Με εξαίρεση κάποια πρώτα φάλτσα ασυγκράτητων πρώην βουλευτών κατά Κασσελάκη, στον ΣΥΡΙΖΑ «βγάζει μάτι» ένθεν κακείθεν η αμηχανία των πρώτων ημερών: ενόσω, δηλαδή κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι το κόμμα μπορεί ή και πρέπει να μείνει ενωμένο, ταυτοχρόνως η

κάθε πλευρά περιμένει την άλλη να εκδηλωθεί.

Σε απλά ελληνικά, δεν είναι μόνο αβέβαιο το εάν θα διασφαλιστεί η ενότητα, αλλά είναι εξίσου «θολό» και ποιος ακριβώς θα χρεωθεί τη διάσπαση, αν τελικώς προκύψει. Πάντως, συγκλίνουσες πληροφορίες της στήλης από όλες τις εσωκομματικές πλευρές δείχνουν ότι το «μακελειό» είναι θέμα χρόνου -απλώς ούτε η νέα πλειοψηφία ούτε η μειοψηφία θέλουν να το χρεωθούν. 

Το blame  game, όμως, έχει αρχίσει και η κλεψύδρα έχει αρχίσει να αδειάζει. Ήδη, στο παρασκήνιο – και η στήλη θα επανέλθει επ’αυτού με αποδείξεις και ονόματα – υπάρχουν πιέσεις ακόμη και σε επιστημονικούς συνεργάτες βουλευτών να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους, για να ανοίξουν θέσεις για συνεργάτες και φίλους των υποστηρικτών του νέου προέδρου. 

Το κλίμα μυρίζει μπαρούτι σε όλα τα επίπεδα, απ’ τον θυρωρό και το τηλεφωνικό κέντρο της Κουμουνδούρου μέχρι όσους έχουν απομείνει στον έβδομο όροφο για να διεκπεραιώσουν τα καθημερινά του κόμματος.

Αν και, λοιπόν, αυτή τη στιγμή η εσωκομματική εξίσωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο αστάθμητες μεταβλητές και καμία βεβαιότητα, το «Αγκίστρι» θα προσπαθήσει να βάλει τα πράγματα στη σειρά. Έχουμε και λέμε λοιπόν: το κατά πόσον η διάσπαση θα γίνει αμέσως μετά τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, στο μεσοδιάστημα μεταξύ Αυτοδιοικητικών και Ευρωεκλογών ή μετά την ευρωκάλπη, συναρτάται άμεσα με το εάν και πότε θα διεξαχθεί το συνέδριο του κόμματος.

Υπενθυμίζεται ότι το χρονοδιάγραμμα της Κεντρικής Επιτροπής προβλέπει συνέδριο τον Νοέμβριο, σε ενάμιση μήνα δηλαδή. 

Ωστόσο η πλευρά Κασσελάκη – και κυρίως η πλευρά Παππά και Πολάκη – έχουν αποφασίσει να δώσουν σκληρή μάχη μέχρι εσχάτων ώστε να παραπέμψουν το συνέδριο στις ελληνικές καλένδες, για έναν πολύ απλό λόγο: Αυτή τη στιγμή που στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξαναγραφτεί όλα απ’ την αρχή, μπορεί μεν ο Στέφανος Κασελάκης να κέρδισε καθαρά, όμως αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχει και προεδρική πλειοψηφία στα όργανα ή ακόμη και στη βάση των στελεχών και

των μελών.

Σε απλά ελληνικά αν έχουμε εκλογή συνέδρων από τις τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις, ο νέος πρόεδρος κινδυνεύει να μην ελέγχει το 50% των συνέδρων και, άρα, να χάσει την πλειοψηφία στα όργανα του κόμματος.

Άλλωστε, ένα μεγάλο κομμάτι των προεδρικών στην προηγούμενη φάση δεν αναφερόταν στο Νίκο Παππά αλλά στην ομάδα των 6 συν 6, δηλαδή στην παρέα Τζανακόπουλου, Ηλιόπουλου και Χαρίτση.

Έτσι, ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς έχουν ήδη πείσει τον Στέφανο Κασσελάκη ότι αν δεν ανατρέψει το χρονοδιάγραμμα της Κεντρικής Επιτροπής για συνέδριο, θα αυτοκτονήσει πολιτικά και εσωκομματικά. 

Εκεί, λοιπόν, αρχίζουν τα δύσκολα. Όταν η πλευρά κασελάκι επισημοποιήσει την επ’ αόριστον αναβολή του συνεδρίου, αυτό θα θεωρηθεί από την πλευρά της

μειοψηφίας casus belli. 

Ήδη, ο Νίκος Φίλης έχει προαναγγείλει ότι περιμένει εναγωνίως το συνέδριο για να δώσει τη μάχη,,, ανάκτησης του κόμματος, μαζί με όλους τους ηττημένους, ώστε να δημιουργηθεί μία κατάσταση «ομηρείας» στο κόμμα, η οποία θα έσπρωχνε τον Κασσελάκη, σε μία εκλογική σφαγή στις ευρωεκλογές σαν να πρόκειται για πρόβατο…

Όλα αυτά, βεβαίως, θα γνωρίζει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τον έχουν προειδοποιήσει σχετικώ οι καινούργιοι του φίλοι: το δίδυμο Παππά-Πολάκη. 

Η νέα ηγεσία, λοιπόν είναι αποφασισμένη να μην κάνει το χατίρι στην μειοψηφία και, άρα, η πλευρά Αχτσιόγλου θα πρέπει να βρει άλλον τρόπο για ρήξη ή να αποφασίσει ότι θα χρεωθεί την διάσπαση.

Όπως και να έχει, όποιο χρονοδιάγραμμα και αν τελικά ισχύσει, το μακελειό έχει ήδη ξεκινήσει. Απλώς, προσώρας, θυμίζει παρτίδα σκάκι.

Και, όπως σε κάθε σωστή παρτίδα σκακιού, στην αρχή πέφτουν στη μάχη στρατιώτες. Μετά, έρχεται η ώρα των αξιωματικών, της βασίλισσας και του βασιλιά. Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ ο πύργος είναι ένας και η μάχη γίνεται για το ποιος θα τον αλώσει από μέσα.