Τι πρέπει να διορθώσει η Κυβέρνηση στην οικονομική καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, αλλά την ίδια στιγμή φαίνεται ότι έχει άγνοια κινδύνου για το πόσο μπορεί να της στοιχίσουν μια σειρά λαθών που έχουν γίνει και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αγγίζουν το σύνολο του εκλογικού σώματος.

Καταρχάς να επισημάνουμε ότι πέρυσι τέτοια εποχή ήταν πολλές οι φωνές που καλούσαν την κυβέρνηση να μην υπερ-αναδείξει το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών σε... Κυπριακό ζήτημα, γιατί θα υποστεί ζημία. Το προδιαγεγραμμένο βεβαιώθηκε ως γεγονός στις Ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου. 

Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης

Η Νέα Δημοκρατία, μέσα σε ένα χρόνο, από το 41% των εθνικών εκλογών του Ιουνίου 2023, βρέθηκε στο 28%. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε ότι το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών έκανε μεγάλη ζημιά, αλλά με τα... μνημόσυνα δεν γίνεται δουλειά! Όφειλε να το φέρει μετά τις Ευρωεκλογές και με συνοπτικές διαδικασίες να το κλείσει σε μία εβδομάδα. Δεν το έπραξε και το τίμημα ήταν βαρύ.

Από κει και πέρα, υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα τα οποία κοστίζουν στους πολίτες και έτσι όπως το πάει η κυβέρνηση, πιθανόν να της κοστίσουν πολύ ακριβά στις εκλογές του 2027, αν δεν τα διορθώσει. Πάμε να τα απαριθμήσουμε λοιπόν ένα ένα:

Στον κλάδο αιχμής της οικοδομής, η ηλεκτρονική γραφειοκρατία καθημερινά «φουντώνει», ενώ τα κενά στο νομικό πλαίσιο επιτρέπουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας να εκδίδει αποφάσεις, οι οποίες προκαλούν τεράστια αναταραχή και ανατροπές.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού, ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ανασφάλεια επενδύσεων και σε σίγουρη απώλεια Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος και δημοσίων εσόδων. Όταν το ίδιο το Κράτος νομοθετεί και ένας άλλος μηχανισμός απορρίπτει το νόμο, τότε κάτι δεν πάει καλά. Ας σκεφτούν στην κυβέρνηση πόσο κοστίζει η καθυστέρηση υλοποίησης μικρών και μεγάλων οικοδομών και κατασκευαστικών projects και ποιος είναι ο αντίκτυπος στις επενδύσεις και στην απασχόληση. Εκεί που ο κλάδος βρισκόταν στα καλύτερα του μετά τη βαθιά κρίση που γνώρισε κατά την περίοδο των «πέτρινων» μνημονιακών ετών, τώρα, κατασκευαστές και αγοραστές... σιχτιρίζουν την κυβέρνηση.

Η έκδοση πολεοδομικών αδειών καθυστερεί για μήνες, ενώ κανείς δεν ξέρει τι θα του... σκάσει στην πορεία και θα τον στείλει με... έμφραγμα ή εγκεφαλικό! Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, ούτε οι επενδύσεις θα αυξηθούν στο επιθυμητό επίπεδο, ούτε η Εφορία και ο ΕΦΚΑ θα εισπράξουν περισσότερα και υπερ-πολύτιμα έσοδα, ούτε περισσότερες ευκαιρίες για απασχόληση σε ολόκληρο το φάσμα της οικοδομικής δραστηριότητας θα υπάρξουν. Η οικοδομή αποτελεί την "ατμομηχανή" της ανάπτυξης, αλλά φαίνεται ότι με διάφορα λάθη, παραλείψεις, αβελτηρίες και επιπολαιότητες, στο τέλος θα μείνει από... καύσιμα! Κάθε μέρα που περνάει χάνονται πολύτιμα έσοδα, ενώ τα πράγματα αντί να απλοποιηθούν γίνονται πιο πολύπλοκα. Αυτό το αυτονόητο που βιώνουν οι ιδιώτες, πρέπει να το διορθώσει η κυβέρνηση, γιατί αλλιώς, αλίμονο...

Στο θέμα των βραχυχρόνιων μισθώσεων, τα μέτρα που εφαρμόζει η κυβέρνηση, είναι εξαιρετικά πιθανό να ανατραπούν οι ισορροπίες. Δόξα τον Θεό, η Ελλάδα έχει πολύ τουρισμό και υπάρχει χώρος τόσο για την οργανωμένη ξενοδοχεία, όσο και για τα καταλύματα με βραχυχρόνιες μισθώσεις, τα οποία πλέον ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. 

Οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ήρθαν να καλύψουν ένα μεγάλο κενό, ωθώντας μικρούς, μεσαίους και μεγάλους ιδιοκτήτες να επενδύσουν, κάτι που έχει προφανή πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για το σύνολο της οικονομίας.

Η εφαρμογή κανόνων αλλά χωρίς να θολώνει το αφήγημα της ελεύθερης οικονομίας και των νόμων της προσφοράς και ζήτησης είναι σίγουρα μια δύσκολη άσκηση. Ωστόσο, στο τέλος δεν μπορεί να μένει η πικρή γεύση σε αυτόν που ρισκάρει σε περιβάλλον φιλελεύθερης διακυβέρνησης ότι τιμωρείται. 

Σε συνάρτηση με το διαφαινόμενο «φρένο» στην οικοδομή, από διάφορες αποφάσεις που απογοητεύουν, θα βλέπουμε διαρκώς τη στεγαστική κρίση να οξύνεται. Η χώρα έχει ανάγκη από πολλές και σύγχρονες κατασκευές, καθώς δεν είναι μόνο το θέμα της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά και της αντιμετώπισης των συνεπειών, λόγω της έντονης σεισμικότητας. Έχουμε ανάγκη για πολλές νέες οικοδομές με ισχυρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, αλλά δεν θέλουμε με τίποτα τα πράγματα να γίνονται περίπλοκα και στο τέλος να πέφτει... μούντζα, αντί να γίνονται επενδύσεις!

Με όλα αυτά που συναντά κάποιος στην καθημερινότητα του και για τα οποία ρίχνει... καντήλια κατά της κυβέρνησης, δεν εξυπηρετείται κανένας στόχος. Ούτε το απόθεμα κτιρίων θα μεγαλώσει για να διατεθούν περισσότερες κατοικίες, ούτε το πρόβλημα της αντιμετώπισης των συνεπειών των σεισμών θα αμβλυνθεί, ούτε η ενίσχυση της βιώσιμης περιβαλλοντικής ανάπτυξης θα εξυπηρετηθεί, ούτε το κράτος θα εισπράξει περισσότερα έσοδα.

Η εκτός σχεδίου δόμηση αποτελεί ένα μεγάλο και διαχρονικό πρόβλημα για το Κράτος. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και μέχρι ενός βαθμού έχει δίκιο. Όμως, δεν γίνεται το Κράτος να ζητεί από εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων να «τακτοποιήσουν» αυθαιρεσίες σε... ραχούλες, και... κατσικοχώρια και την ίδια στιγμή να λέει ότι ένας ιδιοκτήτης που διαθέτει έκταση 4, 8, 12 ή 20 στρεμμάτων εκτός σχεδίου να μην μπορεί να χτίσει.

Η Κυβέρνηση πρέπει να φέρει νόμους υπέρ της ενθάρρυνσης της υγιούς ανάπτυξης της κατοικίας ή των επαγγελματικών χρήσεων παντού. Εκτός φυσικά από δάση, αρχαιολογικούς χώρους κλπ. Πώς μπορεί να το κάνει αυτό; Υπάρχουν απλοί τρόποι. Για παράδειγμα, μπορεί να εγκρίνει οικοδομικές άδειες σε άρτια οικόπεδα και αγροτεμάχια εκτός σχεδίου, εάν οι κατασκευές γίνονται με πυράντοχα υλικά, αποστάσεις, φυτεύσεις πυράντοχων δένδρων και φυτών, εγκατάσταση συστημάτων πυρασφάλειας και πυρόσβεσης. Από κει και πέρα, το ρίσκο θα το αναλαμβάνει ο κάθε ιδιώτης που θα ξέρει ότι για να χτίσει, πρέπει να πληροί αυστηρούς κανόνες της πολεοδομικής, αντισεισμικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Άλλο πράγμα είναι ότι δεν επιτρέπεται να κάνεις απολύτως τίποτα και εντελώς διαφορετικό ότι θα κάνεις κάτι για το οποίο ισχύουν αυστηρότατοι κανόνες και προδιαγραφές.

Η Ελλάδα είναι χώρα ιδιοκτητών και νοικοκύρηδων, πολλοί εκ των οποίων έχουν γίνει... μπατίρηδες. Ακόμη και αυτός που ζει στο ενοίκιο στην Αθήνα, μπορεί να διαθέτει ένα οικόπεδο 4 στρεμμάτων στο χωριό του και να είναι εκτός σχεδίου και κοντά στα όρια του οικισμού, αλλά να μην μπορεί να χτίσει. Έτσι, είναι καταδικασμένος να ζήσει στην Αθήνα, να πληρώνει υψηλά ενοίκια και την ίδια στιγμή, όλοι να... κλαίμε γιατί εγκαταλείπεται η επαρχία. Η επιπλέον δόμηση τετραγωνικών μέτρων καθ΄ ύψος, μέχρι έναν όροφο πρέπει να επιτρέπεται σε κάθε χωριό και... ραχούλα, με αύξηση του συντελεστή δόμησης, αλλά όχι του συντελεστή κάλυψης. Άλλωστε, κάθε νέα κατασκευή έχει περιβαλλοντικό αποτύπωμα και κατατάσσεται σε πολύ υψηλή ενεργειακή κλάση.

Τις προηγούμενες ημέρες δημιουργήθηκε πολύς θόρυβος με τον... τενεκέ του ελαιόλαδου και βγήκε η «βρώμα» ότι θα μπει πρόστιμο 5.000 ευρώ για όποιον συλληφθεί να διακινεί το προϊόν με αυτόν τον τρόπο. Ευτυχώς που αυτό διαψεύστηκε από τον αρμόδιο υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Χρίστο Δήμα.
Ως προς την ουσία των παρεμβάσεων στην παραγωγή, διακίνηση και εμπορία ελαιόλαδου, κανείς δεν λέει ότι δεν θέλει να μπει τάξη και να περιοριστεί η φοροδιαφυγή.

Ωστόσο, η Κυβέρνηση φαίνεται ότι με τα νέα μέτρα του φορολογικού νομοθέτη, ουσιαστικά στρέφει τη μισή Ελλάδα απέναντι της. 
Ο μικρός παραγωγός που πουλάει 200-300, άντε και 700 κιλά λάδι, χρονιά παρά χρονιά (παραενιαυτοφορία), μπορεί να είναι συνταξιούχος του πρώην ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, του Δημοσίου κλπ. Δεν πρόκειται για επιχειρηματία, ούτε εργολάβο, ούτε... εφοπλιστή! 

Περιμένει να πουλήσει σε συγγενείς και φίλους, το αγνό παρθένο ελαιόλαδο αρίστης ποιότητας με τον τενεκέ, για να πληρώσει εργάτες, που στη συνέχεια θα ρίξουν τα λεφτά στην αγορά. 

Επίσης, ο παραγωγός θέλει να αγοράσει λιπάσματα, ραβδιστικά μηχανήματα, ελαιόπανα κλπ.

Ως επί τω πλείστον, όλη αυτή η διαδικασία οδηγεί σε ζημία στις περισσότερες των περιπτώσεων, παρά τις υψηλές τιμές της τελευταίας διετίας, οι οποίες, όμως υποχωρούν ραγδαία, την ίδια στιγμή που τα εργατικά έχουν εκτοξευτεί. 

Στην καλύτερη περίπτωση, η συντριπτική πλειονότητα των μικροπαραγωγών πάνε να βγάλουν ένα μηνιαίο κέρδος που δεν αντιστοιχεί ούτε καν στα μισά χρήματα που μπορεί να λαμβάνει κάποιος από μια γκαρσονιέρα, δηλαδή 100-150 ευρώ σε μηνιαία βάση και μάλιστα πολύ... μπερεκέτικα! 

Οι μεσαίοι παραγωγοί βγάζουν σίγουρα περισσότερα, αλλά αυτοί είναι κυρίως επαγγελματίες αγρότες, ενώ οι μεγάλοι είναι καθαρά επαγγελματίες αγρότες. Ειδικά ο μικροπαραγωγός, με τέτοια αστεία ποσά που μπορεί να κερδίσει, έρχεται να συμπληρώσει το εισόδημα, για να πληρώσει το ρεύμα, ή να βγάλει το ψωμί και το κρέας του μήνα. Θα πιεί έναν καφέ παραπάνω, θα βάλει ένα κιλό κρέας στην ταβέρνα, θα πιεί ένα ποτήρι κρασί παραπάνω, θα δώσει ένα ποσό ως χαρτζιλίκι στο παιδί και το εγγόνι του.

Με τις παρεμβάσεις που δρομολογεί η κυβέρνηση για να εισπράξει επιπλέον 200 εκατ. ευρώ από ΦΠΑ και Φόρο Εισοδήματος, θα χάσει πολλά περισσότερα, γιατί πολύ απλά η περίπτωση της ελαιοκομίας στην Ελλάδα είναι μια πολύ ειδική περίπτωση. Οι ελαιώνες θα εγκαταλειφθούν από τους μικροπαραγωγούς που ξεπερνούν το 1.000.000 πανελλαδικά, τις ελιές θα τις φάνε τα... πουλάκια, εργάτες δεν θα πάρουν το μεροκάματο, επιχειρήσεις δεν θα πουλήσουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ραβδιστικά μηχανήματα, ελαιόπανα κλπ. Το γνήσιο λάδι από τον μικρό παραγωγό θα εκλείψει, τα ελαιοτριβεία θα έχουν μικρότερες ποσότητες, οι εξαγωγές μας θα μειωθούν και τελικά θα το ρίξουμε όλοι στο τουρκικό και τυνησιακό ελαιόλαδο! Αν η κυβέρνηση δεν βρει εγκαίρως τρόπο για να αμβλύνει την οργή των μικρών παραγωγών, που δεν είναι επαγγελματίας και επί της ουσίας πρέπει να ανοίξουν... παρτίδες και λογαριασμούς με την Εφορία λες και είναι... εφοπλιστές, τότε αλίμονο της.

Αναμφίβολα, τα μέτρα κατά της φοροδιαφυγής δεν μπορεί να είναι "α λα καρτ", αλλά, η περίπτωση του ελαιόλαδου είναι εξαιρετική και για τον λόγο αυτό πρέπει να καταλάβουν στην κυβέρνηση, ότι μαζί με όλα τα άλλα προβλήματα, κάποιοι θα εκφραστούν... αναλόγως στην κάλπη. Αν στην κυβέρνηση έχουν βαλθεί να ανεβάσουν τα ποσοστά των γελοίων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ας μας το πει για να γίνουν όλα... ροντέο!

Σε Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Κρήτη, νησιά Ιονίου, Χαλκιδική, Λέσβο, Ρόδο, Χίο, Κω και μερικές ακόμη περιοχές της χώρας, η οργή ξεχειλίζει και στο τέλος το ταμείο θα είναι μείον και σε φορολογικά έσοδα και σε παραγωγή και φυσικά σε... ψήφους! Πιθανόν, κάποια στιγμή η κυβέρνηση να αντιληφθεί τι πρόκειται να... πάθει και να θέσει σε πιο ορθολογική βάση το ζήτημα της συγκομιδής, διακίνησης και εμπορίας ελαιόλαδου από τους μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.

Το θέμα των αναδρομικών στους συνταξιούχους για το ενδεκάμηνο που μεσολάβησε από το Ιούνιο του 2015 έως τον Μάιο του 2016, όταν ψηφίστηκε ο Νόμος Κατρούγκαλου είναι εξαιρετικά σημαντικό και μπορεί να στερήσει εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία.
Περίπου 370.000 συνταξιούχοι προσέφυγαν στα δικαστήρια και θα λάβουν τα αναδρομικά. Όμως, άλλοι 900.000 που δεν προχώρησαν σε κάποια νομική ενέργεια και δεν συμμετείχαν σε ομαδικές αγωγές, πιάστηκαν... κορόιδα! Πίστεψαν όσα τους είπε η κυβέρνηση το 2020, ότι δεν χρειάζεται να προσφύγουν στα δικαστήρια γιατί θα πάρουν τα λεφτά τους. Τζίφος! Σε λίγο καιρό θα βγει η οριστική απόφαση για όσους προσέφυγαν, ενώ όσοι δεν προσέφυγαν θα καθίσουν στον... άσσο!

Το δημοσιονομικό κόστος για το σύνολο των συνταξιούχων είναι σημαντικό, αλλά αν επιμεριστεί σε 4 ετήσιες δόσεις, τότε, λόγω του υπερ-πλεονάσματος δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Βέβαια, η κυβέρνηση ξέρει και κάνει το κουμάντο, ενώ η άσκηση αυτή θέλει μεγάλη προσοχή για να μην υπάρξει κάποιος δημοσιονομικός εκτροχιασμός. Ηθικά, η κυβέρνηση πρέπει να επιστρέψει χρήματα στους 900.000 συνταξιούχους που δεν προέβησαν σε καμία νομική ενέργεια. Μόνο και μόνο για να μην αισθάνονται εξαπατημένοι, πρέπει να καλυφθούν και αυτοί από την καταβολή των αναδρομικών.

Όλα τα παραπάνω, άμεσα ή έμμεσα αφορούν τη συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού και κατ΄ επέκτασιν του εκλογικού σώματος. Η κυβέρνηση γενικά έχει δείξει ότι αφουγκράζεται τα κοινωνικά αιτήματα και δείχνει διάθεση για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, τα προαναφερόμενα ζητήματα με φόντο το πρόβλημα της ακρίβειας, θολώνουν την κρίση και την τελική επιλογή. Αν δεν διορθωθούν έως το 2026, τότε το κυβερνών κόμμα μπορεί να πάει σε εκλογές την άνοιξη του 2027 και να πιστεύει με αυτό που θα δει! Η χώρα έχει ανάγκη τον Κυριάκο Μητσοτάκη πολύ πέρα από το 2027, αρκεί φυσικά να το θέλει και ο ίδιος...

Μέσα στο προσεχές διάστημα, ελπίζουμε ότι ολόκληρη η κυβέρνηση θα συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει. Καλές οι μεταρρυθμίσεις, αλλά πολλές φορές όταν προκρίνεται η εμμονή στους τύπους, τότε χάνεται η ουσία και στη συνέχεια έρχεται η... ψυχρολουσία! Ελπίζουμε ότι όλοι έχουν αντιληφθεί τι πρέπει να κάνουν, σε ζητήματα πρώτης γραμμής. Αν δεν το έχουν αντιληφθεί ή δεν θέλουν να καταλάβουν, τότε η κάλπη μπορεί να αποδειχθεί σε πολύ σκληρό τιμωρό! 

Αν δεν ξυπνήσουν στην κυβέρνηση, τότε, αυτό που θα έρθει μπορεί να είναι ανατριχιαστικό, τόσο για την ίδια, όσο και για τη χώρα. Και με κάθε κόστος, δεν πρέπει να συμβεί ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Γιατί, αν φύγει ο Μητσοτάκης, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε για το τίμημα που θα πληρώσουμε όλοι μαζί ως πολίτες και ως χώρα...

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις