Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης για να διαβλέψει ότι αν το Μέγαρο Μαξίμου επιμείνει στην πρόθεσή για διεξαγωγή... μυστικής συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής για τις υποκλοπές, θα βάλει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό. Πέραν αυτού, όμως, μπορεί να προκληθούν και άλλες εξελίξεις. 

«Είμαστε σε επικοινωνία και το παλεύουμε», δήλωσε προχθές, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Kontra ο πολύπειρος πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ερωτηθείς αν υπάρχουν πιθανότητες να εκπονηθεί κοινό πόρισμα των κομμάτων της «προοδευτικής αντιπολίτευσης», ώστε να δοθεί ένα μήνυμα για τη σημασία που έχει το σκάνδαλο των υποκλοπών σε ό,τι αφορά στη λειτουργία του πολιτεύματος.

Εξάλλου, μπορεί κανείς να βρει πολλά στελέχη τόσο στην Κουμουνδούρου όσο και στην Χαριλάου Τρικούπη που να υποστηρίζουν ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι τόσο σοβαρό, ώστε η εικόνα «κάθε κόμμα και ένα πόρισμα» θα ευτέλιζε χωρίς αμφιβολία όχι μόνο τη διαδικασία, αλλά και την πολιτική σημασία της υπόθεσης. 

Χωρίς το ΚΚΕ

Βεβαίως, από το να υπάρχουν υπόγειοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των βουλευτών της δημοκρατικής αντιπολίτευσης ως το σημείο της παρουσίασης ενός κοινού πορίσματος, η απόσταση είναι μεγάλη. Τούτου δοθέντος, η στήλη δε θα στοιχημάτιζε ότι στο τέλος θα υπάρξει πόρισμα που να υπογραφεί έστω και από δύο μόλις κόμματα, παρότι προσπάθειες θα γίνουν.

Όπως και να έχει, από το σενάριο αυτό θα πρέπει να αποκλειστεί εκ των προτέρων το ΚΚΕ, που έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε σχετικές διεργασίες, πιστό στην γραμμή του απομονωτισμού που έχει χαράξει εδώ και 30 χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, ευθύς εξαρχής από την Κουμουνδούρου δεν είχαν επικεντρώσει τις προσπάθειές τους  στον Περισσό, αλλά κυρίως στη Χαριλάου Τρικούπη και, δευτερευόντως, στο ΜέΡΑ25.

Για τους επιτελείς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λοιπόν, θα ήταν μία σπουδαία εξέλιξη αν έστω ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ «κατέβαιναν» στην Ολομέλεια της Βουλής έχοντας ένα κοινό πόρισμα-καταπέλτη, όχι μόνο σε ό,τι αφορά τα ευρήματα από την επιτροπή αλλά κυρίως όσον αφορά στην επιχείρηση συγκάλυψης από την «γαλάζια» πλειοψηφία: δηλαδή, αφενός το ότι έγινε ανεκτό και πριμοδοτήθηκε η επίκληση του απορρήτου από βασικούς μάρτυρες που εκλήθησαν για κατάθεση, αφετέρου το ότι «κόπηκαν» άλλοι μάρτυρες-κλειδιά, όπως ο Γρηγόρης Δημητριάδης και οι επιχειρητίες Μπίτζιος-Λαβράνος των εταιρειών που συνδέονται με παράνομα λογισμικά παρακολούθησης. 

Casus belli 

Σε κάθε περίπτωση, όσο αβέβαιο κι αν είναι ότι θα υπάρξει έστω και «δικομματικό» πόρισμα, τόσο βέβαιο είναι ότι όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης τελούν επί ποδός πολέμου, αναφορικά με την «ιδέα» του Μεγάρου Μαξίμου να είναι μυστική και η... συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής. Γι’ αυτό, λοιπόν, δεν χρειάζεται καμία συνεννόηση: για την Κουμουνδούρου αποτελεί «casus belli» η επιμονή της κυβέρνησης στην πρόβλεψη του άρθρου 57 του Κανονισμού της Βουλής για μυστική συνεδρίαση, ενώ το ίδιο ισχύει για τη Χαριλάου Τρικούπη και για τα υπόλοιπα κόμματα. Ακόμη κι εκεί, λοιπόν, αν συμπέσουν,  ως προς την «ομοβροντία» που θα εξαπολύσουν κατά της κυβέρνησης, είναι σαφές ότι το μήνυμα σχετικά με το πώς το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει αναδιατάξει τα μπλοκ των πολιτικών συμμαχιών, θα έχει δοθεί.