Οι κηδείες των θυμάτων της φρικώδους τραγωδίας των Τεμπών ολοκληρώνονται και την ίδια στιγμή, υπάρχει η λαϊκή απαίτηση για να χυθεί άπλετο φως στα αίτια που οδήγησαν στη μεγαλύτερη συμφορά στον τομέα των μεταφορών, από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.
Σήμερα, η χώρα θα παραλύσει καθώς έχει ανακοινωθεί 24ωρη απεργία από φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ενώ θα υπάρξουν συγκεντρώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας και κυρίως στο Κέντρο της Αθήνας. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που ο μέσος πολίτης μένει εμβρόντητος από την προχειρότητα και την επιπολαιότητα του βασικού πρωταγωνιστή, του άπειρου σταθμάρχη της Λάρισας, η οποία μετατράπηκε σε βαρύτατη εγκληματική αμέλεια. Οι διάλογοι που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, φέρνουν τον μέσο σκεπτόμενο πολίτη σε αμηχανία και σε μια μάχη συναισθημάτων.
Από τη μία σκέφτεσαι ότι αυτός ο άνθρωπος δεν ήθελε να σκοτώσει, αλλά από την άλλη πλευρά, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να συμβεί κάτι τέτοιο. Απλά είδε μια... τράκα και αυτό ήταν! Δεν μπορούσε να διανοηθεί καν το μέγεθος της συμφοράς που προκάλεσε. Ως επικίνδυνο τον χαρακτηρίζουν αυτοί που τον ήξεραν. Δημόσιος κίνδυνος, εν ολίγοις. Βέβαια, η ευθύνη βαρύνει και αυτούς που τον άφησαν να εξελιχθεί από "νέος" και άπειρος σε επικίνδυνο κρατικό υπάλληλο. Και να που ήρθε η... στραβή και έπαιξε στα... ζάρια τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων.
Και όλα αυτά, ενώ την ίδια ώρα, που προκύπτει ότι προ Τεμπών, οι συνάδελφοι του ανά την επικράτεια ήταν αποτελεσματικοί εκ του αποτελέσματος. Όλοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι είτε δια της παρουσίας τους είτε δια της ηχηρής απουσίας τους έκλεισαν τα σπίτια δεκάδων οικογενειών. Ειδικά ο 59χρονος σταθμάρχης, προκαλεί οργή και οίκτο μαζί. Θα περάσει κάποια χρόνια στη φυλακή, προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στον εαυτό του και στους οικείους του, ενώ κλόνισε συθέμελα την αξιοπιστία και την επαγγελματική ταυτότητα των συναδέλφων του.
Κλασική νοοτροπία... ΠΑΣΟΚ!
Τα λεγόμενα του στους διαλόγους που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δείχνουν εγκληματικό έλλειμμα επαγγελματισμού, ερασιτεχνικό τρόπο δουλειάς, επικίνδυνη αδιαφορία και χαρακτηριστική ανευθυνότητα. Ο άπειρος σταθμάρχης, αλλά και αυτός που όφειλε να είναι δίπλα του ως βασικός σταθμάρχης για να ελέγξει την κατάσταση, αποτελούν τους πρώτους άμεσα εμπλεκόμενους για την πρόκληση του μεγαλύτερου ατυχήματος στις μεταφορές και δη τις σιδηροδρομικές.
Ακόμη και η τέλεια τηλεδιοίκηση να υπήρχε, θα υπαγόρευε την ύπαρξη ενός έμπειρου σταθμάρχη, ο οποίος θα αναλάμβανε τα ηνία, στην περίπτωση που, ο μη γένοιτο, πήγαινε κάτι στραβά με την τεχνολογία. Ακριβώς το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με τη λειτουργία σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων, τα οποία θα είναι σε θέση να διαπιστώσουν ότι το... γαϊδούρι τρέχει... ξεσαμάρωτο! Η σχέση αυτή είναι αμφίδρομη. Τα μηχανήματα περιορίζουν τον κίνδυνο του ατυχήματος, αλλά και ο άνθρωπος πρέπει να είναι έτοιμος να ανταποκριθεί όταν αυτά μπορεί να... βραχυκυκλώσουν, κατά μία διαβολική συνθήκη. Δυστυχώς, στην περίπτωση της Λάρισας, όλα πήγαν στραβά. Μα όλα. Το ένα λάθος, πίσω από το άλλο. Σαν χιονοστιβάδα που απλώνει και παρασύρει τα πάντα. Είτε σε πολιτικό επίπεδο είτε σε επίπεδο εικόνας για τη χώρα.
Οι οικογένειες των θυμάτων θα ανέβουν έναν Γολγοθά από δω και πέρα. Όσο για τους διαπρύσιους "εισαγγελείς" που απαγγέλλουν κατηγορίες με βάση το... συναισθηματόμετρο, διαφημίζοντας τον... πόνο τους, είναι σίγουρο ότι σε λίγες ημέρες θα τους δούμε να χασκογελάνε, να περνάνε... ζάχαρη στις πασχαλινές διακοπές και να ανεβάζουν τα... κατορθώματα τους, στο instagram, στο Tik Tok και στο Facebook. Άντε, να κάνουν και μια ανάρτηση στο twitter, για να μας θυμίζουν πόσο ψηλά έχουν τις "μετοχές" τους στο... ψυχοπονόμετρο! Ιδίως, κάποιοι γελοίοι διασκεδαστές, κάποιοι τυχοδιώκτες καλλιτέχνες και πλήθος "τρολ" και "μπαχαλάκηδων", είναι έτοιμοι να μας δείξουν πόσο επικίνδυνοι σπεκουλαδόροι του ανθρώπινου πόνου, μπορούν να γίνουν. Οι ευαισθησίες πολλών είναι επιλεκτικές και είναι πάντοτε (υπο)ταγμένες στο αφήγημα της... προοδευτικής Ελλάδας, την οποία έχουμε αντιληφθεί πώς την εννοούν...
Το... φλερτ με τον... αυτοκτονικό ιδεασμό!
Η οργή και το μυαλό... σταθμάρχη δεν αποτελούν καλούς συμβούλους την κρίσιμη ώρα της κάλπης.
Η χώρα εν μέσω πανδημίας, ενεργειακής κρίσης και αλλαγής συσχετισμών λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στάθηκε όρθια και έχει πολύ ψηλά τις "μετοχές" της, τουλάχιστον με βάση τον τρόπο που μας αξιολογεί το διεθνές περιβάλλον.
Η απόπειρα να ξανακάνουμε τις ίδιες βλακείες όπως συνέβη το 2015, δεν θα μας βγει σε καλό. Πολύ γρήγορα οι... αγανακτισμένοι και εξοργισμένοι θα διαπιστώσουν ότι υπό την πίεση της οργής για μια τραγωδία που έχει άμεσα εμπλεκόμενα φυσικά πρόσωπα που λειτούργησαν με εγκληματικό τρόπο (εξ αμελείας προφανώς), ότι πρέπει να προσγειωθούν και να σκεφθούν ορθολογικά.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται τον ατυχή τρόπο με τον οποίο έμεινε παράλυτος ο Σέρβος μπασκετμπολίστας του Πανιωνίου, Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Ήταν πριν 30 χρόνια, στις 23 Απριλίου 1993, όταν σε αγώνα μπάσκετ Πανιώνιος-Παναθηναϊκός για τον ημιτελικό του πρωταθλήματος Ελλάδος, ο Γιάνκοβιτς έβαλε ένα καλάθι, το οποίο ακυρώθηκε λόγω επιθετικού φάουλ στον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Ήταν το 5ο φάουλ του θρυλικού Μπόμπαν και θα έπρεπε να αποχωρήσει. Με το πείσμα αλλά και το πάθος που τον χαρακτήριζαν, πήγε... διαμαρτυρόμενος με φόρα προς την μπασκέτα, χτυπώντας το κεφάλι του με δύναμη. Υπέστη ρήξη νωτιαίου μυελού, με αποτέλεσμα να μείνει παράλυτος στα κάτω άκρα. Το τηλεοπτικό στιγμιότυπο του αυτοτραυματισμού έκανε το γύρο του κόσμου προκαλώντας ρίγη συγκίνησης. Ο Γιάνκοβιτς, έχοντας πάρει πολύ βάρος από την 13ετή καθήλωση του στο αναπηρικό καροτσάκι, "έφυγε" από παθολογικά αίτια στα 43 του χρόνια. Πλήρωσε κατά τρόπο τραγικό, τη στιγμιαία αντίδραση του σε μια φάση. Όσα δεν φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η στιγμή...
Στο δια ταύτα της τρέχουσας συγκυρίας, ας έχουμε υπόψιν ότι η οργή δεν σημαίνει πως πρέπει να πάρουμε... φόρα και να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Γιατί όσοι δεν κατάλαβαν τι συνέβη το 2015 ή το κατάλαβαν αργά, πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι η τεράστια ζημία που προκάλεσαν ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, επέτεινε τις αδυναμίες μας και κατέστησε μεγαλύτερο το κόστος κάλυψης της ζημιάς. Και όταν η ζημιά μεγαλώνει και δεν έχεις τα απαραίτητα χρήματα, τότε μένουν στη μέση πολλά μεγάλα και μικρά που καθορίζουν την καθημερινότητα των πολιτών.
Σήμερα, έχουμε φύγει από τον σκληρό πυρήνα των μνημονίων, χάρις της πολιτικής που ακολούθησε η σημερινή κυβέρνηση, εν μέσω πρωτοφανών εξελίξεων, όπως η πανδημία και η ενεργειακή κρίση. Δεν θέλουμε να σκεφτούμε το πόσο πίσω θα υποχωρήσουμε σε επίπεδο επενδυτικού προφίλ, αν αλλάξουν τα πράγματα. Ας σκεφτούμε ποια είναι η διεθνής υπόσταση της χώρας μας, ας εξοργιστούμε όσο θέλουμε με την τραγωδία των Τεμπών, αλλά ας σοβαρευτούμε και ας βάλουμε μυαλό, γιατί αν αφήσουμε την τύχη μας, σε πολιτικούς, τύπου... Σταθμάρχη Λάρισας! Ιδίως, όταν μιλάμε για ψευτοπροοδευτικούς πολιτικούς που έχουν στον πυρήνα της σκέψης τους τη χρεοκοπημένη σοσιαλκομμουνιστική εκδοχή. Δηλαδή, δουλειά στο... χαλαρό, κοπάνα, κάλυψη και συγκάλυψη της... στραβής με λαμογιές.
"Αυτή είναι η Ελλάδα" είχε δηλώσει ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του "Εξπρές Σάμινα" στη βραχονησίδα "Πόρτες" της Πάρου. Ήταν βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 1999, όπου στην τηλεόραση δέσποζε ο αγώνας του Τσάμπιονς Λιγκ Αμβούργο-Παναθηναϊκός. Το... χαλαρό κλίμα έμελλε να εξελιχθεί σε μια τραγωδία. Από τα 533 άτομα (472 επιβάτες και 61 πλήρωμα), διασώθηκαν οι 452 και πνίγηκαν 81. Ξεκάθαρο ανθρώπινο λάθος που δεν οφειλόταν σε κακοκαιρία, αλλά σε βαριά αμέλεια. Η χώρα βυθίστηκε στο πένθος, ενώ υπήρξε και μια παράπλευρη απώλεια, καθώς κατά τη διάρκεια της επιχείρησης διάσωσης, υπέστη έμφραγμα ο Λιμενάρχης Πάρου και κατέληξε. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στις 29 Νοεμβρίου 2000, ο Παντελής Σφηνιάς, αντιπρόεδρος τότε της Minoan Flying Dolphin, στην οποία ανήκε το μοιραίο πλοίο, έβαλε τέλος στη ζωή του, πηδώντας στο κενό από την ταράτσα του 6ου ορόφου των κεντρικών γραφείων της ακτοπλοϊκής στην Ακτή Κονδύλη στον Πειραιά.
Μπροστά μας υπάρχει η πρόκληση των εκλογών, η οποία θα αποτελέσει crash test για τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε το μέλλον για εμάς, τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Οι εκλογές αυτές είναι καθοριστικές για το μέλλον της χώρας σε πάρα πολλά επίπεδα. Για την πορεία της οικονομίας, την εξωτερική πολιτική, τις συμμαχίες μας, την αμυντική θωράκιση της χώρας, τον εκσυγχρονισμό του Κράτους και της καθημερινότητας μας. Το ζητούμενο των προσεχών εκλογών είναι να δούμε πόσοι δεν πάσχουν από το σύνδρομο του αυτοκτονικού ιδεασμού!