Η προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ βρίσκεται στην τελική της ευθεία, με τον Τραμπ να έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, εφόσον οι δημοσκοπήσεις δεν αποδειχθούν εσφαλμένες.
Παρ’ όλα αυτά, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος συνεχίζει να βυσσοδομεί, κάνοντας τους αναλυτές να αναρωτιούνται εάν οι ψηφοφόροι του κόμματος θα αποστασιοποιηθούν επιτέλους από την υποψήφιό τους.
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή θα έπρεπε να είναι: ποιος νοιάζεται; Ολοι όσοι στήριξαν τους τελευταίους μήνες τον Τραμπ φέρουν μερίδιο ευθύνης και είναι πολύ αργά για μετάνοια. Οι ψηφοφόροι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι κάθε ψήφος για υποστηρικτές του Τραμπ στις εκλογές για το Κογκρέσο αποτελεί ψήφο υπέρ του «τραμπισμού».
Ουδείς προσεκτικός παρατηρητής της προεκλογικής εκστρατείας θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι έμαθε κάτι καινούργιο για τον κ. Τραμπ. Από τις πρώτες κιόλας ημέρες είχε καταστεί πασιφανές ότι ο Τραμπ ήταν ένας απατεώνας – όπως είχε πει και ο Μάρκο Ρούμπιο, προτού εντέλει στηρίξει την υποψηφιότητα του Νεοϋορκέζου μεγιστάνα. Ο ρατσισμός και οι σεξιστικές απόψεις του φάνηκαν από την αρχή της εκστρατείας του, η εκδικητικότητα και η έλλειψη αυτοκυριαρχίας που τον διακρίνουν αποδείχθηκαν από τις επιθέσεις του εναντίον του δικαστή Γκονζάλο Κουριέλ και του αποθανόντος στρατιώτη Κιζρ Καν.
Κάθε πολιτικός, ο οποίος θα αποπειραθεί να αποστασιοποιηθεί μετά τις εκλογές από τον Τραμπ, έχει ήδη βαθμολογηθεί με μηδέν στο τεστ χαρακτήρα, καθώς γνώριζε από την αρχή με τι είχε να κάνει και ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα έπρεπε ποτέ να κατέχει υπεύθυνη θέση.
Παρά ταύτα, τα πολιτικά αυτά στελέχη απέφυγαν να καταδικάσουν την υποψηφιότητά του, όσο ο Τραμπ έμοιαζε να έχει πιθανότητες επιτυχίας. Η στάση τους αποτελεί παράδειγμα ηθικής κατάπτωσης και πρέπει να μείνει στις μνήμες ως τέτοιο. Γνωρίζουμε, ασφαλώς, γιατί η πλειονότητα των Ρεπουμπλικανών στήριξε τον Ντόναλντ Τραμπ: ο φόβος αντιποίνων από την κομματική βάση, εάν δεν το έπρατταν. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Αντίθετα, είναι ένας ακόμη λόγος για να πάψουμε να τους εμπιστευόμαστε. Ξέρουμε ήδη ότι δεν διαθέτουν θάρρος και ότι θα κάνουν οτιδήποτε για να εξασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνουν «τραμπικοί» και μετά τις εκλογές, ακόμη και εάν ο υποψήφιος με την πορτοκαλί κόμη εξαφανισθεί από το προσκήνιο.
Η εκλογική βάση του κόμματος απέδειξε ότι δεν νοιάζεται για ζητήματα ιδεολογίας. Ο υποψήφιος που ποθούσαν οι ψηφοφόροι των Ρεπουμπλικανών έπρεπε να έχει την ικανότητα να διοχετεύει την οργή και τις φοβίες τους και να εκφράζει τις σκοτεινές θεωρίες συνωμοσίας, στις οποίες πιστεύουν. Αν διατηρείτε την παραμικρή αμφιβολία για την πολιτική αυτή πραγματικότητα, ανατρέξτε σε σφυγμομέτρηση του Bloomberg, στην οποία μεγάλη πλειοψηφία υποστηρικτών του κόμματος δήλωσε ότι ο Τραμπ είναι ο πραγματικός εκφραστής της κομματικής ιδεολογίας.
Το δίδαγμα αυτό έχουν ενστερνισθεί τα πολιτικά στελέχη των Ρεπουμπλικανών. Ακόμη και εάν ο Τραμπ ηττηθεί κατά κράτος, γνωρίζουν ότι το πολιτικό τους μέλλον εξαρτάται από την προσήλωσή τους στην «τραμπική» γραμμή. Για τον λόγο αυτό, κάθε προσπάθεια εμφάνισης του Τραμπ ως προϊόντος ιδεολογικής απόκλισης από την πραγματική γραμμή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος είναι παραπλανητική. Ο τραμπισμός αποτελεί την ουσία της ρεπουμπλικανικής ιδεολογίας και η μοχθηρία, την οποία επέδειξε ο Τραμπ, βρίσκεται πλέον εγγεγραμμένη στο κομματικό DNA.
Εάν η Χίλαρι Κλίντον νικήσει στις 8 Νοεμβρίου, οι Ρεπουμπλικανοί θα συνεχίσουν να τη δαιμονοποιούν και να αμφισβητούν τη νομιμότητα της εκλογής της, ανεξάρτητα από τη διαφορά ψήφων υπέρ της. Μία πλειοψηφία των Δημοκρατικών στη Γερουσία θα αποτελέσει κρίσιμη εξέλιξη, αν και η Βουλή θα συνεχίσει να ελέγχεται από τους Ρεπουμπλικανούς χάρη στην κατάτμηση των εκλογικών περιφερειών. Μόνο μια συνεργασία των Δημοκρατικών με τη νοήμονα μερίδα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος θα εγγυάτο τη συνέχιση του νομοθετικού έργου.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
