Εδώ και πολλά χρόνια μελέτες έχουν δείξει ότι η μετριοπαθής κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να προστατεύσει την καρδιά.
Ερευνητές του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Cardiovascular Research, υποστηρίζουν ότι αυτός ο καρδιοπροστατευτικός μηχανισμός μπορεί να σχετίζεται με την ενεργοποίηση του μιτοχονδιατρικού ενζύμου ALDH2 που βοηθά τον οργανισμό να απαλλαγεί από τοξικά υποπροϊόντα της πέψης του αλκοόλ και ένα είδος αντιδρώντος μορίου που παράγεται στα καρδιακά κύτταρα όταν έχει υποστεί η καρδιά μείζονα βλάβη, όπως αυτή που προκαλεί το έμφραγμα.
Για να μελετήσουν τα καρδιοπροστατευτικά οφέλη του αλκοόλ οι Βραζιλιάνοι ειδικοί σε συνεργασία με επιστήμονες του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, προκάλεσαν μια κατάσταση όμοια με το έμφραγμα μυοκαρδίου σε καρδιές ποντικιών που είχαν διατηρηθεί ζωντανές με τεχνικά μέσα. Σε αυτό το ex vivo μοντέλο η καρδιά συνεχίζει να πάλλεται εκτός του σώματος για αρκετές ώρες ενώ της παρέχεται ένα οξυγονωμένο και εμπλουτισμένο σε θρεπτικά συστατικά διάλυμα.
Στη συνέχεια οι ερευνητές προκάλεσαν στην καρδιά ισχαιμία διαταράσσοντας την ροή του οξυγόνου και των θρεπτικών συστατικών για 30 λεπτά. Όταν ξεκίνησαν πάλι την τροφοδότηση, η καρδιά άρχισε να χτυπά αργά και μετά από μια ώρα κατέγραψαν τη βλάβη που είχε προκληθεί.
Στο πειραματικό αυτό μοντέλο, το 50% περίπου των καρδιακών κυττάρων πεθαίνουν εκτός αν υπάρχει κάποιου είδους παρέμβαση. Και αυτό γιατί όταν τα καρδιακά κύτταρα βρεθούν σε συνθήκες στρες παράγουν μεγάλες ποσότητες της αντιδρώσας αλδεΰδης 4-HNE, που σε μεγάλες ποσότητες γίνεται τοξική και καταστρέφει σημαντικές κυτταρικές δομές.
Το μιτοχονδριακό ένζυμο ALDH2 υπό φυσιολογικές συνθήκες απαλλάσσει τον οργανισμό από τις συσσωρευμένες αλδεΰδες στα καρδιακά κύτταρα και την ακεταλδεΰδη που σχηματίζεται από την αποδόμηση της αιθανόλης στο ήπαρ μετά από την κατανάλωση αλκοόλ.
Στο πλαίσιο της μελέτης οι ειδικοί παρατήρησαν ότι η δραστηριότητα του ALDH2 σε μια καρδιά που είχε εκτεθεί σε αιθανόλη πριν την βλάβη από ισχαιμία έμεινε σε επίπεδα ίδια με αυτά μιας υγιούς καρδιάς.
Αυτό τους κάνει να πιστεύουν ότι το στρες που προκαλείται από μιας μέτριας ποσότητα αιθανόλη αφήνει τα ίχνη του και τα κύτταρα μαθαίνουν να κρατούν το ALDH2 πιο ενεργό.
Παραλληλίζοντας λοιπόν την τακτική κατανάλωση μικρών ποσοτήτων αλκοόλ από τους ανθρώπους και τα αποτελέσματα που παρατήρησαν στις καρδιές των τρωκτικών που πήραν αιθανόλη, οι ερευνητές σημειώνουν ότι «τα πάντα εξαρτώνται και από το DNA. Η ακεταλδεΰδη που πηγάζει από την πέψη της αιθανόλης προστατεύει την καρδιά των περισσοτέρων ανθρώπων όταν παράγεται σε μικρές ποσότητες, αλλά μπορεί να μεγιστοποιήσει τη βλάβη από ένα έμφραγμα σε άτομο με γονιδιακή μετάλλαξη στο ALDH2. Αλλά είναι εύκολο να εντοπιστούν τα άτομα αυτά, καθώς αμέσως μετά από ένα ποτήρι αλκοόλ συνήθως παραπονούνται για πονοκέφαλο και η αντοχή τους στο αλκοόλ δεν βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου».