Το όριο του 5% που κάνει την καρέκλα του Τσίπρα να τρίζει

Στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν άριστα πως είναι και θα παραμείνουν και στις εκλογές «δεύτεροι», αυτό στην ουσία συμβαίνει ελλείψει σοβαρού τρίτου. Οι σκόρπιες και «ημιθανείς» αναφορές τους στη λογική «πρώτο κόμμα» επιβεβαιώνουν (και από την έκφραση του προσώπου όσων τολμούν να την αναφέρουν) πως την προοπτική αυτή δεν την πιστεύουν ούτε οι φυλακισμένοι.

Όλες τους οι προσπάθειες πλέον είναι στραμμένες να μην δικαιώσουν τις αναπότρεπτες εξελίξεις που προιωνίζονται οι αριθμοί και να συνεχίσουν να παραμένουν στο παιχνίδι ως μια φαντασιακή εναλλακτική, που όμως μπορεί να γεννήσει ελπίδα σε ένα τμήμα των φανατικότερων υποστηρικτών τους. 

Αυτή η λογική των αριθμών επιμένει πως « για τον κ. Τσίπρα το ζητούμενο στην κάλπη του Μαΐου είναι να χάσει με διαφορά μικρότερη του 5%, για να διατηρήσει «ζωντανή» την προσδοκία της νίκης στις εκλογές της 2ας Ιουλίου και να περιορίσει τις αντιδράσεις ενός ΣΥΡΙΖΑ για την ηγεσία του σε μερικές μόνο γραφικές αμφισβητήσεις».

Σκληρές διαπιστώσεις, αλλά επειδή οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και τα δεδομένα που διαμορφώνουν στο πολιτικό σκηνικό αγκυρώνονται στην πραγματικότητα και όχι στις επιθυμίες στην Κουμουνδούρου, έχει ήδη ξεκινήσει, σχεδόν επίσημα, η προετοιμασία για την επόμενη μέρα με στόχο την προεδρική καρέκλα.

Η ένταση των εξελίξεων θα προσδιοριστεί από το ποσοστό της διαφοράς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με το 5% να αποτελεί το ψυχολογικό όριο για να καταφέρει ο ήδη σφοδρότατα αμφισβητούμενος πρόεδρος να οδηγήσει το κόμμα του συντεταγμένα στις εκλογές της 2ας Ιουλίου.

Οποιαδήποτε διαφορά κάτω από το όριο του 5% θα θεωρηθεί επιτυχία για το σύστημα Τσίπρα. Η ήττα εύκολα ή ευκολότερα θα αποδοθεί στο «πουλημένο σύστημα» και στα «πετσοταϊσμένα ΜΜΕ», η ελπίδα μιας ανατροπής στις δεύτερες εκλογές θα λειτουργήσει κατευναστικά στην ομάδα της « εν αναμονή διεκδικήτριας» κυρίας Αχτσιόγλου, οι φίλοι και οπαδοί θα καταναλώσουν αμάσητη την προσδοκία και ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί στην κάλπη του Ιουλίου με τις μικρότερες δυνατές εσωτερικές συγκρούσεις.

Αν, μάλιστα, γίνει το θαύμα και προκύψει, Μάη μήνα, η αριθμητική δυνατότητα μιας κυβέρνησης των δευτερότριτων (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ) με την ανοχή ή την διακριτική συμμετοχή ενός τέταρτου (ΜΕΡΑ25), ανεξάρτητα από το εάν τελικά θα σχηματιστεί ή όχι (όλα τα δεδομένα στο «όχι» συγκλίνουν σήμερα), θα «πουληθεί» ως μεγάλη νίκη των μπροοδευτικών δυνάμεων». 

Αν δεν μετασχηματιστεί σε κυβέρνηση, έστω «ειδικού σκοπού»,θα καταγγελθούν οι δυνάμεις της αντίδρασης που δεν επιτρέπουν τον σχηματισμό κυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας θα ενδυθεί τη στολή του αρχαγγέλου της επικείμενης επανάστασης, θα καταγγέλλει θεούς και δαίμονες και θα αποκαλύπτει τους εξωνημένους και πανευτυχές το κόμμα θα πάει να τα δώσει όλα στη δεύτερη εκλογή με στόχο τη νίκη.

Το σενάριο είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσδοκά η Κουμουνδούρου από την κάλπη του Μαΐου, σε αυτό ουσιαστικά προσβλέπει. Δεν είναι καθόλου εύκολο να επιβεβαιωθεί, στην ουσία είναι αδύνατο με βάση τους αριθμούς, αλλά «πουλάει» ως παραμύθι και παλεύεται.

Τα μεγάλα προβλήματα θα ξεκινήσουν – πάντα από τους αριθμούς- αν ο Μητσοτάκης βρεθεί να κρατάει στα χέρια του ένα ποσοστό που θα έχει «ξεφύγει» και η απόσταση του από τον κ. Τσίπρα θα ξεπερνάει το όριο του 5%.

Η εξαιρετικά πιθανή ( για κάποιους βέβαιη) αυτή εξέλιξη τρομάζει τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και τους πραιτωριανούς του, συσπειρώνει ολόκληρη την κομματική αντιπολίτευση, ενισχύει τις φωνές υπέρ της κυβέρνησης των «ηττημένων», ως βασικού στόχου (τα περί «νίκης» είναι, έτσι ή αλλιώς, ανυπόστατα), «σημαδεύει» τον ίδιο τον πρόεδρο και την προφανή αδυναμία του να νικήσει τον Μητσοτάκη και προδιαγράφει ταχύτατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ήδη από το καλοκαίρι και ανεξαρτήτως των επιθυμιών της οικογενειακής επιχείρησης που έχει στηθεί στην Κουμουνδούρου.

Η προοπτική «της δομικής ήττας» ( με μια διαφορά που θα ξεπεράσει το 6-7%) διαμορφώνει στην αντιπολίτευση ένα νέο σκηνικό: ο κ. Τσίπρας θα τεθεί απέναντι σε μεγάλες αντιδράσεις για την ικανότητα του να ηγηθεί σε συνθήκες κανονικότητας, οι τεράστιες ατομικές του ελλείψεις θα αποκαλυφθούν και θα ονοματιστούν, η δυναμική «Σύριζα» θα εκπέσει, νέα πρόσωπα και νέες ( ίσως με παλαιότερα ονόματα) πολιτικές δυνάμεις θα διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίττα. Πολιτικά, η Νέα Δημοκρατία θα κυριαρχήσει και η χώρα θα κυβερνηθεί όπως της αξίζει.

Τσακαλώτος και Δραγασάκης αυτό το σκηνικό περιέγραψαν, όταν διακίνησαν το σενάριο της κυβέρνησης των «ηττημένων», προειδοποιώντας, ταυτόχρονα, τον κ. Τσίπρα για το τι τον περιμένει αν οι αριθμοί δίνουν μια τέτοια κυβέρνηση κι ο ίδιος, πατροπαράδοτα πολιτικά ασθενής, αποτύχει να εμπνεύσει και να επιβάλλει τον σχηματισμό της.

Πως όμως μπορείς να πορευτείς έως τις εκλογές επιδιώκοντας απλώς να μειώνεις τη διαφορά από τον πρώτο, χωρίς ποτέ να διεκδικείς στην ουσία τη νίκη; Υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα, καταθέτοντας τερατουργήματα, καταγγέλλοντας και κατηγορώντας τους πάντες ως «πουλημένους» και «ακροδεξιούς φασίστες», συσπειρώνοντας ένα μοναχικό κομματικό ακροατήριο και εκδικούμενος με κάθε τρόπο την «κανονικότητα», που , άλλωστε, «δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά».

Αυτό το έργο απέδωσε την περίοδο 2012-2015, σήμερα έχουμε 2023. Με τις υγείες σας!

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις