Μπορεί στην Χαριλάου Τρικούπη να είναι υπέρμαχοι μίας «εθνικής γραμμής» στα ελληνοτουρκικά και διαχρονικά να επιδεικνύουν συνέπεια σε αυτή τους τη θέση για ευνόητους λόγους, αυτό όμως δείχνει πια να μην είναι αρκετό. 

Έτσι, βγαίνουν μπροστά, παίρνοντας σαφή θέση για το τι πρέπει να γίνει και ζητώντας ευθέως ευρωπαϊκή απάντηση.

Αφορμή δεν είναι μόνο η κλιμακούμενα απειλητική ρητορική της Τουρκίας, ούτε οι συνεχείς προκλήσεις της στο Αιγαίο, ούτε ακόμα ακόμα η ανακίνηση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου και η υπογραφή συμφωνίας που φέρεται να επιτρέπει την εκμίσθωση της ΑΟΖ της Λιβύης σε τουρκικές εταιρείες για έρευνες υδρογονανθράκων, κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας. 

Είναι όλα αυτά μαζί και η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής ότι πρόκειται για ένα κράτος – ταραξία στην περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο ότι εκεί που …εξανέστη ο Νίκος Ανδρουλάκης στο σκάνδαλο των υποκλοπών, δεν ήταν ούτε όταν αντελήφθη ότι έπεσε θύμα παρακολούθησης, ούτε όταν επιχειρήθηκε να εμπλακούν ξένες χώρες στην υπόθεση, αλλά όταν κάποιοι προσπάθησαν να του αποδώσουν σχέσεις με το …ερντογανικό καθεστώς. 

Εκείνου, που από τη θέση του ευρωβουλευτή έχει τόσο πολύ εναντιωθεί στην πράξη, και ενίοτε με κόστος, σε αυτό.

Εκτιμώντας ότι ο ρόλος της Τουρκίας είναι αποσταθεροποιητικός στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στην Χαριλάου Τρικούπη, στέλνουν σαφές μήνυμα ότι η προάσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας στη βάση του Διεθνούς Δικαίου είναι αδιαπραγμάτευτη και καλούν την Ε.Ε. στην επικείμενη Σύνοδο της Πράγας να στείλει σαφές μήνυμα ότι η πολιτική της Άγκυρας δεν είναι ανεκτή. 

Στην πραγματικότητα, η πρόταση της Χαριλάου Τρικούπη πατάει σε δύο άξονες και η …καμπάνα χτυπάει για την ΕΕ. Πρώτον, ζητούν ένα διαφορετικό πλαίσιο για τις σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, με αυτοματοποιημένες κυρώσεις, ικανές να αντιμετωπίσουν στην πράξη τις «αναθεωρητικές φαντασιώσεις» των πολιτικών δυνάμεων της γειτονικής χώρας, όπως λένε.

Ως ευρωβουλευτής, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει εδώ και τέσσερα χρόνια, σε απολύτως ανύποπτο χρόνο, περιγράψει ως ‘χίμαιρα’ την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Άποψη που δείχνει να δικαιώνεται σήμερα, με το θεαματικό πισωγύρισμα σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και Κράτους Δικαίου στην γειτονική χώρα. 

Εξηγώντας μάλιστα πρόσφατα, από τη ΔΕΘ ακόμα, τα περί ‘ειδικής σχέσης’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία, έκανε λόγο για  μία αναβάθμιση τελεωνειακής ένωσης της Τουρκίας με την Ε.Ε., αλλά και ένα σύγχρονο νομικό κείμενο παράλληλα, με αυτοματοποιημένες οικονομικές κυρώσεις όταν θα καταπατούνται ανθρώπινα δικαιώματα στο εσωτερικό της Τουρκίας ή θα παραβιάζονται κυριαρχικά δικαιώματα γειτονικών χωρών από την Άγκυρα. 

Την ίδια ώρα, ψηλά στην ατζέντα του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, αλλά και του Νίκου Ανδρουλάκη προσωπικά, αφού εργάστηκε σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση ως ευρωβουλευτής, είναι η τήρηση οριζόντιου και αυστηρού εμπάργκο όπλων προς την Τουρκία, ώστε ο ‘διεθνής ταραξίας’ , όπως την αποκαλούν, να σταματήσει να εξοπλίζεται από ευρωπαϊκές χώρες.

Ο Βενιζέλος, η Τουρκία και οι …ΗΠΑ

Την ίδια ώρα, πάντως, ενδιαφέρον προκαλεί και η πρόσφατα διατυπωθείσα άποψη από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, πρώην Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρώην υπουργό Εξωτερικών, ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι η πρόσοψη των δύσκολων σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση, την ώρα που η Ελλάδα είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και εξαιρετισμούς.

«Η οξεία τουρκική ρητορεία των τελευταίων ημερών απευθύνεται περισσότερο στις ΗΠΑ και λιγότερο στην Ελλάδα. Αφορά κατά βάθος τις δύσκολες σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας», είπε, στο πλαίσιο του συνεδρίου του e-Kyklos «Η Ελλάδα Μετά VI», τονίζοντας ότι τώρα που έχει γίνει ξανά αντιληπτή η σημασία της ευρωαμερικανικής ενότητας και ο ρόλος του ΝΑΤΟ, είναι πολύ δύσκολο για την Τουρκία να συγκρουστεί με τη Δύση και να υπονομεύσει τον βασικό στρατιωτικό της βραχίονα, αφού η αποκοπή της από τη Δύση θα θέσει σε άμεσο και βαθύ κίνδυνο την κοινωνική, εθνοτική και θρησκευτική ενότητα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Μία άποψη, που αν μη τι άλλο αποτελεί ‘τροφή για σκέψη’. Προς το παρόν, τουλάχιστον…