Το ποίημα της Κυριακής: Ο Ύπνος του Ρολογιού

Ένα ρολόι κοιμάται μες στη βροχή,
φοράει καπέλο από γιασεμί και σιωπή.
Τα δευτερόλεπτα στάζουν σαν μέλισσες
στο στόμα μιας παλιάς αρμονίας.

Ένα καναρίνι δαγκώνει το σύννεφο,
ο ήλιος φυτρώνει ανάποδα
σε μια γλάστρα γεμάτη γέλια
από πρόσωπα που δεν γεννήθηκαν.

Ο κόσμος γλιστράει σε πορσελάνινη λέξη,
και το φεγγάρι μια σούπα από σκιές 
σερβίρεται σε πίνακες που κανείς δεν ζωγράφισε
εκτός απ’ το μάτι του μυστηρίου.

Η γη ροκανίζει ένα όνειρο,
και ο άνεμος βγάζει το σακάκι του,
χορεύει ξυπόλητος με μια σκιά
που έχασε τον εαυτό της στο φως.

κι όλα αυτά για ένα σφύριγμα
που έκανε το κλειδί της ψυχής
να ανοίξει την πόρτα του ανείπωτου.

@ Γιάννης Παρασκευόπουλος 
 

Ακολουθήστε το Lykavitos.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις