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης.

Με 238 λέξεις ο κ. Κασσελάκης στην ανάρτησή του στο X λέει ότι «δεν θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία».

«Τα στερεότυπα που έχτισε η προπαγάνδα τόσων ετών θα σπάσουν» προσθέτει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αφού κάνει αναφορές στην δολοφονία Φύσσα, τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου και το περιστατικό ξυλοδαρμού της 13χρονης στο Περιστέρι καταλήγει ότι «είναι ζητούμενο για μένα εκείνη η αφετηρία, για να χτίσουμε το αύριο: Ένα κράτος δικαιοσύνης, ισότητας, θεσμών που να λειτουργούν, και κοινωνικής προστασίας για όλους».

Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη

«Προφανώς τα δικά μου λόγια περνούν από κόσκινο, την ώρα που για τους πολιτικούς μου αντιπάλους υπάρχει απόλυτη μιντιακή στήριξη ή ανοχή. Ευπρόσδεκτο.

Έχω μιλήσει από την πρώτη στιγμή για τη νέα Ελλάδα και το Ελληνικό Όνειρο που οραματίζομαι.

Όμως όχι. Δε θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία.

Την ώρα που Αριστερά είναι πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι του μόχθου και της ανθρωπιάς. Η Αριστερά του ήθους και της ευθύνης.

Τα στερεότυπα που έχτισε η προπαγάνδα τόσων ετών θα σπάσουν.

Κρατάω κάτι καλό από τα παλιά για να φύγουμε προς τα μπρος, κι αυτό είναι μία ενσυναίσθηση, μία αλληλεγγύη που κάποια στιγμή -στα χρόνια του ‘80 και του ‘90- είχε κατακτήσει ως ένα βαθμό η κοινωνία μας.

Τότε που τον Παύλο δεν θα «τον σκότωναν για το ποδόσφαιρο».

Τότε που δήθεν νοικοκυραίοι δεν θα δολοφονούσαν τον Ζακ.

Τότε που συμμαθητές μίας 13χρονης μαθήτριας δε θα βιντεοσκοπούσαν τον ξυλοδαρμό της.

Ναι, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα φτάσαμε σε έναν βαθμό αλληλεγγύης που ήταν μία καλή βάση για το μέλλον. Ύστερα ήρθε η κρίση, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η άνοδος κάθε μορφής Ακροδεξιάς, το μίσος προς τους μετανάστες, η διακυβέρνηση μίας παρέας που παρακολουθεί, υποκλέπτει και κάνει μπίζνες.

Είναι ζητούμενο για μένα εκείνη η αφετηρία, για να χτίσουμε το αύριο: Ένα κράτος δικαιοσύνης, ισότητας, θεσμών που να λειτουργούν, και κοινωνικής προστασίας για όλους».