Η μακροζωία είναι τελικά οικογενειακή υπόθεση, όπως τεκμηριώνει ολλανδική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Nature Communications.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέιντεν, μελέτησαν αρχεία από βάσεις δεδομένων του Πανεπιστημίου της Γιούτα στις ΗΠΑ αλλά και από την ολλανδική επαρχία του Zeeland και έτσι μπόρεσαν να αναλύσουν τα γενεαλογικά δέντρα σχεδόν 315.000 ατόμων από περισσότερες από 20.000 οικογένειες που οι ρίζες τους ξεκινούσαν από το 1740.
«Παρατηρήσαμε ότι όσους περισσότερους μακρόβιους συγγενείς είχε κάποιος, τόσο μικρότερος ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου.
Για παράδειγμα, όσοι είχαν γονείς με το μεγαλύτερο προσδόκιμο επιβίωσης, είχαν 31% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίς, συγκριτικά με κάποιον συνομήλικο άτομο του οποίου οι γονείς δεν είχαν ζήσει πολύ», εξηγεί ο Niels van den Berg διδακτορικός φοιτητής Μοριακής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν.
Ο ερευνητής προσθέτει ακόμα ότι δεν χρειάζεται να έχει κανείς μακρόβιους γονείς για να απολαμβάνει το όφελος της μακροζωίας. Το πλεονέκτημα μπορεί να προκύψει και από συγγενείς δεύτερου βαθμού, όπως θείους και θείες.
«Στις μακρόβιες οικογένειες, οι γονείς μπορούν να μεταβιβάσουν τα γονίδια της μακροζωίας στους απογόνους τους αλλά μέχρι σήμερα δεν ήταν εύκολος ο εντοπισμός αυτών των γονιδίων, αφού η επιστημονική έρευνα συνήθως εστιάζει στην αναζήτηση γονιδίων που σχετίζονται με τις ασθένειες», σημειώνει ο Niels van den Berg.
Όμως η παρούσα μελέτη έρχεται να ενισχύσει τη θεωρία ότι πράγματι υπάρχουν γονίδια σχετιζόμενα με την μακροζωία που θα πρέπει να εντοπιστούν στο ανθρώπινο γονιδίωμα.