Με αυτοπεποίθηση και συγκεκριμένη στρατηγική βρίσκεται ήδη στην Πράγα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την πρώτη Σύνοδο της ευρωπαϊκής πολιτικής κοινότητας.
Η Ελλάδα έχει χαράξει έναν συγκεκριμένο οδικό χάρτη με δύο βασικά στοιχεία: αφενός να μην χάνει ευκαιρία να εκθέτει την τουρκική προκλητικότητα και τις διαρκείς απειλές της κατά της Ελλάδας, αφετέρου να στέλνει διαρκώς το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση ότι η χώρα σέβεται μεν το διεθνές δίκαιο και λειτουργεί ως παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή, αλλά θα προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο.
Αυτό εξάλλου τόνισε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός και στα μέλη της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, τους οποίους ενημέρωσε για την κλιμακούμενη επιθετική ρητορική της τουρκικής πλευράς.
Η Αθήνα έχει διαμηνύσει σε μία πολύ ευαίσθητη χρονική συγκυρία πως δεν αποκλείει το διάλογο με την Τουρκία, αλλά σ΄ αυτό το σκηνικό πόλωσης και τοξικότητας που έχει δημιουργηθεί με αποκλειστική ευθύνη της γείτονος δεν υφίστανται τέτοια περιθώρια.
Μπορεί η στάση του Τούρκου Προέδρου και το φλερτ του με τις θεωρίες αναθεωρητισμού-που τον συνδέουν με τον Ρώσο Πρόεδρο- να έχουν αλλάξει τη θέση της Ε.Ε ως ένα βαθμό, ωστόσο χρειάζεται μια πιο γενναία αντιμετώπιση της σημερινής ηγεσίας της Τουρκίας σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο.
Οι Βρυξέλλες έχουν βάλει στο μικροσκόπιο τους τις πρόσφατες κινήσεις του κ. Ερντογάν, αλλά και την πρόθεση του να ενταχθεί στον οργανισμό συνεργασίας της Σαγκάης, έναν ευρασιατικό οργανισμό στον οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν η Ρωσία και η Κίνα.
Μάλιστα η εξέλιξη αυτή προκάλεσε δυσαρέσκεια και στο Βερολίνο, με κορυφαία στελέχη της Κυβέρνησης συνεργασίας να έχουν αλλάξει θέση απέναντι στην Άγκυρα. Εν κατακλείδι, η ελληνική πλευρά εργάζεται μεθοδικά μεν αθόρυβα δε με στόχο την ενίσχυση του ευρωπαϊκού μετώπου κατά του κ. Ερντογάν.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για μεσοβέζικες τοποθετήσεις απέναντι σε μια χώρα που απειλεί διαρκώς τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Η Ελλάδα έχει ήδη αναδείξει την ειδοποιό διαφορά ως παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας και υπέρμαχος των ευρωπαϊκών ιδεών και αξιών στα ανατολικά σύνορα της. Φτάνει να το αντιληφθούν και να το αναγνωρίσουν και οι εταίροι στην Ε.Ε στο σύνολο τους.