Κάθε άλλη προσπάθεια είναι μάταιη και πολλαπλώς απαράδεκτη
Με αφορμή της συνέντευξη του Πρωθυπουργού από τη Σόφια της Βουλγαρίας την περασμένη Τετάρτη, επ’ ευκαιρία της συνόδου της Ε.Ε., μετά την συνάντησή του με τον Πρωθυπουργό των Σκοπίων Ζάεφ, φαίνεται ότι η υπόθεση του ονόματος της γείτονος χώρας των Σκοπίων, καλά κρατεί και να υπεισέρχεται σε ένα λεπτό όσο και επικίνδυνο στάδιο.
Η μεν ελληνική κυβέρνησή μας να παρατρέχει ως εάν είναι αποκλειστικά δικό μας πρόβλημα και όχι των Σκοπίων.
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Ασφαλώς είναι χρήσιμο να εξαλειφθούν οι όποιες διαφορές με τα γειτονικά κράτη, αλλά άλλο αυτό και άλλο να εμφανιζόμαστε εμείς ως οι επισπεύδοντες και οι αδημονούντες να βρούμε λύση per mare per terra και να εμφανιζόμαστε ως οι παράκλητοι των Σκοπίων.
Πρώτο αίτημά μας πρέπει να είναι να αλλάξει ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ ο πολύς κύριος Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος, τελείως, ανενδοίαστα και με περίσσιο θράσος, ξεκινά την αποστολή του ως μεσολαβητής, παραθέτοντας πέντε ονόματα και δηλώνοντας ξεδιάντροπα και ανιστόρητα ότι ο όρος Μακεδονία πρέπει να υπάρχει! Ποιος είναι ο κύριος αυτός που αποφασίζει για το όνομα; Απροκάλυπτα προκατειλημμένος, ανοήτως επιμένει και η ελληνική κυβέρνηση υπάκουα τον δέχεται! Πρώτο βήμα λοιπόν να ζητήσουμε αντικατάσταση και να ζητήσουμε ένα ευρωπαίο εκπρόσωπο που θα γνωρίζει καλύτερα την ιστορία και τα χνώτα του καθενός.
Όλως απρόοπτα και αμελέτητα θα έλεγα, προέκυψε και το όνομα «Μακεδονία του Ίλιντεν», μη γνωρίζοντας (;) ο κ.Πρωθυπουργός, αλλά δυστυχώς και οι σύμβουλοί του, ότι η επανάσταση του Ίλιντεν (του προφήτη Ηλία) στις 20 Ιουλίου 2003, με το παλιό ημερολόγιο, ήταν μια προσπάθεια αρχικά, να προσαρτηστεί στη Βουλγαρία και σε κάθε περίπτωση η ενιαία Μακεδονία και Θράκη, να αποτελέσει ξεχωριστό κράτος. Επομένως με το όνομα Μακεδονία του Ίλιντεν, αποβλέπει να συμπεριλάβει ολόκληρη την Μακεδονία, άρα εξ ορισμού απορριπτέο!
Είναι η γνώμη του γράφοντος ότι δύο είναι κυρίως οι λόγοι για όσους καλόπιστους πιστεύουν ότι καλό είναι να υπάρχει ο όρος Μακεδονία στην σύνθετη ονομασία των Σκοπίων. Ο πρώτος και σπουδαιότερος είναι ότι πιστεύουν ότι μέρος του κρατιδίου των Σκοπίων, περιέχει μέρος της Μακεδονίας. Αυτό είναι τελείως λανθασμένο, διότι τα όρια της αρχαίας όπως και της σημερινής Μακεδονίας, είναι τα όρη Βαρνούς και Όρβυλος. Πέραν αυτών ήταν η αρχαία Παιονία, την οποία είχε καταλάβει ο Μακεδών βασιλιάς και αποτελούσε μέρος του βασιλείου του, ως κατακτημένη περιοχή, στο βασίλειο της Μακεδονίας, αλλά ποτέ δεν ονομάστηκε η Παιανία ως Μακεδονία.
Ως γνωστό το όνομα των Σκοπίων ήταν Βαρδάσκα, από τον ποταμό Βαρδάρη τον Αξιό, και αποτελούσε μέρος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, το οποίο ο Τίτο ονόμασε Μακεδονία το 1944 με δόλιο σκοπό να βγεί στο Αιγαίο, με την αβάντα των κομμουνιστών οι οποίοι με την Γ΄ Διεθνή (Comidern), την δεκαετία του 1930 ήθελαν την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Μακεδονία.
Επομένως γεωγραφικά τα Σκόπια είναι εκτός των συνόρων της Μακεδονίας μας και είναι τραγικό λάθος η επίκληση των καλόπιστων έστω, ότι το κράτος των Σκοπίων
περιέχει και μέρος της Μακεδονίας. Πέραν λοιπόν των ιστορικών και πολιτιστικών μας δεσμών με την Μακεδονία, ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας, είναι όλος μέσα στα γεωγραφικά όρια της δικής μας Μακεδονίας. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι πάνω από 120 κράτη έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία. Και αυτός ο λόγος είναι αίολος, διότι από τη μια μεριά τα κράτη αυτά δεν γνώριζαν τις συνέπειες μιας τέτοιας αναγνώρισης και ύστερα δεν έχει σημασία πόσα κράτη αναγνωρίζουν τα Σκόπια, από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν τα αναγνωρίζει.
Η αναγνώριση της Ελλάδας είναι που μετράει και χάριν στην διπλωματική επιτυχία του Κώστα Καραμανλή στη σύναξη της ολομέλειας του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008, αποφασίστηκε ότι για να γίνουν δεχτά τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία στο όνομα με την Ελλάδα. Άρα είναι τα Σκόπια που καίγονται να βρεθεί κοινά αποδεκτό όνομα και όχι εμείς. Τον έξυπνο διπλωματικό ελιγμό σκοπιμότητας του Καραμανλή για σύνθετο όνομα και ουδέποτε ως επισημη ελληνική θέση και πρόταση, είναι εθνικό και πολιτικό λάθος να το επικαλείται η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τις δικές της υποχωρήσεις. Η ελληνική θέση είναι το δάκρυ του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική.
Ο τρόπος που ενεργεί η ελληνική κυβέρνηση, παρατρέχοντας εναγωνίως να αχθεί σε μια συμφωνία με τα Σκόπια, επιβεβαιώνει ότι ο κ.Τσίπρας έχει κάνει το λάθος να δεσμευτεί στις ΗΠΑ κατά πάσα πιθανότητα ή και αλλού, ότι ο ίδιος θα βρεί τη λύση και έτσι βρισκόμαστε εμείς στην αδύνατη θέση να ψάχνουμε πάση θυσία να βρεθεί αυτή η λύση.
Η αντίδραση του ελληνικού λαού με τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, φρενάρισε την κυβέρνηση να καταλήξει σε μεσοβέζικη λύση βασισμένη σε κάποιο συνυποσχετικό και φαντάζει πλέον απίθανο να βρεθεί μια ολοκληρωμένη λύση, ιδιαίτερα την περίοδο αυτή που η κυβέρνηση ξοδεύει όλα τα προεκλογικά της όπλα για τις επερχόμενες εκλογές, και να προσθέσει ένα ακόμη αρνητικό στοιχείο, που θα δυσαρεστήσει σχεδόν ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Βέβαια η πονηρή σκέψη της κυβέρνησης να βλάψει την αντιπολίτευση, προσδοκώντας να το λύσει από μόνη της, ψάχνει τώρα ματαίως απεγνωσμένα να κερδίσει κάποια συναίνεση από τα άλλα κόμματα εκ των υστέρων, ύστερα από μια πολλαπλώς απαράδεκτη διαπραγμάτευση.
Παρεμπιπτόντως ενδέχεται να είμαστε τυχεροί και εμείς στην Κηφισιά και στο Διόνυσο, να διστάσει η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα πλευρικά διόδια, δημιουργώντας έτσι ακόμη ένα αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση, εν όψει εκλογών.
Όμως το πρόβλημα και η λύση του ονόματος βρίσκονται αλλού! Όλοι δέχονται, ακόμη και η κυβέρνηση πλέον, ότι το όνομα είναι το τελευταίο, αφού πρώτα επιλυθούν όλες οι επεκτατικές (και όχι αλυτρωτικές), σκέψεις των Σκοπίων.
Δηλαδή να τροποποιηθεί ανάλογα το Σύνταγμα τους, να εξαλειφθεί η λεγόμενη μακεδονική ιθαγένεια και ταυτότητα, να διορθωθούν αντίστοιχα τα σχολικά βιβλία και να φύγουν όλα τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και λοιπά συναφή σύμβολα και τότε να συζητήσουμε για το όνομα.
Το καίριο ερώτημα που προκύπτει σε μια τέτοια στιγμή, είναι τι νόημα και χρησιμότητα έχει ο όρος Μακεδονία. Αυτή θα είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή να πείσουμε τους ταλαίπωρους σκοπιανούς, ότι είναι υποτιμητικό, ακόμη και ντροπή για τους ίδιους να στηρίζουν την ύπαρξή τους σε ένα σφετερισμένο και κλεμένο όνομα, ενώ θα μπορούσαν με όλων μας την συμπαράσταση και κάθε είδους βοήθεια, να αναπτύξουν τον δικό τους Σλαβικό πολιτισμό και την ιστορία τους και να είναι περήφανοι για αυτή τους την απόφαση και να μην σέρνονται πίσω από την λανθασμένη και ανέντιμη αυτή απόφαση του Τίτο.
Την πρόταση/προτροπή αυτή έχουν υποχρεώσει να την κάνουν στους σκοπιανούς, οι ΗΠΑ και άλλοι μεγάλοι, αν πράγματι επιθυμούν το καλό τους και όχι να εμφανίζονται ανιστόρητοι, άδικοι και αδίστακτοι, οι οποίοι τους στηρίζουν για μικρούς αν όχι ασήμαντους πολιτικούς λόγους.
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
