Ένα ακόμα δημοσίευμα εκθέτει τον Τούρκο πρόεδρο για την ανεύθυνη και αναξιόπιστη στάση του και την απόφασή του να μπλοκάρει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Μια απόφαση που έχει ήδη προκαλέσει αποσταθεροποίηση στο διεθνές σκηνικό και θέτει ζητήματα ασφάλειας εν μέσω ενός πολέμου που είναι σε εξέλιξη σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Αυτή τη φορά, σε συνέντευξη του στο Ilta Sanomat, ο πρόεδρος της Φινλανδίας Sauli Niinistö δηλώνει πως σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Τούρκο Πρόεδρο στις 4 Απριλίου, ο κ. Ερντογάν είχε εκφράσει την θετική του στάση για την απόφαση της Φινλανδίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος Niinistö δήλωσε: «Στο τέλος μιας μακράς συζήτησης που είχα μαζί του, είπε πως σε περίπτωση αίτησης ένταξης στο ΝΑΤΟ, θα κρατήσει θετική στάση» προσθέτοντας πως ο κ. Ερντογάν είχε πει πως θα αξιολογούσε το ενδεχόμενο ένταξης ευνοϊκά.
Μάλιστα, ο πρόεδρος Niinistö επισημαίνει πως: «Δεν υπήρχε πιθανότητα παρερμηνείας».
Ο Φινλανδός πρόεδρος ισχυρίζεται πως και ο Υπουργός Εξωτερικών Pekka Haavisto είχε στις 5 Μαΐου επικοινωνία με τον Τούρκο ομόλογό του Τσαβούσογλου από την οποία προέκυπτε πως δεν τίθεται κανένα πρόβλημα σε σχέση με το ενδεχόμενο ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με το Ilta-Sanomat, αξίζει να σημειωθεί πως μετά την από τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα στον Φινλανδό Πρόεδρο Niinistö και τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν και πιο συγκεκριμένα στις 4 Απριλίου, η Τουρκική Προεδρία έκανε ανάρτηση στο twitter με την οποία γνωστοποιούσε πως κατά τη διάρκεια της εν λόγω συζήτησης, ο Erdogan εξέφρασε την προσδοκία του για άρση στο εμπάργκο όπλων στην Τουρκία.
Μάλιστα, ο Πρόεδρος Niinistö διευκρίνισε σε ειδησεογραφικό πρακτορείο της Φινλανδίας πως το ζήτημα των εξαγωγών όπλων δεν τέθηκε ως προϋπόθεση για την ένταξη της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, «αλλά αποτέλεσε μια ξεχωριστή συζήτηση».
Η συνέντευξη του Φινλανδού Προέδρου έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου που τονίζουν την αφερεγγυότητα του Τούρκου Προέδρου που δημιουργεί μια ακόμα εστία ανασφάλειας σε μια εποχή η ο πλανήτης χρειάζεται περισσότερο από ποτέ πολιτική και ενεργειακή σταθερότητα.