Πίσω από την φαινομενική ηρεμία και την «χαλαρή» πορεία προς το συνέδριο του Φεβρουαρίου στην Κουμουνδούρου, τα μαχαίρια ακονίζονται, συμμαχίες χαλούν ή αποκαθίστανται και όλοι ετοιμάζονται για ένα σκληρό μπρα ντε φερ με το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα». Δηλαδή, στη μέρα μετά τις επόμενες εκλογές, όταν θα κριθούν τα πάντα για τον ΣΥΡΙΖΑ γενικώς, αλλά κυρίως για τον Αλέξη Τσίπρα ειδικώς.
Παρότι όλοι οι εμπλεκόμενοι επιχειρούν να κρατήσουν χαμηλούς τόνους για το κλίμα στην Κουμουνδούρου, η προ δύο εβδομάδων συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και μία, φαινομενικά «καθημερινή» κόντρα του Αλέξη Τσίπρα με την εσωκομματική του αντιπολίτευση, ανέδειξε τα μαχαίρια που... ακονίζονται με «στοχοπροσήλωση», που θα έλεγαν και οι παλιοί κομμουνιστές.
Η υπόθεση είναι γνωστή: ο Αλέξης Τσίπρας, παρουσιάζοντας την πρότασή του για τη διεξαγωγή του συνεδρίου του κόμματος, ζήτησε να υπάρχει μία ποσόστωση της τάξης του 20% για όσα στελέχη προέρχονται από τους «συμμάχους» (ΔΗΜΑΡ, Προοδευτική Συμμαχία, «Κοινωνική Συμφωνία» της Λούκας Κατσέλη, «Γέφυρα» κ.α.) ώστε οι συγκεκριμένοι να μην «χαθούν» μέσα στον «χυλό» των μελών του ΣΥΡΙΖΑ που θα ψηφίζουν στις νομαρχιακές και τοπικές οργανώσεις.
Επίσης, ο πρόεδρος του κόμματος τάχθηκε υπέρ του να συμμετάσχουν στο συνέδριο με πλήρη δικαιώματα (να μετάσχουν, δηλαδή, και στις ψηφοφορίες –κρατήστε το αυτό...) 150 «αριστίνδην» μέλη του συνεδριακού σώματος, που θα ήταν «προσωπικότητες από τον χώρο της κοινωνίας, της πολιτικής, των κινημάτων» κτλ.
Η «Ομπρέλα», λοιπόν, κινήθηκε συμφωνημένα και, όπως έλεγαν στελέχη που μετείχαν στη συνεδρίαση, «ήταν η πρώτη φορά που όλοι της Ομπρέλας συμπεριφέρονταν σαν να είναι ενιαία τάση ή ενιαία εσωκομματική αντιπολίτευση». Με άλλα λόγια, η «συμμαχία» των «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου με την «ιστορική ηγεσία» του ΣΥΡΙΖΑ (Φίλης, Βούτσης, Παπαδημούλης, Σκουρλέτης κ.α.) φαίνεται ότι έχει εξελιχθεί σε «γάμο» και η «μαγιά» για την εσωκομματική αντιπολίτευση έχει «δέσει»...
Επιστρέφουμε, όμως, στο βασικό παρασκήνιο: ο Αλέξης Τσίπρας κατέβασε την ως άνω πρόταση, η εσωκομματική αντιπολίτευση την απέρριψε και τότε, όντας σίγουρος για τα εσωκομματικά «κουκιά» στο συγκεκριμένο όργανο, ο Αλέξης Τσίπρας την έθεσε σε ψηφοφορία και την «πέρασε» δια της πλειοψηφίας. Όμως, αυτό είναι κάτι που ενδέχεται να έχει την πολυτέλεια να κάνει μόνο μέχρι τον Φεβρουάριο, καθώς οι συσχετισμοί ενόψει συνεδρίου είναι οριακοί.
Ο λόγος, άλλωστε, που η «Ομπρέλα» δεν ήθελε ποσόστωση για τους «συμμάχους» και απέρριπτε ακόμη και τη συμμετοχή των 150 «προσωπικοτήτων» στο συνεδριακό σώμα είναι ακριβώς αυτός: ότι, δηλαδή, εδώ και αρκετό καιρό, σε όλες τις οργανώσεις βάσης του κόμματος, γίνεται μία αθόρυβη δουλειά ώστε να αλλάξουν οι συσχετισμοί.
Η δουλειά αυτή έχει αποδώσει, δε, σε τέτοιο βαθμό που αρκετοί εκ των «Ομπρελοφόρων» εκτιμούν ότι στο συνέδριο, η επικράτηση των «προεδρικών» ή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης θα κριθεί για μία χούφτα ψήφους. Εξ ού και τινές εξ αυτών χαμογέλασαν σκωπτικά, όταν ο Αλέξης Τσίπρας τους εγκάλεσε γιατί «κάνουν θέμα για 150 άτομα μέσα σε 5.000 συνέδρους»...
Η εσωκομματική αντιπολίτευση κάνει θέμα ακριβώς επειδή εκτιμά ότι το συνέδριο μπορεί να κριθεί για... δέκα ή είκοσι άτομα που θα κληθούν να ψηφίσουν, ως γνωστόν, για την επόμενη Κεντρική Επιτροπή. Αν, λοιπόν, η «Ομπρέλα» καταφέρει να αναδείξει το 50% των συνέδρων, τότε αυτοί θα ψηφίσουν τους δικούς τους ανθρώπους στα όργανα –και δη στην Κεντρική Επιτροπή. Και ως γνωστόν, κόμμα στο οποίο ο αρχηγός δεν ελέγχει την Κεντρική Επιτροπή είναι κόμμα ακέφαλο. Ή, τελοσπάντων, κόμμα που αλλάζει αρχηγό.
Άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε την απάντηση όταν ρωτούσε τους «Ομπρελάκηδες» γιατί «κάνουν θέμα για 150 άτομα». Τον έχει ήδη ενημερώσει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, που εδώ και καιρό «οργώνει» τις τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις του κόμματος, ότι οι «53» έχουν κάνει... δουλειά. Στην κατεύθυνση αυτή φαίνεται πως δούλευε και ο προκάτοχος του Τζανακόπουλου στο «τιμόνι» του κομματικού μηχανισμού, ήτοι ο «πολύς» Πάνος Σκουρλέτης.
Ενδεικτικά, βάσει των ψηφοφοριών που έγιναν πρόσφατα, οι οργανώσεις της Α’ Αθήνας φαίνεται πως αποτελούν το «μελίσσι» της εσωκομματικής αντιπολίτευσης (καθώς το δίδυμο Βούτση-Φίλη φαίνεται πως κάνει δουλειά «μυρμηγκιού»...), ενώ οι «53» έχουν πάει ανέλπιστα καλά και στα Βόρεια Προάστια, ήτοι στον Βόρειο Τομέα της Β’ Αθηνών.
Στα χέρια της «Ομπρέλας» έχει πέσει η Α’ Θεσσαλονίκης, τα... Χανιά του Παύλου Πολάκη, αρκετές επιμέρους νομαρχιακές και τοπικές οργανώσεις (Λάρισα, Εύβοια, Αργολίδα, Φωκίδα, Γρεβενά κ.α.) ενώ διαμορφώνεται μία ισορροπία του τρόμου (για τους «προεδρικούς») σε άλλες πολυπληθείς περιοχές, όπως ο Νότιος Τομέας της Β’ Αθηνών, η Α’ Πειραιά και ορισμένες οργανώσεις στα Δυτικά Προάστια.
Η μάχη, λοιπόν, στο συνέδριο για τον έλεγχο του κόμματος προμηνύεται σκληρή και στον 7ο όροφο της Κουμουνδούρου έχουν ήδη «ξεχάσει» τους συσχετισμούς «70-30» του παρελθόντος. Αν ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρει να μην χάσει το κόμμα, θα βγει από το συνέδριο με έναν συσχετισμό του τύπου «52-48» ή αντιστοίχως οριακό. Τόσο οριακό που δε θα μπορεί να μην ρωτήσει το κόμμα αν συνεχίζει να τον θέλει, όταν θα χάσει τις επόμενες εκλογές.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
