Η Ευρώπη δεν ήταν προετοιμασμένη για τον ακραίο καύσωνα των προηγούμενων ημερών. Αυτό είναι προφανές από τον αριθμό των νεκρών από το κύμα μέχρι στιγμής.
Η ανετοιμότητα της Ευρώπης φάνηκε όταν τεράστιες φλόγες εξαπλώθηκαν στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία την περασμένη εβδομάδα και, αντί να αναπτύξει επιπλέον πυροσβεστικά αεροσκάφη, η Ευρωπαϊκή Ένωση συζητούσε για την αγορά τους.
Ακόμα, θα μπορούσε να φανεί στον αντίκτυπο που είχε το κύμα καύσωνα σε ολόκληρη την οικονομία - με την ενέργεια, τις μεταφορές και τις τεχνολογικές υποδομές να δυσκολεύονται να λειτουργήσουν σε θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 40 βαθμούς Κελσίου.
Καθώς οι θερμοκρασίες έσπασαν τα ρεκόρ όλων των εποχών σε ολόκληρη την ήπειρο, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, οι επιστήμονες προειδοποίησαν ότι δεν επρόκειτο απλά για ένα φρικτό περιστατικό: Η θερμότητα αυτού του ακραίου και υψηλότερου κύματος θα επιστρέφει όλο και πιο συχνά λόγω της Kλιματικής Aλλαγής.
Ενώ η σοβαρότητα του καύσωνα ήταν νέα, η αντίδραση και τα προληπτικά μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις - ή μάλλον δεν λαμβάνουν - για την υπερβολική ζέστη μπορεί να καθορίσουν όχι μόνο πόσοι μπορεί να χάσουν τη ζωή τους, αλλά και το επίπεδο αναστάτωσης στην κοινωνία και στην οικονομία.
«Πραγματικά έτσι το αντιμετωπίζουμε», δήλωσε στο POLITICO ο Μάαρτεν φαν Άαλστ, διευθυντής του κλιματικού κέντρου του Ερυθρού Σταυρού και μέλος του επιστημονικού συμβουλευτικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την κλιματική αλλαγή.
Ανεπαρκής χρηματοδότηση
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις απλώς αποτυγχάνουν να προετοιμαστούν επαρκώς για έναν θερμότερο πλανήτη. Όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αναπτύξει εθνικά σχέδια για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή. Συχνά όμως αυτά είναι σπάνια και δεν χρηματοδοτούνται.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε χώρα μέλος καλείται να αναφέρει πόσα δαπανά για τη λεγόμενη «προσαρμογή στο κλίμα» — συνολικά και ανά τομέα. Ανάλυση του POLITICO δείχνει ότι 20 από τις 27 χώρες είτε παρέχουν περιορισμένες ή καθόλου λεπτομέρειες για τα σχέδια δαπανών τους.
Η ζέστη είναι η πιο θανατηφόρα φυσική καταστροφή της Ευρώπης. Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, μεταξύ 76.000 και 128.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τα κύματα καύσωνα, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΧ που κοινοποιήθηκαν στο POLITICO.
Ωστόσο, ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων που σχετίζονται με τη ζέστη τις τελευταίες δεκαετίες καταγράφηκε όχι στην παραδοσιακά καυτή Ισπανία ή Ιταλία, αλλά στη Γερμανία, υπογραμμίζοντας τον ρόλο που διαδραματίζουν οι τοπικές πολιτικές και τα επίπεδα προετοιμασίας.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, λιγότερες από τις μισές από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν σχέδια δράσης για τη διαχείριση των επιπτώσεων της υπερβολικής ζέστης στην υγεία — και από αυτές που έχουν, περισσότερες από τις μισές χρηματοδοτούνται ανεπαρκώς.
«Η ασυμφωνία μεταξύ του επιπέδου κινδύνου και του ρυθμού δράσης είναι σκανδαλώδης», δήλωσε ο Μάρτιν Χέρμαν, γιατρός με έδρα το Μόναχο και πρόεδρος της Γερμανικής Συμμαχίας για την Προστασία του Κλίματος και την Υγεία, ενός δικτύου εργαζομένων στον τομέα της υγείας. «Δεν ξέρουμε πότε έρχεται το επόμενο μεγάλο κύμα και δεν είμαστε προετοιμασμένοι».
Ορισμένες χώρες άρχισαν να αναλαμβάνουν δράση μετά από ένα θανατηφόρο κύμα καύσωνα το 2003. Η Γαλλία υιοθέτησε ένα λεγόμενο σχέδιο για καλύτερη προειδοποίηση και προστασία των κατοίκων. Πολλές από τις δημοτικές αρχές της κατέγραψαν επίσης τους πιο ευάλωτους πολίτες τους, ώστε να μπορούν να έρθουν σε επαφήμαζί τους με συμβουλές υγείας όταν πλησιάζει ένα κύμα καύσωνα.
Πέντε χρόνια αφότου το γερμανικό υπουργείο Περιβάλλοντος ζήτησε τοπικά σχέδια δράσης για τη θερμότητα, μια έρευνα σε 300 γερμανικές περιφερειακές αρχές από την εφημερίδα Die Zeit διαπίστωσε ότι το 80% δεν είχε κανένα πρωτόκολλο σε ισχύ.
Η χώρα επίσης δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις δασικές πυρκαγιές με τον ρυθμό και την κλίμακα που καταπίνουν τώρα τεράστιες εκτάσεις γης. Μόνο στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας ξέσπασαν έντεκα πυρκαγιές σε τέσσερις ημέρες.
Ακόμη και όταν τρέχουν σε φλεγόμενα χωράφια και δάση, οι πυροσβέστες παλεύουν με έναν μπερδεμένο γραφειοκρατικό ιστό.