Η κυβέρνηση Μελόνι ενέκρινε διάταγμα, βάσει του οποίου αποφασίζεται η οικοδόμηση γέφυρας που θα ενώνει την Καλαβρία, με το νησί της Σικελίας. Η εποπτεία, για την αποπεράτωση του έργου, θα είναι του υπουργείου υποδομών, επικεφαλής του οποίου είναι ο γραμματέας της Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι.
Η γέφυρα του στενού της πόλης Μεσσίνα αποτελεί σχέδιο το οποίο στο παρελθόν συζητήθηκε αμέτρητες, σχεδόν, φορές, προκαλώντας κομματικές, αλλά και ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις.
Αν το χρονοδιάγραμμα που μόλις εγκρίθηκε αυτή την φορά, μπορέσει όντως να τηρηθεί, τα έργα θα αρχίσουν Τον Ιούλιο του 2024 και αναμένεται να ολοκληρωθούν μέσα σε μια πενταετία. Η καλωδιωτή αυτή γέφυρα θα είναι μήκους 3,3 χιλιομέτρων ( για την μετακίνηση ΙΧ αυτοκινήτων αλλά και τρένων) και, όπως τονίζεται «θα είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο». Κύριος στόχος, είναι να αντικατασταθεί η σημερινή σύνδεση -η οποία πραγματοποιείται με φέρυ- μποτ- και να ευνοηθεί η οικονομική ανάπτυξη της Κάτω Ιταλίας. Το σχετικό διάταγμα της κυβέρνησης της Ρώμης προβλέπει ότι ειδική εταιρία του δημοσίου (η Società Stretto di Messina) θα αναλάβει τον συντονισμό των αναγκαίων δράσεων, για την οικοδόμηση της γέφυρας. Το συνολικό κόστος, υπολογίζεται στα 7 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα καλυφθούν εξ ολοκλήρου από το ιταλικό κράτος.
«Θα κάνουμε πραγματικότητα το μεγάλο αυτό έργο, θα εντυπωσιάσουμε τον κόσμο ολόκληρο», υπογραμμίζεται σε ανακοινωθέν του αρμόδιου υπουργείου.
Η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, όμως, γράφει ότι στο παρελθόν, για μελέτες και σύσταση ειδικών εταιριών με τον συγκεκριμένο στόχο, ξοδεύθηκαν πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς να παραδοθεί στους πολίτες ούτε ένα μέτρο της καλωδιωτής γέφυρας. Παράλληλα, σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι πρόκειται για σεισμογενή περιοχή, όπως και ότι υπό κακές καιρικές συνθήκες -ιδίως με σφοδρό άνεμο- η πρόσβαση στην «γέφυρα του στενού της Μεσσίνα» θα μπορούσε να μην είναι εφικτή.
Για να μπορέσει, τέλος, να περιοριστεί το μήκος της στα 3,3 χιλιόμετρα θα πρέπει αναγκαστικά να επιλεγεί περιοχή η οποία απέχει αρκετά από τις πόλεις του Ρήγιου της Καλαβρίας και της Μεσσίνα της Σικελίας, με «κίνδυνο» να συνεχίσουν -ούτως ή άλλως- να λειτουργούν και οι σημερινές συνδέσεις, μέσω φέρυ μποτ.