Το σκάνδαλο των υποκλοπών, έτσι όπως διαμορφώνεται με βάση τις νέες αποκαλύψεις, παίρνει πλέον μία πολύ συγκεκριμένη διάσταση, που αφήνει λίγες μόνο εκδοχές για την «υπερασπιστική γραμμή» του ίδιου του Πρωθυπουργού. 

Επ’ αυτού, λοιπόν, του νέου δεδομένου, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να σφίγγει τον κλοιό για την Κυβέρνηση, ώστε να εγκλωβίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε ένα ασφυκτικό σταυροδρόμι που θυμίζει την παροιμία «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Ή, αν προτιμάτε, το «είτε βλαξ, είτε συνένοχος». 

Δεν ήταν τυχαίο ότι ήδη από την αρχή της εβδομάδας, από το πρωί της περασμένης Δευτέρας, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να διαμηνύσει ότι δεν υπάρχουν πλέον πολλές εκδοχές, ούτε πολλά επιχειρήματα για να ξεφύγει το Μαξίμου από την άβολη συζήτηση περί τις υποκλοπές. 

Κι αυτό διότι, τώρα που τα φώτα του σκανδάλου «επιστρέφουν» στην ΕΥΠ και την δράση της, προφανώς οι «διευκρινίσεις» του τύπου «άλλο ΕΥΠ άλλο Predator» πάνε περίπατο, αφού εδώ δεν μιλάμε για διάφορους «σκοτεινούς» τύπους που (υποτίθεται ότι) δρουν υπογείως εν αγνοία του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά για την επίσημη υπηρεσία πληροφοριών της χώρας. 

Την υπηρεσία την οποία έχει, ατυχώς για τον ίδιο, όπως αποδεικνύεται, υπαγάγει υπ’ αυτόν προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τον πρώτο νόμο που «κατέβασε» ως κυβέρνηση. Αυτό τον περίφημο του «επιτελικού κράτους». 

Συμπληγάδες

Εξάλλου, μετά τη δημοσιοποίηση του πρακτικού παρακολούθησης της ΕΥΠ από την εφημερίδα Documento, αλλά και την επιβεβαίωση των υποκλαπεισών συνομιλιών και συνδιαλέξεων από δύο τουλάχιστον συνομιλητές του νυν υπουργού Εργασίας, Κωστή Χατζηδάκη, καθίσταται σαφές ότι εδώ είναι κάπως δύσκολο για το Μαξίμου να μιλήσει για «μυθεύματα». 

Εξάλλου, και ο ίδιος ο Κωστής Χατζηδάκης ουδόλως διέψευσε το περιεχόμενο των συνομιλιών, ούτε αμφισβήτησε τη γνησιότητά τους. Η αποκάλυψη αυτή καθεαυτήν, λοιπόν, ήταν τέτοια ώστε ακόμη και το Μέγαρο Μαξίμου αναγκάστηκε να αλλάξει γραμμή: πλέον, ο εκδότης του Documento δεν ήταν «Αίσωπος», δεν έγραφε «μύθους», ούτε «σενάρια επιστημονικής φαντασίας». 

Αντιθέτως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου κατήγγειλε «ρυπαρά δίκτυα» και «συστημικό πρόβλημα στην ΕΥΠ», αποφεύγοντας να διαψεύσει τις αποκαλύψεις. Απλώς, περιορίστηκε να απλώσει την τελευταία γραμμή άμυνας για την Κυβέρνηση: ότι, δηλαδή, ο πρωθυπουργός δεν είχε ιδέα και δεν έχει καμία ευθύνη, ανεξαρτήτως τού τί έχει γίνει στο τέλος της μέρας. 

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση, όπως και ο υπουργός που περιγράφεται ως το «θύμα» αυτής της ιστορίας, περιγράφουν «αυτονομημένους» παράγοντες στο εσωτερικό της ΕΥΠ, αν και δεν κάνουν τίποτα για να δείξουν ότι θέλουν να πατάξουν αυτό το «παρακράτος» -για το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει την άμεση ευθύνη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ. 

Απονομιμοποίηση

Τούτων δοθέντων, το νέο πολιτικό πλαίσιο που επιχειρεί να οικοδομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει το... ακαταλόγιστο και δεν έχει αντιληφθεί τί συμβαίνει στην υπηρεσία της οποίας προΐσταται και αποδεικνύεται ότι παρακολουθεί... όλο τον κόσμο, είτε ψεύδεται και είναι ο ίδιος ο ιθύνων νους των παρακολουθήσεων. 

Όπως το έθεσε, με πιο «ωμό» τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας στην πρωινή εκπομπή του Open, «ο πρωθυπουργός είτε είναι συνένοχος είτε βλαξ», εννοώντας ότι τρίτος δρόμος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν υπάρχει –πολλώ δε μάλλον που η κυβέρνηση δεν δείχνει να προχωρά σε κάποια επιχείρηση «καθαρά χέρια» στο εσωτερικό της Κατεχάκη, προκειμένου να συγκεκριμενοποιηθούν, να «προσωποποιηθούν» και να τιμωρηθούν τα, κατά Γιάννη Οικονόμου, «ρυπαρά δίκτυα», τα οποία υποτίθεται ότι αφήσουν να διαρρεύσουν ευαίσθητες πληροφορίες σε φιλο-ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ. 

Όπως και να έχει, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνούν ότι όσο και να «χοντρύνει» το σκάνδαλο των υποκλοπών και στο μέτρο που τα θύματα της παρακολούθησης θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η κυβέρνηση δε θα πέσει από αυτό ούτε οι πολίτες θα το αξιολογήσουν ως σοβαρότερο από τον «φουσκωμένο» λογαριασμό του ρεύματος ή τις ανατιμήσεις στα σούπερ μάρκετ. 

Όμως, μία απονομιμοποιημένη κυβέρνηση και ένας πρωθυπουργός που οδεύει στις εκλογές είτε με τη ρετσινιά του «ανυποψίαστου» και «εξαπατημένου», είτε με την ιδιότητα του «ψεύτη» και «συνένοχου», αφενός δεν μπορεί να δώσει με αξιώσεις την εκλογική μάχη, αφετέρου θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει συνομιλητές την επόμενη μέρα των εκλογών, όταν θα έρθει η ώρα των πολιτικών ζυμώσεων και των διερευνητικών εντολών...