To πρόπλασμα μίας «προγραμματικής συμφωνίας» που θα αποτελεί και την βασική πολιτική του πρόταση προς τις δυνάμεις του προοδευτικού τόξου οικοδομεί ήδη ο Αλέξης Τσίπρας -και αυτό δεν έχει περάσει απαρατήρητο. 

Με άλλα λόγια, πίσω από τις όντως οξύτατες εκφράσεις που χρησιμοποιεί ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις, de facto προεκλογικού χαρακτήρα, ομιλίες του σε κλειστά στάδια ανά τη χώρα (από το Περιστέρι στην Πάτρα και από εκεί στο Ιβανώφειο), ο πρώην Πρωθυπουργός δεν κρύβει την προσπάθειά του να ρίξει περισσότερο βάρος σε δύο πράγματα: πρώτον, στο «προγραμματικό». 

Δηλαδή, στο να περιγράψει όχι μόνο πόσο «κακός» είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά πώς θα κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν κερδίσει τις εκλογές. Και, δεύτερον, στο «οραματικό». Δηλαδή, στο να «ξεφύγει» ο ΣΥΡΙΖΑ από το «σήμερα» και την καταγγελτική στάση για την κυβέρνηση και να μιλήσει για το αύριο. «Οι πολίτες ψηφίζουν με την προσδοκία και την τσέπη», λένε έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές και, ως εκ τούτου, ο ΣΥΡΙΖΑ αφενός φέρνει ως αιχμή του δόρατός του τις προτάσεις του για την οικονομία, την ακρίβεια και την καθημερινότητα, αφετέρου επιχειρεί να μιλήσει για το «αύριο». 

Ο «σκελετός»

Μάλιστα, οι φράσεις και οι προτάσεις που εκφωνεί αυτό το διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας έχουν ρόλο διττό: από τη μία, αποτελούν τις δεσμεύσεις του κόμματος επί τη βάση των οποίων διεκδικεί την ψήφο των πολιτών. Από την άλλη, αποτελούν τον σπονδυλικό άξονα μίας προγραμματικής συμφωνίας που θα μπορούσε να ενώσει τα προοδευτικά κόμματα και να αποτελέσει την πρώτη προγραμματική ύλης για μία στρατηγική συμφωνία των κομμάτων που θα ήθελαν να συγκροτήσουν μία «προοδευτική κυβέρνηση». 

Ο πρώην πρωθυπουργός, άλλωστε, δεν περιορίστηκε προχθές, από την Θεσσαλονίκη, να περιγράψει μόνο το όραμά του για μία κυβέρνηση «με τους λιγότερους μετακλητούς στην Ιστορία», «με τις περισσότερες γυναίκες από τη Μεταπολίτευση» και «με τον μικρότερο μέσον όρο ηλικίας», αλλά έθεσε επί τάπητος στη δημόσια σφαίρα και τους βασικούς προγραμματικούς στόχους της κυβέρνησης αυτής. 

«Θα βάλουμε τέρμα: Στο εργασιακό καθεστώς της ζούγκλας. Στο πτωχευτικό καθεστώς της λεηλασίας της πρώτης κατοικίας. Στην ποινική ασυλία των τραπεζικών στελεχών.

Στη φορολογική ασυλία των εταιριών που κερδοσκοπούν στο ρεύμα, το πετρέλαιο και τα είδη πρώτης ανάγκης. Στα εμπόδια που κλείνουν τις πόρτες των ΑΕΙ σε χιλιάδες νέα παιδιά. 

Στην πανεπιστημιακή αστυνομία, που θα τη στείλουμε στις γειτονιές για να προστατεύει τους πολίτες από το οργανωμένο έγκλημα. Στην ιδιωτικοποίηση και διάλυση του ΕΣΥ. Τα επόμενα βήματα, τα πιο σημαντικά και κρίσιμα για τη ζωή των ανθρώπων, είναι αυτά που θα ανοίξουν το δρόμο προς μια κοινωνία ισονομίας και δικαιοσύνης. Για να μη μείνει η δικαιοσύνη κενός λόγος και όραμα. Να γίνει πράξη».

Όλα τούτα, λοιπόν, δεν αποτελούν απλώς δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τους πολίτες, αλλά εν ευθέτω χρόνω και όταν η πολιτική συγκυρία καταστεί λίγο ευνοϊκότερη από σήμερα, θα τεθούν υπόψη των προοδευτικών δυνάμεων και θα τούς ζητηθεί να τοποθετηθούν επ’ αυτών. Επί της ουσίας της πολιτικής, δηλαδή, που είναι προφανώς πολύ διαφορετικό πράγμα από αναρτήσεις τύπου «τρολ» με φωτογραφίες του Τσίπρα με τον Καμμένο.