Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια επιπλοκή του διαβήτη που καταστρέφει τα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, συντελώντας συχνά σε απώλεια της όρασης και τύφλωση. Η πάθηση εμφανίζεται σε πάνω από τους μισούς διαβητικούς ασθενείς.

«Με τις νέες τεχνολογίες που συμβάλλουν στην έγκαιρη διάγνωση και τις ανακαλύψεις στις θεραπείες, έχουμε εισέλθει σε μια νέα εποχή στην οποία κανένας διαβητικός ασθενής δεν χρειάζεται να υφίσταται τις καταστροφικές επιπτώσεις της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας», αναφέρει ο πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Αμφιβληστροειδοπάθειας (ASRS), Δρ. Philip Ferrone και συνεχίζει:

«Έχοντας μεγαλύτερη επαγρύπνηση σχετικά με τη νόσο, τους κοινούς παράγοντες κινδύνου και τα συμπτώματα που πρέπει να προσέχει, ο κάθε διαβητικός ασθενής μπορεί να έχει τα εφόδια της γνώσης που χρειάζεται για να διατηρήσει την όρασή του».

Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, τύπου 2 και διαβήτη κύησης διατρέχουν κίνδυνο ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο πάσχων, τόσο μεγαλύτερος και ο κίνδυνος. Άλλοι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν τον επί μακρόν κακό έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, την υψηλή αρτηριακή πίεση, τη νεφρική νόσο, τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης και την εγκυμοσύνη.

Πολλοί άνθρωποι νοσούν από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα, τα οποία, όμως, όταν τελικά εμφανισθούν, μπορεί να έχει ήδη συμβεί σημαντική βλάβη. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν θολή ή παραμορφωμένη όραση, δυσκολία στην ανάγνωση, κηλίδες ή σκιές στο οπτικό πεδίο, ενδοφθάλμια πίεση και δυσκολία στην αντίληψη των χρωμάτων. Όσοι παρουσιάζουν κάποιο από αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να απευθυνθούν σε οφθαλμίατρο όσο το δυνατόν ταχύτερα.

Ωστόσο, οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο μπορούν να προστατεύσουν την όρασή τους ελέγχοντας το σάκχαρο του αίματος, την αρτηριακή πίεση και τη χοληστερόλη, διατηρώντας ένα υγιές βάρος, λαμβάνοντας όλα τα χορηγούμενα από τον ιατρό τους φάρμακα για τον διαβήτη, κάνοντας τακτικές εξετάσεις αμφιβληστροειδούς, διακόπτοντας το κάπνισμα και παραμένοντας σωματικά δραστήριοι.

Αν, τέλος, παραστεί ανάγκη, οι θεραπείες για τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια περιλαμβάνουν ενδοφθάλμιες ενέσεις, λέιζερ και χειρουργική αντιμετώπιση.