Μπορεί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εμφανίστηκε άνετος και χαμογελαστός κατά τη συνάντησή του με τον Ντόναλντ Τραμπ αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πρόεδρος της Τουρκίας έφυγε με άδεια χέρια από τον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με κάποιους την ευθύνη γι’ αυτό την φέρει ο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Τούρκοι αξιωματούχοι είχαν χαρακτηρίσει την συνάντηση της Τρίτης ανάμεσα στους δύο ηγέτες ύψιστης σημασίας για τις ταραγμένες σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και ο Τραμπ, αρχικά, προέβη στις απαραίτητες φιλοφρονήσεις.
Επαίνεσε την Τουρκία ως ένα σημαντικό σύμμαχο στη μάχη κατά της τρομοκρατίας και ξεχώρισε το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) - το οποίο αμφότερες οι χώρες, όπως και η ΕΕ, αναγνωρίζουν ως τρομοκρατική οργάνωση – ως ιδιαίτερη απειλή.
Αγνοώντας το δικό του υπουργείο Εξωτερικών, ο Αμερικανός πρόεδρος παρέλειψε ν’ αναφερθεί στις κάθε άλλο παρά ικανοποιητικές (ειδικά μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος τον περασμένο Ιούλιο) επιδόσεις της Τουρκίας όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υποσχέθηκε να προχωρήσει με τις πωλήσεις αμερικανικών όπλων στην Τουρκία του ΝΑΤΟ.
Αλλά η επιμονή του Ερντογάν όσον αφορά τον τερματισμό της στήριξης και της παροχής οπλισμού στους μαχητές των Μονάδων Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) που μάχονται στη Συρία κατά των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους (και σύμφωνα με την Άγκυρα συνεργάζονται με το PKK) δεν είχε αποτέλεσμα.
Οι διαρκείς απειλές της Τουρκίας για κλείσιμο της βάσης του Ιντσιρλίκ και περισσότερες αεροπορικές επιδρομές κατά μήκος των συνόρων της με τη Συρία έχουν πέσει επίσης στο κενό, καθώς οι Κούρδοι της εμπόλεμης χώρας είναι ένας σημαντικός και αξιόπιστος σύμμαχος στον πόλεμο κατά του χαλιφάτου.
Η απαίτηση του Ερντογάν για απέλαση του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν – ενορχηστρωτή του πραξικοπήματος σύμφωνα με τον τούρκο πρόεδρο - επίσης απορρίφτηκε. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να γίνει λόγος για μια πανωλεθρία του Ερντογάν, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Guardian σε δημοσίευμά του.
Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι όποιες ελπίδες είχε η Τουρκία για μια αλλαγή στάσης των ΗΠΑ στο κουρδο-συριακό ζήτημα είχαν ήδη διαλυθεί την προηγούμενη μέρα από τον Πούτιν.
Μιλώντας στο Πεκίνο, ο ρώσος πρόεδρος ξεκαθάρισε πως συμφωνεί με τον αμερικανό ομόλογό του. «Καθώς ο κουρδικός παράγοντας είναι καθοριστικός για την κατάσταση στη Συρία και οι ένοπλες κουρδικές μονάδες συμμετέχουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του Isis και συγκαταλέγονται μεταξύ των πλέον αποτελεσματικών μονάδων στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, θεωρούμε σωστό να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε μαζί τους», ήταν το μήνυμα του Πούτιν προς την Τουρκία, με τον Ερντογάν να βρίσκεται, έτσι, αντιμέτωπος μ’ ένα κοινό μέτωπο ΗΠΑ – Ρωσίας για το τι μέλλει γενέσθαι στη Συρία.
Αλλά η κοινή στάση των Πούτιν και Τραμπ για το YPG μόνο τυχαία μπορεί να θεωρηθεί και είναι σχεδόν βέβαιο ότι αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης κατά την επίμαχη επίσκεψη του Σεργκέι Λαβρόφ την προηγούμενη εβδομάδα στον Λευκό Οίκο.
Πέρα από τις αποκαλύψεις απόρρητων πληροφοριών στις οποίες φέρεται να προέβη ο αμερικανός πρόεδρος, όλα δείχνουν ότι οι δύο άνδρες συνομίλησαν επίσης για την προοπτική στενότερης συνεργασίας μεταξύ των δύο πλευρών για τον καλύτερο συντονισμό κατά την τελική φάση της εκστρατείας κατά του Ισλαμικού Κράτους, την ενδεχόμενη συγκατάθεση των ΗΠΑ όσον αφορά τις υπό την ηγεσία των Ρώσων ειρηνευτικές συνομιλίες που θέτουν στο περιθώριο τον OHE αλλά και για μια ενδεχόμενη συμφωνία να ξεχάσουν την πυραυλική επίθεση που εξαπέλυσε ο Τραμπ κατά των υποστηριζόμενων από τους Ρώσους κυβερνητικών δυνάμεων του Μπασάρ Αλ Άσαντ τον Απρίλιο.
Παρότι δεν έχουν ακόμη συναντηθεί, η σιωπηρή συμφωνία ανάμεσα στον Τραμπ και τον Πούτιν πλέον δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή: ο ένας σέβεται τα βασικά συμφέροντα του άλλου και κανένας δεν ασχολείται με τις λεπτομέρειες. Οι δύο πρόεδροι τα βρήκαν, άλλωστε, και όσον αφορά το ΝΑΤΟ - προς απογοήτευση πολλών Ευρωπαίων - ενώ ΗΠΑ και Ρωσία, σε γενικές γραμμές συμφωνούν, και για την απειλή της Βόρειας Κορέας.