Φιλονικούν Μηχανικά ο ένας αποκαλεί τον άλλο Μάλλον ουδείς γνωρίζει Ήτοι συνείδηση αιτιότητας: στάθμιση αιτίου προς αποτέλεσμα. Συνάμα και ότι ο άνθρωπος διέπει τα παρόντα, τα μέλλοντα απλώς τα πιθανολογεί.
● Παράδειγμα: είναι το διανυόμενο φθινόπωρο θερμό. Άρα μειώνεται η ανάγκη αστικής θέρμανσης. Αντίστοιχα και η εξάρτηση από
●● Είναι η λογική οδηγός καθοριστικός. Όχι όμως και πανάκεια.
Συνυπάρχει η Δηλαδή η ικανότης για αντίληψη άμεση -εσωτερική (και)- εξ ενστίκτου,
Υπάρχει και η το βλέπειν (και) το μη ορατόν, το μη υποπίπτον στις αισθήσεις. Αναφέρονται ενορατικοί: στην πίστη (και) στην ιστορία μας, μάλιστα την πολεμική. Ακολουθεί η η πνοή, το φύσημα, έτσι και αιφνίδια εισβολή στην συνείδηση ιδέας ή (και) συναισθήματος:
● Ακόμη, το είναι ψυχικό φορτίο απωθημένο. Αποτελεί πτυχή της συνείδησης. Έχει προέλευση αδιακρίβωτη. Έρχεται, κάποτε, στην επιφάνεια από όνειρο, ατύχημα, δυνατή συγκίνηση και άλλα όμοια.
Ο άνθρωπος κλείνει την επίγεια θητεία του γνωρίζοντας λιγότερα, απ’ όσα πιστεύει πως ξέρει.