Στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια ιστορία, το αποτύπωμα της Γαλλίας του Διαφωτισμού, της Γαλλικής Επανάστασης αλλά και του Ναπολέοντα υπήρξε καταλυτικό διότι μετά από τα παραπάνω γεγονότα μια νέα Ευρώπη και μια νέα Γαλλία προέκυπτε.
Έτσι, λοιπόν και τώρα είμαστε εμπρός σε μια νέα Γαλλία και μια νέα Ευρώπη, αφού η Γαλλία, από την ώρα που έφυγε η Μεγ. Βρεττανία από την ΕΕ αποτελούν μαζί με τη Γερμανία τους πυλώνες της Ενωμένης Ευρώπης.
Του Γιάννη Μήτσιου*
Η «νέα Γαλλική επανάσταση», σηματοδοτεί μια νέα στροφή και μεγάλη αλλαγή στο τοπίο της πολιτικής, αφού έφερε τα πάνω κάτω σε σταθερές που ξέραμε μέχρι τώρα. Έτσι πχ:
• Για πρώτη φορά σε μια μεγάλη χώρα της Ευρώπης, ηττούνται τα παραδοσιακά κόμματα της δεξιάς και των σοσιαλιστών, δείγμα ότι ο κόσμος σιχάθηκε την διακυβέρνηση των περασμένων δεκαετιών και την αποτυχία τους στο να φέρουν πραγματικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις και καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
• Για πρώτη φορά ο ευρωσκεπτικισμός που εκφράστηκε τόσο από το κόμμα της Λεπέν αλλά και της αριστεράς του Μελανσόν ξεπέρασε το 40%, χωρίς να προσθέσουμε και ένα σοβαρό μέρος ευρωσκεπτικιστών που ψήφισαν Φιγιόν ή και που συνυπάρχουν σε άλλα κόμματα. Πολύ πιθανόν ο ένας στους δύο Γάλλους να αμφισβητεί την ίδια την ΕΕ.
• Για πρώτη φορά, ένας 39χρονος «αντισυστημικός» (παιδί του συστήματος και των media), κατεβαίνει ανεξάρτητος υποψήφιος πρόεδρος ιδρύοντας ένα κίνημα, ένα χρόνο πριν τις εκλογές και καταφέρνει να πάρει το 25% των ψήφων και να γίνει πολύ πιθανόν ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας που
• Για πρώτη φορά ένας πιθανόν Πρόεδρος δεν έχει κόμμα πίσω του αλλά ούτε και βουλευτές στη Βουλή να τον υποστηρίξουν, την ώρα που σε ένα μήνα η Γαλλία θα έχει βουλευτικές εκλογές και ο Πρόεδρος θα είναι όμηρος στην ουσία κομματικών συμφωνιών στη Βουλή και στη Γερουσία, αφού κανένα κόμμα δεν πρόκειται να λάβει π.χ. τους 289 από τους 566 βουλευτές, για να έχει αυτοδυναμία.
Η Λεπέν και ο Μελανσόν αν κρατήσουν τα ποσοστά τους θα ελέγχουν το 40% της νέας Βουλής με πάνω από 200 βουλευτές, ενώ το κόμμα των σοσιαλιστών έχει στην ουσία εξαερωθεί ενώ η δεξιά των Φιγιόν και Σαρκοζί κατασπαράσσεται στην ουσία από εσωτερικές διαμάχες.
• Για πρώτη φορά και ένα πολιτικό σύστημα ενώνεται (προσωρινά),ενάντια σε εκείνους που το απειλούν και το αμφισβητούν στα ίσα. Εν ονόματι της προστασίας της Δημοκρατίας από το κόμμα της Λεπέν η Δεξιά του Φιγιόν, οι Σοσιαλιστές, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας, η μισή αριστερά του κόμματος του Μελανσόν, ενώνονται υπέρ του Μακρόν ενώ και η ΕΕ μέσω Γιουνκέρ παρενέβη να δηλώσει ποιον επιθυμεί να ψηφίσει ο γαλλικός λαός
Άρα τι δηλώνουν όλα τα παραπάνω για το μέλλον της Γαλλίας αλλά και της ίδιας της Ευρώπης; Μήπως περάσαμε σε μια νέα φάση της πολιτικής επιστήμης, των ιδεολογιών και της ευρωπαϊκής ιστορίας όπως την ξέραμε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Σαφέστατα και ναι.
Ήδη μετά το Brexit και το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών απεδείχθη ότι οι πολίτες παγκοσμίως αμφισβητούν πλήρως το σύστημα, τα κομματικά κατεστημένα και γενικότερα την χειραγώγηση των κρατών από πολιτικούς και κόμματα «μαριονέτες» των κυρίαρχων οικονομικών παραγόντων και των διεθνών πολιτικών δομών, αφού στην ουσία ούτε το βιοτικό τους επίπεδο αλλάζει αλλά και η κοινωνική συνοχή των λαών δοκιμάζεται από την μετανάστευση, την τρομοκρατία και την ανασφάλεια.
Μετά τις γαλλικές εκλογές, η Γαλλία θα βγει τραυματισμένη, με κίνδυνο πολιτικής αστάθειας και πόλωσης στο εσωτερικό, την ώρα που βιώνει υψηλή ανεργία, ασθενική ανάπτυξη, οικονομική στασιμότητα και σταδιακή αύξηση του δημοσίου χρέους.
Οι ευρωσκεπτικιστές και εθνικιστές αυξάνονται και πληθύνονται αγγίζοντας μέχρι και το 50% σε ευρωπαϊκές χώρες (βλ. Ολλανδία, Αυστρία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ), όπως επίσης αυξάνεται και η αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας που πολύ δύσκολα θα αντέξει να κρατήσει μόνη της το οικοδόμημα της ΕΕ και του ευρώ με ότι αυτό θα συνεπάγεται για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου και των λαών της.
Η γαλλική επανάσταση του 1789 έφερε ανατροπές, αίμα, τρομοκρατία και τον ίδιο τον Ναπολέοντα που διέλυσε τη Γαλλία και αιματοκύλισε την Ευρώπη για να έρθει μια μεγάλη περίοδος ειρήνης στην Ευρώπη 1814-1914. Για να δούμε τώρα λοιπόν οι άνεμοι της ιστορίας που θα μας οδηγήσουν και τι θα φέρει η «νέα γαλλική επανάσταση»;
*Πολιτικός επιστήμων-διεθολόγος, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Ελεύθερης Πατρίδας
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
