Ο Πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια πραγματικότητα. Ανεξάρτητα από το πόσο θα διαρκέσει, αποτελεί μια χέουσα πληγή για την Ευρώπη. Καταδεικνύει ότι η αρχιτεκτονική ασφαλείας, που οικοδομήθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει πάψει να υφίσταται.
Το κύριο γνώρισμά της, ήταν ότι απέτρεπε διαρρήδην την προσφυγή στην ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κρατών. Που στην περίπτωση βέβαια της μεταπολεμικής ισορροπίας του τρόμου, αντιπροσώπευαν και ισοδυναμούσαν με συνασπισμούς και συμμαχίες.
Όση και εάν ήταν η θέρμη της ‘ψυχροπολεμικής σύγκρουσης’, όσες περιπέτειες και εάν καταμαρτύρησε ‘η γέφυρα των κατασκόπων’, κανείς από τους δύο μεγάλους αντιπάλους, δεν ξεκίνησε εχθροπραξίες στην Ευρωπαική μεθόριο αντιπαράθεσης.
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία, δείχνει επίσης, ότι με εξυπνακισμούς και αστειάκια, δεν ξορκίζεται το κακό. Ούτε διαλύεται το ‘νέφος του καπνού’. Όπου καπνός αυτή τη φορά ήταν η γιγαντιαία συγκέντρωση, εν καιρώ ειρήνης, Ρωσικών στρατευμάτων. Που είχαν διάταξη και ανάπτυξη κύκλωσης της Ουκρανίας.
Όσοι από τους ομιλούντες και κατά βάση παραμιλούντες, είχαν σπεύσει να ειρωνευτούν τις επισημάνσεις των Δυτικών δυνάμεων, περί ειλημμένης Ρωσικής απόφασης για πόλεμο, απλά επιβεβαιώνουν δύο τινά.
Είτε ότι ήταν απλά φορείς αναπαραγωγής της Ρωσικής προπαγάνδας-στοιχείο μάλλον αμφίβολο, καθώς ουδείς και ειδικά οι μετρ του είδους και συνεχιστές του Σοβιετικού μηχανισμού παραπληροφόρησης, δεν εμπιστεύονται ως ενεργούμενα, πρόσωπα που δεν έχουν ποιότητα ανάλυσης-είτε ότι απλά εκδήλωναν την αντίδρασή τους, στον ορθολογισμό του Δυτικού κόσμου. Σημείο και αυτό επιδερμικής ενασχόλησης περί τα πράγματα και ρηχότητας γνώσεων.
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία, επιβεβαίωσε την αξιοπιστία της πληροφόρησης και ανάλυσης των Υπηρεσιών πληροφοριών της Δύσης. Διευκολύνθηκαν βέβαια και από το γεγονός, ότι εδώ και καιρό οι Ρώσοι ουσιαστικά διακήρυτταν την πρόθεσή τους να εισβάλλουν.
Η σταθερή όμως εκτίμηση πως ο πόλεμος είχε αποφασιστεί, που υιοθετήθηκε και διατυπώθηκε και από τους ηγέτες της Δύσης, είναι και μια υπόμνηση, πως υπάρχει πληροφόρηση για τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, από τους Ρώσους, όπως και για το περιεχόμενό τους. Είναι στοιχείο πρωταρχικής σημασίας, για τα επόμενα βήματα της αντιπαράθεσης.
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία, αποτελεί αφορμή για να δει κανείς πως ξεδιπλώνεται η χορογραφία των προπαγανδιστικών μηχανισμών της Ρωσίας. Στο επίκεντρό τους είναι ο Ρώσος Πρόεδρος. Το μήνυμα που θέλουν να εκπέμψουν είναι αυτό της σταθερότητας και της διάρκειας.
Κι όλα αυτά απέναντι στις Δυτικές κοινωνίες, που διέπονται από την εναλλαγή και παρέλευση προσώπων και κομμάτων από την εξουσία. Δεν είναι τυχαίο πως ο Πρόεδρος Πούτιν εμφανίζεται να προκαλεί τρέμουλο και την κατάρρευση και αυτού του ίδιου του επικεφαλής της Ρωσικής Αντικατασκοπείας.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ένα άλλο αντίστοιχο βίντεο προ ετών, που έδειχνε τον Ρώσο Πρόεδρο να υπαγορεύει τους όρους του στους Ρώσους ολιγάρχες. Έναν μάλιστα εξ αυτών που τόλμησε να αντιδράσει τον κατακεραύνωσε με αποτέλεσμα να σπεύσει μπουσουλώντας να υπογράψει. Και όταν το έπραξε ο Ρώσος Πρόεδρος του ζήτησε να επιστρέψει και το στυλό. Μια άλλη εκδοχή Ρώσου Τζον Γουαίην, που για τους λάτρεις του ενσαρκώνει τη δύναμη και το δέος της Ρωσικής Αρκούδας.
Ο Πόλεμος στην Ουκρανία επιβεβαιώνει ότι η μόνη αποτρεπτική δύναμη και γραμμή ανάσχεσης της Ρωσικής προέλασης στην Ευρώπη είναι ο Αμερικανικός παράγοντας. Όχι ότι κανείς αμφέβαλε ποτέ για αυτό. Ειδικά όσοι έχουν βιώματα και γνώσεις Ιστορίας.
Είναι ανάγκη να υπάρξει μια νέα λειτουργική συναρμογή με τις εμπειρίες και τις δυνατότητες του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Τα κανόνια του πολέμου ηχούν ανησυχητικά κοντά μας.
*Ο Πολύκαρπος Αδαμίδης είναι δικηγόρος, αν. Καθηγητής Κοινοτικού Δικαίου, Διεθνών Σχέσεων και Προμηθειών στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
